Ο Ερίκ Ζεμούρ ανακοίνωσε και επισήμως χθες ότι θα διεκδικήσει την προεδρία της Γαλλίας στις εκλογές του ερχόμενου Απριλίου, με τα βασικά του συνθήματα να στρέφονται κατά του κατεστημένου, των μεταναστών και της ΕΕ.
«Δεν είναι πια η ώρα για να μεταρρυθμίσουμε τη Γαλλία, αλλά για να τη σώσουμε. Για τον λόγο αυτό αποφάσισα να είμαι υποψήφιος για την προεδρία»: Με αυτό το μήνυμα ο Ζεμούρ ανακοίνωσε – με ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμα επτάλεπτης διάρκειας στο YouTube, που εξαρχής προσέλκυσε 90.000 ταυτόχρονους χρήστες – ότι θα διεκδικήσει την προεδρία της Γαλλίας τον ερχόμενο Απρίλιο.
Ήταν μια ανακοινωση που αναμενόταν από καιρό, γι’ αυτό και οι δημοσκόποι είχαν προ πολλού περιλάβει τον Ζεμούρ στις έρευνές τους. Η αλήθεια, μάλιστα, είναι ότι οι δημοσκοπήσεις του δίνουν σοβαρή πιθανότητα να δώσει τη μάχη μέχρι τέλους, φτάνοντας στον δεύτερο γύρο. Κάτι το οποίο, με τη σειρά του, συνεπάγεται ότι θα μείνει εκτός η παραδοσιακή εκπρόσωπος της γαλλικής ακροδεξιάς η Μαρίν Λεπέν, η οποία έχει πλέον σοβαρούς λόγους να ανησυχεί.
Το εθνικιστικό μανιφέστο του Ζεμούρ
Το μήνυμα του Ζεμούρ έμοιαζε με ένα αντιδραστικό εθνικιστικό μανιφέστο. Αφού περιέγραψε τη Γαλλία με αναφορές στη «χώρα των ιπποτών», «του Βίκτορα Ουγκό», «των οδοφραγμάτων και των Βερσαλλιών», «του Κλεμανσό» ή ακόμη και «του Ζαν Μουλέν», απευθύνθηκε σε όλους εκείνους που, όπως είπε, αισθάνονται «ξένοι στην ίδια τους τη χώρα» και είναι «εξόριστοι από αυτήν».
Πρόκειται, ουσιαστικά, για εκείνη τη μερίδα της κοινωνίας από την οποία ο Ζεμούρ ελπίζει ότι θα αντλήσει τις περισσότερες ψήφους του. Όλους εκείνους και εκείνες, δηλαδή, που μέχρι σήμερα επέλεγαν την Λεπέν, αλλά έχουν δυσαρεστηθεί από την πιο μετριοπαθή στάση που έχει πλέον υιοθετήσει προκειμένου να γίνει αποδεκτή από την γαλλική αστική τάξη.
“Να ανακτήσουμε την κυριαρχία της Γαλλίας από την ΕΕ”
«Η μετανάστευση δεν είναι η πηγή όλων των προβλημάτων μας, έστω κι αν τα επιδεινώνει όλα», τόνισε επίσης ο Ζεμούρ, ο οποίος επιχείρησε να προβάλει με κάθε τρόπο αντισυστημικό και αντιευρωπαϊκό προφίλ του. Ισχυρίστηκε ότι επιδιώκει να γίνει η φωνή όλων των Γάλλων οι οποίοι είναι θύματα του κατεστημένου, και «εξαπατώνται από τους ισχυρούς, τις ελίτ, τους καλοθρεμμένους, τους δημοσιογράφους, τους πολιτικούς, τους ακαδημαϊκούς, τους κοινωνιολόγους, τους συνδικαλιστές, τις θρησκευτικές αρχές».
Ειδικά όσον αφορά την ΕΕ, δήλωσε ότι «ποτέ δεν πρόκειται να γίνει ένα έθνος». Υποσχέθηκε δε να «ανακτήσει» την κυριαρχία της Γαλλίας, η οποία «έχει εγκαταλειφθεί στους τεχνοκράτες και τους Ευρωπαίους δικαστές».
Η απειλή για τον Μακρόν
Το ερώτημα, βεβαίως, είναι εάν – εκτός της Λεπέν – η υποψηφιότητα Ζεμούρ πρέπει να κάνει και τον Εμμανουέλ Μακρόν να φοβάται. Ο Γάλλος πρόεδρος, ο οποίος παραμένει το φαβορί για να περάσει στον δεύτερο γύρο και να επανεκλεγεί (έστω και αν δεν πρέπει να υποτιμά την απειλή εκ μέρους της παραδοσιακής Δεξιάς, των Ρεπουμπλικάνων, που εκλέγουν αυτή την εβδομάδα τον υποψήφιό τους), ελπίζει φυσικά ότι η λογική του «δημοκρατικού τόξου» θα λειτουργήσει και πάλι.
Αυτή τη φορά, ωστόσο, με το άθροισμα των (δημοσκοπικών) ποσοστών Ζεμούρ και Λεπέν να υπερβαίνει το 30% με τους πάντες να θεωρούν σχεδόν βέβαιο ότι θα αλληλοϋποστηριχθούν στον δεύτερο γύρο, τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Μία τέτοια αλληλοϋποστήριξη και σύμπραξη λογικά ανησυχεί και τον Μακρόν – πολύ περισσότερο μετά την οδυνηρή εμπειρία του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, του Ζαΐχ Μπολσονάρου στη Βραζιλία και άλλων ακροδεξιών λαϊκιστών σε άλλες χώρες.
