Φαίνεται ότι το οδυνηρό σοκ των εκλογικών αποτελεσμάτων του 2016 στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ προκαλεί κινητοποίηση σε ψηφοφόρους που σε άλλη περίπτωση ίσως και απείχαν από τις κάλπες της 3η Νοεμβρίου.
Πώς το «όχι» στην Κλίντον γίνεται «ναι» στον Μπάιντεν»
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, αλλά και προσωπικές μαρτυρίες, ο Δημοκρατικός υποψήφιος, Τζο Μπάιντεν, έχει κατορθώσει να κινητοποιήσει πολλούς ψηφοφόρους που αυτο-τοποθετούνται στην προοδευτική πτέρυγα του κόμματος και οι οποίοι δηλώνουν αποφασισμένοι να τον ψηφίσουν, ενώ το 2016 είχαν «γυρίσει την πλάτη» στην υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον.
Η εικόνα αυτή είναι εντυπωσιακή: η Κλίντον ήταν ένα «πολιτικό τέρας» στις ΗΠΑ, με ισχυρή προσωπικότητα, μεγάλο έργο, «βαρύ» παρελθόν και αξιοζήλευτες πολιτικές διασυνδέσεις. Ωστόσο, για πολλούς Δημοκρατικούς και ανεξάρτητους ψηφοφόρους, η υποψηφιότητά της ήταν προβληματική -για πολλούς και διάφορους λόγους- κι έτσι προτίμησαν ή την αποχή ή την ψήφο σε ανεξάρτητους ή ακόμα και στον Τραμπ.
Από την άλλη, ο Μπάιντεν δεν διαθέτει τον πολιτικό «όγκο» της Κλίντον, ωστόσο μοιάζει να είναι πιο αποδεκτός σε μια ευρύτερη γκάμα ψηφοφόρων που η Κλίντον για διάφορους λόγους -αντικειμενικούς ή και υποκειμενικούς- απομάκρυνε από τις κάλπες, δίνοντας στον Τραμπ την ευκαιρία να κερδίσει τους περισσότερους εκλέκτορες (και όχι τη λαϊκή ψήφο) και να εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ.
Το «μπαζούκας»
Φυσικά, ο Μπάιντεν έχει στα χέρια του και ένα «μπαζούκας»: την έντονη επιθυμία πολλών ψηφοφόρων να διώξουν τον Τραμπ από τον Λευκό Οίκο, ενώ η Κλίντον ερχόταν μετά από την -σε γενικές γραμμές επιτυχημένη- οκταετία Ομπάμα και έπρεπε να βρει τρόπους να προσελκύσει πολίτες που για διάφορους λόγους ήταν δυσαρεστημένοι με την προηγούμενη διακυβέρνηση.
Παράλληλα, όμως, και όπως σημειώνει ρεπορτάζ των NY Times, ο Μπάιντεν είναι μια οικεία φιγούρα για πολλούς Αμερικανούς, ένας ηλικιωμένος λευκός με μεγάλη πείρα στην πολιτική που μπορεί να απευθυνθεί πιο εύκολα σε ψηφοφόρους που έβρισκαν την Κλίντον -και τον Τραμπ- πολωτικούς και εν τέλει αντιπαθείς ως υποψηφίους, ενώ δεν έχει και τα προβλήματα της Κλίντον (έρευνα FBI, κλπ).
Το 2016 ο Τραμπ κατάφερε να δαιμονοποιήσει την αντίπαλό του, αποκαλώντας την «διεφθαρμένη Χίλαρι» (crooked Hillary), ενίοτε απευθυνόμενος στο θυμικό των ψηφοφόρων. Φέτος, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειές του να μειώσει τον Μπάιντεν, αποκαλώντας τον «Υπναρά Τζο» (sleepy Joe), φαίνεται ότι η στρατηγική αυτή δεν αποδίδει πλέον, παρά μόνο στους φανατικούς οπαδούς του που θα τον ψήφιζαν ούτως ή άλλως.
«Είναι ο κοροναϊός, χαζέ»
Και, φυσικά, ο Τραμπ εισπράττει πλέον και τα επίχειρα της κακής διαχείρισης από την κυβέρνησή του της πανδημίας του κοροναϊού, η οποία εκτός από την υγειονομική κρίση στις ΗΠΑ, προκάλεσε και κατάρρευση του «μεγάλου όπλου» του, της καλής πορείας της οικονομίας, δίνοντας νέα όπλα στον Μπάιντεν για να τον χτυπήσει εκεί που πονάει.
Ωστόσο, όπως σημειώνει το ρεπορτάζ, ο Μπάιντεν μοιάζει να είναι πιο συμπαθής σε ψηφοφόρους που το 2016 είχαν αρνηθεί να στηρίξουν την Κλίντον: από εργατικές τάξεις στα μεσοδυτικά μέχρι μαύρους ψηφοφόρους, ο Δημοκρατικός πρώην αντιπρόεδρος του Μπαράκ Ομπάμπα μοιάζει να «κάνει κλικ» σε περισσότερες δημογραφικές κατηγορίες.
Φυσικά, όλα αυτά μένει να αποδειχθούν και στην κάλπη, ωστόσο, οι αναλυτές θεωρούν ότι ο Μπάιντεν, ένας πολιτικός με μακρά καριέρα και εμπειρία, αλλά και ελάχιστες «γωνίες» μπορεί να είναι ο άνθρωπος που θα δείξει στον Τραμπ την πόρτα της εξόδου από τον Λευκό Οίκο.
