Το ότι Κίνα και Ρωσία τα τελευταία χρόνια έχουν έλθει όλο και πιο κοντά, δεν είναι μυστικό. Οι δύο χώρες, άλλωστε έχουν αρκετά κοινά: έχουν απολυταρχικά καθεστώτα, θεωρούνται και οι δύο στρατηγικοί αντίπαλοι της Δύσης, και αποτελεί κοινή επιδίωξή τους η ανατροπή των ΗΠΑ από τον θρόνο της μίας και μόνης υπερδύναμης στον πλανήτη.
Στρατηγική συνεργασία
Η πρόσφατη επίσκεψη του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ στη Μόσχα, όπου επί τριήμερο είχε πολλαπλές συναντήσεις με τον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντίμιρ Πούτιν, και κορυφαίους Ρώσους αξιωματούχους, ουσιαστικά επισφράγισε τη στενότητα της σχέσης Μόσχας-Πεκίνου. Οι δύο ηγέτες συζήτησαν είτε κατά μόνας είτε με αντιπροσωπείες σχεδόν για τα πάντα και δεσμεύτηκαν να εμβαθύνουν ακόμα περισσότερο τις σχέσεις των δύο χωρών.
Μάλιστα, υπέγραψαν και μια μακρά σειρά από μνημόνια συνεργασίας, τα οποία, ωστόσο, σε πρώτη ανάγνωση, δεν έφεραν κάτι το νέο ή το «προχωρημένο» στη συνεργασία των δύο χωρών. Εκ πρώτης όψεως, το αποτέλεσμα των συνομιλιών Πούτιν και Σι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από τη λαϊκή έκφραση «πολύ λάδι, αλλά από τηγανήτα, τίποτα…». Ωστόσο μια τέτοια προσέγγιση δεν θα μπορούσε να είναι πιο λανθασμένη.
Αφήνοντας στην άκρη τα κείμενα των μνημονίων και επικεντρωνόμενος κάποιος στα πρόσωπα, τα συμπεράσματα είναι εντελώς διαφορετικά: Πούτιν και Σι συζήτησαν παρουσία των κορυφαίων αξιωματούχων των δύο χωρών στους τομείς της άμυνας, της ασφάλειας, της καινοτομίας, των χρηματοπιστωτικών και όλων εκείνων των τομέων που αναβαθμίζουν τις σχέσεις δύο χωρών από εταιρικές σε στρατηγικής συνεργασίας υψηλού επιπέδου.
Τα μείζονα συμπεράσματα
Κατ΄αρχάς, και με το βλέμμα στραμμένο στον πόλεμο στην Ουκρανία, θεωρείται σχεδόν δεδομένο ότι η Κίνα συμφώνησε να παράσχει στη Ρωσία όπλα, κάτι που φυσικά δεν πρόκειται να γίνει γνωστό, παρά μόνο αν και όταν τα όπλα αυτά χρησιμοποιηθούν στο πεδίο της μάχης, αφού Πεκίνο και Μόσχα πλέον δεν δημοσιοποιούν τέτοιου είδους συμφωνίες, παρά μόνο μέσω διαφορετικών οδών (π.χ., κατά καιρούς δηλώσεις του Πούτιν).
Παρά, δε, το γεγονός ότι η Κίνα, από απλός εισαγωγέας ρωσικών οπλικών συστημάτων, πλέον έχει αναπτύξει τη δική της εξαιρετικά προηγμένη αμυντική βιομηχανία, η Ρωσία παραμένει μια πηγή αστείρευτης τεχνογνωσίας σε τομείς όπως οι κινητήρες αεροσκαφών, οι βαλλιστικοί πύραυλοι και τα συστήματα υποθαλάσσιου πολέμου, όπως υποβρύχια και ειδικές drone τορπίλες, όπου η Μόσχα συνεχίζει να βρίσκεται πολύ μπροστά.
Σε δεύτερο επίπεδο, η Κίνα -αν και στην παρούσα φάση μοιάζει να έχει το «πάνω χέρι»- εντούτοις συνεχίζει να επιδιώκει να συνεργάζεται με τη Ρωσία στενά στους τομείς της αμυντικής τεχνολογίας, της καινοτόμίας και των κέντρων έρευνας και ανάπτυξης. Μάλιστα, η Huawei έχει ήδη τριπλασιάσει το ερευνητικό δυναμικό της στη Ρωσία, μετά την προσπάθεια των ΗΠΑ να «στραγγαλίσει» τον κινεζικό τεχνολογικό κολοσσό.
Τρίτον, Κίνα και Ρωσία εμβαθύνουν διαρκώς τους δεσμούς τους στους τομείς της ενέργειας (η Μόσχα στέλνει διαρκώς περισσότερο πετρέλαιο στο Πεκίνο, μέσα από ανεμπόδιστους αγωγούς), ενώ η παρουσία στις συζητήσεις των δύο προέδρων της διοικητού της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας, Ελβίρα Ναμπιουλίνα, λέει πολλά για τις προσπάθειες της Μόσχας να ξεπεράσει τα εμπόδια που η αποκοπή των ρωσικών τραπεζών από το SWIFT έχει βάλει.
Η σημασία για τη Δύση
Τι σημαίνουν όλα αυτά για τη Δύση; Πρώτον, ότι η Κίνα αδιαφορεί για το γεγονός ότι η Ρωσία έχει γίνει χώρα-παρίας και θα συνεχίσει να συνεργάζεται στενά μαζί της, άσχετα με το τι λένε και πράττουν οι δυτικές χώρες. Στην ουσία, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι το Πεκίνο και η Μόσχα, τόσο από ανάγκη όσο και από συμφέρον, ήλθαν ακόμα πιο κοντά μετά την έναρξη της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» στην Ουκρανία.
Δεύτερον, ότι με το αντιδυτικό μέτωπο να γίνεται όλο και πιο «μπετοναρισμένο» στη Μόσχα και το Πεκίνο, οιαδήποτε προσπάθεια προσέγγισης των χωρών αυτών θα γίνεται όλο και πιο δύσκολη, καθώς Κίνα και Ρωσία θα αντιμετωπίζουν με καχυποψία κινήσεις συμφιλίωσης από τη Δύση: αυτό έγινε αντιληπτό από την επίσκεψη Μακρόν και φον ντερ Λάιεν στο Πεκίνο, όπου ο Γάλλος πρόεδρος άγγιξε το όριο να αποκηρύξει τις ΗΠΑ.
Τρίτον, η σχέση Κίνας-Ρωσίας είναι ανισομερής, με το Πεκίνο να είναι το «ισχυρό» μέρος και η Μόσχα το «αδύναμο». Ωστόσο, η στάση του Σι έκανε σαφές ότι η Κίνα δεν επιθυμεί αυτή η ανισομέρεια να είναι προφανής, αλλά να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και κατανόηση με τη Ρωσία, ώστε να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή αρμονία και κοινός βηματισμός.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
