“Εκείνο που απαιτείται σήμερα είναι μια συστηματική, χωρίς δισταγμούς, προσπάθεια αναγνώρισης των υπαρκτών προβλημάτων και αντιμετώπισής τους, όχι με ευχές αλλά με την κανονική λειτουργία των θεσμών, με ρεαλιστικά μέσα με ειλικρινή και συνεχή πληροφόρηση της κοινωνίας. Απαραίτητες προπάντων είναι οι αμοιβαίες και εύλογες υποχωρήσεις της κάθε ομάδας από τους μαξιμαλιστικούς παράλογους στόχους της”.
Αυτό αναφέρει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, σε άρθρο του στο ΒΗΜΑ, σημειώνοντας πως “το κρίσιμο ζητούμενο σήμερα είναι πώς επανέρχονται η ομαλότητα, η εμπιστοσύνη, η ευρύτερη πεποίθηση ότι η χώρα βρίσκεται σε πορεία ανασυγκρότησης. Πρόκειται για ένα ηράκλειο έργο που κινδυνεύει όμως να καταστεί σισύφειο”.
Στο κύριο μέρος του άρθρου, ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρεται ενδεικτικά σε μερικούς εμβληματικούς τομείς:
Αρχικά, όσον αφορά τις επενδύσεις, ο κ. Σημίτης φέρει ως παράδειγμα τη ΔΕΗ η οποία “εξακολουθεί να παραμένει προσκολλημένη στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος με λιγνίτη, παρά το γεγονός ότι η παραγωγή με τη χρήση των ανανεώσιμων μορφών ενέργειας είναι σαφώς προτιμότερη τόσο με περιβαλλοντικούς όσο και με οικονομικούς όρους. Η κυβέρνηση αδιαφορεί για την ανάγκη παραγωγής ενέργειας με τρόπο που προστατεύει το περιβάλλον”.
Αναφορικά με το ασφαλιστικό σύστημα, ο πρώην πρωθυπουργός σημειώνει πως “το κράτος δεν έχει βρει ακόμη ένα αξιόπιστο και μόνιμο σύστημα διαχείρισης των αποθεματικών των Ταμείων που θα εγγυάται μακροχρόνιες αποδόσεις χαμηλού κινδύνου”. Και συμπληρώνει: “Όμως ένα ισχυρό και διαχρονικά ασφαλές σύστημα κοινωνικής ασφάλισης αποτελεί απαραίτητο στοιχείο για την οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη. Είναι ο συνδετικός κρίκος αλληλεγγύης των γενεών και το βασικό θεμέλιο για τη διαχρονική συνοχή της κοινωνίας”.
Ο κ. Σημίτης, στη συνέχεια, υπογραμμίζει την προβληματική κατάσταση που υπάρχει στον χώρο της Παιδείας. “Η κοινωνία παραβλέπει ότι κρίσιμο για την ανάπτυξη της χώρας δεν είναι απλώς η απόκτηση πανεπιστημιακών τίτλων, αλλά η πραγματική εκμάθηση στην ευρύτερη δυνατή κλίμακα των απαραίτητων γνώσεων και ικανοτήτων ώστε να μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες σε προσωπικό της βιομηχανίας, της γεωργίας, των τεχνολογικών δραστηριοτήτων”, επισημαίνει.
“Το ενδιαφέρον της κυβέρνησης είναι επιφανειακό και πολιτικό”, τονίζει προσθέτοντας πως “αλλαγές δεν έρχονται με ευχές και μέτρα που στοχεύουν να κερδίζει η εκάστοτε κυβέρνηση ψηφοφόρους. Απαιτούν συστράτευση και προσήλωση στον στόχο της ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη”.
