Θυμάστε εκείνο το αλησμόνητο «ένα ευρώ θα σας παίρνουμε και ένα θα σας δίνουμε;»
Αν το είχατε πιστέψει και ελπίζατε πως «δεν μπορεί, για να το λένε, πρωθυπουργός και υπουργοί, κάτι ξέρουν – θα βρουν τρόπο να μας γυρίσουν πίσω όσα μας παίρνουν», τώρα θα νοιώθετε την πικρία της απογοήτευσης.
Αν μάλιστα διαβάσατε και τις τωρινές επίσημες διαβεβαιώσεις ότι η κυβέρνηση, αντίθετα από όσα σας έλεγε, θα εφαρμόσει, χωρίς άλλο, όσα έχει δεσμευτεί να εφαρμόσει, σε φορολογία, μισθούς και συντάξεις, θα έχετε κάθε λόγο να νοιώθετε και το αίσθημα της εξαπάτησης.
Ξέρετε, οι παλιοί είχαν δίκιο όταν έλεγαν ότι «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Το ζούμε σχεδόν καθημερινά. Το βλέπουμε καθημερινά. Η χώρα έχει μια δισυπόστατη κυβέρνηση. Άλλη στο εσωτερικό και άλλη, διαφορετική, στο εξωτερικό.
Η κυβέρνηση «εξωτερικού», με στρατηλάτη τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, διαπραγματεύεται με τους δανειστές μας , έχοντας πλήρη επίγνωση της δυσχερούς θέσης της χώρας.
Έτσι υπογράφει, δεσμεύεται και δεσμεύει τις επόμενες κυβερνήσεις (και τις επόμενες γενιές) με όσα οι δανειστές θεωρούν απαραίτητα για να διασφαλίσουν τα χρήματα που μας δάνεισαν.
Και προετοιμάζει το επόμενο «μνημόνιο», – μια συμφωνία πολυετούς αυστηρής επιτήρησης -που προβλέπει σειρά μέτρων και ρυθμίσεων τα οποία θα αποτρέπουν οποιονδήποτε κυβερνά ή θα κυβερνήσει να το γυρίσει στο «τσάμικο», αφού «βγήκαμε από τα μνημόνια». Γιατί δεν βγαίνουμε ακριβώς. Ή γιατί «βγαίνουμε» με έναν τρόπο που μας κάνει να εξακολουθούμε να νοιώθουμε μέσα. (Κάτι σαν την περιστρεφόμενη πόρτα του Χίλτον. Εκεί που νομίζεις ότι βγαίνεις, ξαναμπαίνεις).
Για όποιον θεωρεί ότι όσα λέγονται, μπορεί και να είναι δημοσιογραφικές υπερβολές, δεν έχει παρά να διαβάσει την πρόσφατη γραπτή δήλωσή του υπουργού Οικονομικών. Σε αυτή -κόντρα σε όσα μας λέει ο πρωθυπουργός για “καθαρή έξοδο- ο κ. Τσακαλώτος μας βεβαιώνει πως «στις 21 Ιουνίου θα συζητηθεί (στο Eurogroup) και η μεταμνημονιακή εποπτεία».
Και, όπως μας εξηγούν κορυφαίοι αρμόδιοι ευρωπαίοι παράγοντες, τα μέτρα της μεταμνημονιακής περιόδου θα διατηρούν τη δημοσιονομική πειθαρχία και θα εξασφαλίζουν την συνεπή τήρηση των αποφάσεων για το κούρεμα των συντάξεων, τη μείωση του αφορολόγητου, τα υψηλά πολυετή πλεονάσματα, τις μεταρρυθμίσεις σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας. Μόνο έτσι, μας λένε, θα μπορέσουμε να συζητήσουμε με την ησυχία μας και το καυτό θέμα του χρέους.
Υπάρχει βέβαια και η κυβέρνηση εσωτερικού, που απευθύνεται στα «καφενεία» και τις «παραλίες». Και η οποία στέλνει εκπροσώπους της στα κανάλια, με απίθανες δηλώσεις και διαβεβαιώσεις (του τύπου «ένα σας παίρνω – ένα σας δίνω» ή «μην ανησυχείτε, θα δούμε αν ισχύσουν, τελικά, τα μέτρα» ).
Όποιος αγαπάει το παραμύθι το διασκεδάζει. Όποιος όμως πνίγεται στα προβλήματα κι έχει στοιχειώδη αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό κλείνει την τηλεόραση, για να μην τη σπάσει και λύνει κανένα σταυρόλεξο να ηρεμήσει.
Κυρίες και Κύριοι, ένα είναι βέβαιο: όταν πέφτουν οι μάσκες, φαίνεται το αληθινό πρόσωπο της εξουσίας. Εσείς το βλέπετε;
Θοδωρής Καλούδης [email protected]
