Η κυβέρνηση αναζητά 2 δις. ευρώ «δημοσιονομικό χώρο» προκειμένου να μην καταργηθεί το αφορολόγητο, τον Ιανουάριο του 2020, όπως έχει δεσμευτεί απέναντι στους Θεσμούς. Αυτό είναι το προσωπικό στοίχημα του πρωθυπουργού στο δρόμο για τις εθνικές εκλογές, πιθανότατα τον προσεχή Οκτώβριο.
Και ενώ η προσπάθεια του Μαξίμου επικεντρώνει στον στόχο αυτόν που θεωρεί ότι θα αποτελέσει το τελευταίο προεκλογικό χαρτί του Αλέξη Τσίπρα, παραμένουν σε ισχύ περίπου τριάντα φορολογικές επιβαρύνσεις που υιοθετήθηκαν από την κυβέρνηση μετά το 2015, οι περισσότερες από τις οποίες αφορούν στην κοινωνικά άδικη έμμεση φορολογία που πλήττει την κατανάλωση και κυρίως τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα. (Δες σχετικό ρεπορτάζ του economico.gr)
Σήμερα μια τυπική Ελληνική οικογένεια με δύο παιδιά φορολογείται με τον τρίτο βαρύτερο φόρο στον κόσμο, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής Τσίπρα – Τσακαλώτου, που εξόντωσε τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, προσθέτοντάς σε αυτά νέα φορολογικά βάρη σε ένα ήδη βαρύ φορολογικό φορτίο που κουβαλούσαν από τα προηγούμενα χρόνια.
Αθροιστικά, οι έμμεσοι φόροι που καλούνται να πληρώσουν οι πολίτες ξεπερνούν τα 2,8 δισ. ευρώ κάθε χρόνο. Περίπου 1,7 δισ. προκύπτει από τη μετάταξη εκατοντάδων προϊόντων και υπηρεσιών από το 13 στο 24% του ΦΠΑ, την αύξηση του βασικού συντελεστή του ΦΠΑ από το 23 στο 24% και τη φορολογική επιβάρυνση των ενεργειακών προϊόντων.
Σε αυτούς τους έμμεσους και κοινωνικά άδικους φόρους – που διαλύουν τα νοικοκυριά – οφείλεται το μεγαλύτερο μέρος των υπερπλεονασμάτων που παράγει η κυβέρνηση, τμήμα των οποίων χρησιμοποιεί (με την απαραίτητη πολιτική εκμετάλλευση) για επιδοματική πολιτική και προεκλογικού χαρακτήρα παροχές.
Πρόκειται για μία πολιτική κοντόφθαλμη, αντιαναπτυξιακή και βαθύτατα υποκριτική, η οποία πέραν των άλλων επιβαρύνει (με την έμμεση φορολογία) ακόμη και τους αδύνατους που επιθυμεί να ανακουφίσει. Το ίδιο συμβαίνει και με την ιστορία του αφορολόγητου.
Το νέο προεκλογικό ηρωικό αφήγημα ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα πάρει πίσω την υπογραφή του και δεν θα εφαρμόσει τελικά τη δέσμευση του προς τους Θεσμούς για μείωση του αφορολόγητου, έχει ένα κενό: Δεν μας εξηγεί η κυβέρνηση ποιο θα είναι το ισοδύναμο των 2.058 εκατ. ευρώ, που παράγει το μέτρο αυτό και υπολογίζεται στο συμφωνηθέν από αυτήν πλεόνασμα. Και ποιος θα το πληρώσει τόσο το 2020 όσο και τα επόμενα χρόνια.
Μη έχοντας μια εξήγηση επί του θέματος, ψάχνουμε όλοι τον «παππά» σε ένα παιχνίδι που ο «παππατζής» είναι βιρτουόζος και οι φορολογούμενοι χαμένοι από χέρι…
Περισσότερα νέα, ρεπορτάζ και αναλύσεις: [home]
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
