Κάθε εβδομάδα με τον Κώστα Μποτόπουλο
Οι κύριες εξελίξεις της εβδομάδας, με σειρα εγγύτητας και όχι κατ’ ανάγκη σπουδαιότητας, ήταν οι ακόλουθες:
Καλύτερα από ό,τι περιμέναμε…
- Η επισημοποίηση της καλύτερης του αναμενομένου ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας μέσα στο 2021: 16,2% στο τρίμηνο (με τη σφραγίδα της ΕΛΣΤΑΤ), πάνω από 5% συνολικά στο τέλος του έτους (αναθεωρημένη πρόβλεψη της Τράπεζας της Ελλάδος).
Το ότι η άνοδος ήρθε όχι μόνο από τον τουρισμό, αλλά και από το λιανεμπόριο, τις εξαγωγές και τις υπηρεσίες, σε συνδυασμό και με τη βελτίωση στην (αριθμητική τουλάχιστον) κατάσταση των τραπεζών, συγκροτούν μια αλληλουχία-προάγγελλο πραγματικής ανάκαμψης.
Όμως… Η κατάσταση στο χώρο της απασχόλησης, ιδίως σε ορισμένους κλάδους, και η βεβαιότητα ότι πολύ σύντομα η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα κλείνει τη στρόφιγγα και η Κομισιόν θα “ωθήσει” τις εθνικές κυβερνήσεις να εγκαταλείψουν τα έκτακτα μέτρα στήριξης -βεβαιότητα που έκανε το Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας να διαφοροποιήσει, ορθά, τη μείωση των αγορών ομολόγων από την εν γένει υποστήριξη των τραπεζών και των οικονομιών- δίνουν το μέτρο των δυσκολιών που έχουμε μπροστά μας.
Ευρωπαική Ένωση: με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, αλλά…
- Η Ευρωπαική Ένωση έκανε το πρώτο βήμα αυτή τη βδομάδα για τη μετατροπή της σε έναν (υγιή) γίγαντα που θα τρέφεται με “πράσινα ομόλογα”. Η Επιτροπή ανακοίνωσε έναν “χρυσό κανόνα”, μη δεσμευτικό αλλά οιονεί προωθητικό, για την έκδοση (κοινών) ομολόγων, τα κέρδη από τα οποία, στην υπό δημιουργία νέα δευτερογενή αγορά, θα κατευθύνονται αποκλειστικά σε φιλο-περιβαλλοντικές δραστηριότητες και επενδύσεις.
Από πρώτη ματιά, με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: και κοινό χρέος, άρα στενότερη ένωση, και για καλό και ενταγμένον στον πυρήνα του προγράμματος του Ταμείου Ανάπτυξης σκοπό.
Όμως … πριν αλέκτωρ λαλήσει, δηλαδή δυο μέρες μετά την ανακοίνωση του “χρυσού κανόνα” και των ωραίων σχεδίων, εμφανίστηκαν τα (αναμενόμενα) πολιτικά σύννεφα: όλοι συμφωνούν στην “πράσινη ανάπτυξη”, αλλά ούτε όλοι στο κοινό χρέος (από αυτή την άποψη η πιθανή εκλογή Σολτς στη Γερμανία αποκτά αυξημένη σημασία), ούτε όλοι (Αυστρία, Ολλανδία, Σουηδία έτριξαν ήδη τα δόντια τους για λογαριασμό της νέας ομάδας των σφιχτοχέρηδων) με μια ιδέα, χωρίς την οποία οι “πράσινες επενδύσεις” είναι καταδικασμένες να μείνουν στα λόγια: την εξαίρεση των επενδύσεων μέσω “πράσινων ομολόγων” από την προσμέτρηση τους στις δαπάνες που δημιουργούν χρέος, όπως γίνεται σήμερα με βάση το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Ένα παράδειγμα προς αποφυγή
- Μπορεί να μην είναι η πιο περίβλεπτη χώρα του κόσμου, όμως το Ελ Σαλβαδόρ μπήκε αυτή τη βδομάδα στην πολύ κλειστή ομάδα των χωρών που υιοθέτησαν ένα κρυπτονόμισμα τύπου Bitcoin ως επίσημο νόμισμά τους (legal tender). Βήμα εκσυγχρονισμού μιας τριτοκοσμικής οικονομίας και πυξίδα για μελλοντικές εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο, θα μπορούσε να σκεφθεί κάποιος.
Όμως … η “μετάβαση”, παρότι είχε την πλήρη υποστήριξη της κυβέρνησης και του προέδρου προσωπικά (το κράτος αγόρασε κρυπτονομίσματα αξίας 22,4 εκατομμυρίων δολαρίων, παρότι η αξία του bitcoin έχασε κοντά στο 10% της αξίας του), παρουσίασε μπόλικα τεχνικά και πρακτικά προβλήματα και, κυρίως, “συνέπεσε” με κλείσιμο μέσων ενημερώσης, εκφοβισμό δικαστών και γενικώς επίθεση στο κράτος δικαίου. “Σύγχρονη” οικονομία χωρίς δημοκρατία αποτελεί ευγενή αντίφαση και παράδειγμα όχι προς μίμηση αλλά προς αποφυγή.
Συμπέρασμα: μπορεί οι Κασσάνδρες, στην Ελλάδα και αλλού, τακτικά να διαψεύδονται, οι οικονομίες να συνέρχονται και να προχωρούν μέσα στην πανδημία, ωστόσο ο δρόμος τους κάθε άλλο παρά ίσιος και στρωμμένος με ροδοπέταλα είναι.
Κώστας Μποτόπουλος
