Κάθε εβδομάδα με τον Κώστα Μποτόπουλο
Παρελθόν: να πεθαίνει ένας 96χρονος μονάρχης και μια χώρα σε παρακμή αντί να επιχειρεί να επανεφεύρει τον εαυτό της, να βυθίζεται σε αναμνήσεις περασμένων μεγαλείων εν μέσω δωδεκαήμερου πένθους.
Μέλλον (αναπότρεπτο): η ήττα της ανθρωπότητας στο μέτωπο της κλιματικής αλλαγής. Μόλις μάθαμε ότι έχουν ξεπεραστεί κρίσιμες, και αλληλοεπηρεαζόμενες, «γραμμές μη επιστροφής»: η κατάρρευση των πάγων στην Ανταρκτική και τη Γροιλανδία, που συνεπάγεται ξεχείλισμα των θαλασσών (όπως στο Πακιστάν, όπου το ένα τρίτο της χώρας βρέθηκε κάτω από το νερό στις πρόσφατες πλημμύρες), η μείωση των ρευμάτων στον Ατλαντικό, με αποτέλεσμα έλλειψη βροχών και ξηρασία (όπως έγινε αυτό το καλοκαίρι στην Ιταλία και την Ισπανία), η αποψίλωση του Αμαζονίου, που φέρνει λιγότερες βροχές, περισσότερη ξηρασία και πιο πολλά «ακραία φαινόμενα» σε κάθε γωνιά της γης.
Παρελθόν: τα μέτρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπροστά στα προβλήματα της εποχής. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τσακώνεται για την επιβολή ή όχι «ανώτατου ορίου τιμής» στο εκ Ρωσίας φυσικό αέριο, όταν η Ρωσία είναι αλλού – στην αγκαλιά της Κίνας και στο αντίπαλο στρατόπεδο όχι σε σχέση με την Ευρώπη αλλά με τη Δύση ολόκληρη-, το φυσικό αέριο επικίνδυνο και η ενεργειακή απεξάρτηση αλληλένδετη με την κλιματική αλλαγή. Αλλά και οι υπόλοιπες 4 χτεσινές προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – μείωση της ηλεκτρικής κατανάλωσης, περιορισμός των κερδών των βιομηχανιών στο χώρο της «καθαρής» ενέργειας και «εισφορά αλληλεγγύης» κατά των βιομηχανιών της «βρώμικης» ενέργειας, υποβοήθηση επιχειρήσεων μέσω κρατικών ενισχύσεων- ανήκουν στο χώρο των ευχών και όχι της πράξης, άρα στο παρελθόν κι όχι στο μέλλον.
Μέλλον (χλωμό): μια Ευρωπαϊκή Ένωση με άλλη- και πάντως κοινή – οικονομική, αναπτυξιακή, περιβαλλοντική, ανθρωπιστική λογική.
Παρελθόν: «μέτρα» όπως η αύξηση των επιτοκίων – έστω και μια αύξηση ρεκόρ, όπως αυτή που αποφάσισε προχτές η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού ή η «πρόταση» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (δώδεκα χρόνια μετά την ελληνική κρίση, στην οποία έπαιξε το ρόλο που έπαιξε) για τη δημιουργία κοινού Ταμείου διαχείρισης της ύφεσης στην Ευρωζώνη.
Μέλλον (αδύνατο): μια νέα και συνολική προσέγγιση των οικονομικο-πολιτικών δεδομένων της εποχής. Δομική ύφεση και συγχρόνως δομική ανισότητα, γεωπολιτική αστάθεια και συγχρόνως δημοκρατική υποχώρηση, τεχνολογική κοσμογονία και ανατροπή εργασιακών συνθηκών δεν αντιμετωπίζονται ούτε με μεμονωμένα μέτρα, ούτε με μεμονωμένες εθνικές προσπάθειες που μπορεί να αρκούσαν κατά την προπολεμική –κυριολεκτικά- «παγκοσμιοποίηση».
Και στην ωραία πατρίδα μας: παρελθόν αποτελεί η αξιοπιστία μιας κυβέρνησης στην οποία πολλοί είχαμε ελπίσει για μια κάποια ανόρθωση, μέλλον είναι, δυστυχώς, η επιστροφή στο διχαστικό παρελθόν.
Κώστας Μποτόπουλος
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
