Παγίδα για τις μικρές επιχειρήσεις η αύξηση του κατώτατου μισθού που δημιουργεί έναν νέο πόρο υπέρ των ασφαλιστικών ταμείων, χωρίς παράλληλες ελαφρύνσεις.
Μια δεύτερη ανάγνωση δείχνει ότι το κέρδος των 140 ευρώ μεικτά μηνιαίως για νέους έως 25 ετών ή τα 64 ευρώ για τους άνω των 25 που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό δεν θα φτάσουν ολόκληρα στην τσέπη των εργαζομένων, αλλά τα 17-37 ευρώ από αυτά θα καταλήγουν στον ΕΦΚΑ.
Η κίνηση αυτή ουσιαστικά προωθεί έναν νέο πόρο υπέρ του ασφαλιστικού, της τάξεως των 200-450 ευρώ ανά εργαζόμενο που αμείβεται με τον κατώτατο μισθό – ειδικά αν δικαιούται και έξτρα τριετίες ή οικογενειακά επιδόματα.
Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να καλύψει το ελλειμματικό ισοζύγιο υποαμειβόμενων εργαζομένων και συνταξιούχων χωρίς να αναμένει πότε θα αυξηθεί η απασχόληση για να επιτευχθεί μια υγιής σχέση. Με τον υπαρκτό πάντα κίνδυνο έξαρσης στην ημιαπασχόληση και την υποκατάσταση, στα χαρτιά της πλήρους εργασίας, από τη μερική.
Απ’ όσα περισσεύουν για τους εργαζομένους επίσης 8-15 ευρώ που θα μπαίνουν αυτομάτως στα κρατικά ταμεία, ως ΦΠΑ, για όσα θα καταναλώνουν από την πρώτη κιόλας συναλλαγή, ενώ από τα υπόλοιπα 30-90 ευρώ που θα τους απομένουν κάθε μήνα το Δημόσιο προσδοκά να εισπράξει άμεσα έσοδα από πληρωμές παλαιών οφειλών ή για τρέχοντες φόρους που δεν θα τα εισέπραττε ποτέ αλλά θα κατέληγαν στα ληξιπρόθεσμα, όπως ο ΕΝΦΙΑ ή τα τέλη κυκλοφορίας, ειδικοί φόροι κατανάλωσης στα καύσιμα κ.λπ.
Για τα νέα ποσά που θα εισπράξουν οι εργαζόμενοι, τα περίπου 500-1.000 ευρώ καθαρά τον χρόνο, θα θεωρήσουν κέρδος και θα φορολογηθούν με σκοπό να εισπράξει 100-200 ευρώ επιπλέον το Δημόσιο από φόρους εισοδήματος.
Η κυβέρνηση αφήνει να εννοηθεί ότι το αφορολόγητο δεν θα μειωθεί από 1.1.2020 στα 5.685 ευρώ (από 8.656 ευρώ σήμερα) εφόσον επανεκλεγεί, πράγμα που είναι πολύ δύσκολο να συμβεί καθώς δεν είναι δημοσιονομικό μέτρο αλλά διαρθρωτικό, για να πληρώνουν περισσότεροι από λίγα και όχι λίγοι πολλά και να διασφαλιστούν η ροή και η εισπραξιμότητα των κρατικών εσόδων.
Τέλος η απώλεια της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας δεν προέρχεται από τους μισθούς αλλά από το ότι χάνετε έδαφος στις μεταρρυθμίσεις. Έγιναν πολλές και η Ελλάδα ξεκόλλησε από τον πάτο της διεθνούς κατάταξης, αλλά ενώ έφτασε στο μέσο, υποχωρεί ξανά γιατί άλλες χώρες τρέχουν ταχύτερα στις μεταρρυθμίσεις.
Στο θέμα αυτό δεν θα υπάρξει καμία διάθεση συμβιβασμού από τη νέα ηγεσία της Ευρώπης μετά τις ευρωεκλογές. Η Ελλάδα θα υποχρεωθεί -και από μόνη της- να κάνει άλματα μπροστά για να ανακτήσει το χαμένο έδαφος και οι χαμηλοί μισθοί δεν τη σώζουν ούτως ή άλλως.
Από το newsroom του economico.gr
