Σε μπούμερανγκ, αντί πολιτικού όπλου, για τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα εξελίσσεται η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη πολιτικά περίοδο, καθώς η πλάστιγγα για τον χρόνο των εθνικών εκλογών κλίνει ολοένα και περισσότερο προς τον Μάιο, αναφέρει ανάλυση της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (Κωστής Παπαδιόχος)
Σύμφωνα με την ανάλυση αυτή, το Μέγαρο Μαξίμου σχεδίαζε αρχικά τη συνταγματική αναθεώρηση ως εργαλείο για την ανάδειξη διαχωριστικών γραμμών με τη Ν.Δ., αλλά και ως όχημα προσέγγισης με τα κόμματα του μεσαίου χώρου. Όμως, όπως κατέδειξε η πρώτη ψηφοφορία την περασμένη Πέμπτη, όχι μόνον δεν πέτυχε τον στόχο του, αλλά οδεύει προς τη δεύτερη, σε ένα μήνα από τώρα, με πολλαπλά τραύματα.
Πρώτον, το ΚΙΝΑΛ και η Ενωση Kεντρώων επέλεξαν να μετάσχουν με έναν μόνο βουλευτή, αποτρέποντας μια ευρεία «δυναμική» ψήφων σε επίμαχα άρθρα, όπως το άρθρο 3 περί θρησκευτικής ουδετερότητας, που θα μπορούσε να δημιουργήσει άτυπες δεσμεύσεις για την επόμενη κυβέρνηση.
Δεύτερον, κατεγράφησαν «ρωγμές» στην ούτως ή άλλως προβληματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 151 εδρών που έχει διαμορφώσει ο κ. Τσίπρας με τη σύμπραξη έξι ανεξάρτητων βουλευτών: το άρθρο 3, για παράδειγμα, δεν στηρίχθηκε από βουλευτές του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, όπως επίσης και το 30 για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Τρίτον, και κυριότερον, η κυβέρνηση εμφανίζεται να εγκλωβίζεται πλήρως από τη Ν.Δ. σε σχέση με τη διάταξη που αποσυνδέει την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από την προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Η υπερψήφιση του άρθρου 32 τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από τη Ν.Δ. δίδει στην επόμενη κυβέρνηση τη δυνατότητα, ολοκληρώνοντας τη συνταγματική αναθεώρηση, να εκλέγει Πρόεδρο με 151 ψήφους, στερώντας από την αντιπολίτευση –που με βάση τις δημοσκοπήσεις θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ– κάθε δυνατότητα «εμπλοκής» στην όλη διαδικασία.
Η «παγίδα» στην οποία έπεσε ο ΣΥΡΙΖΑ κατέστη ορατή από τις αλλεπάλληλες προσπάθειες να ανατρέψει τα δεδομένα. Αρχικά, διακινήθηκε το σενάριο να «αποσυρθούν» από τη δεύτερη ψηφοφορία περισσότεροι από σαράντα βουλευτές του, ώστε το άρθρο 32 να μη συγκεντρώσει 180 θετικές ψήφους στην παρούσα Βουλή. Εν συνεχεία, δε, υπήρξαν σκέψεις η κυβέρνηση να αξιοποιήσει το γεγονός ότι το άρθρο 30 απορρίφθηκε –προέβλεπε δυνατότητα εκλογής Προέδρου πέραν της Βουλής και από τον λαό– ώστε να μην τεθεί σε δεύτερη ψηφοφορία ούτε το άρθρο 32 ως συναφές προς το πρώτο. Κυβερνητικά στελέχη αφήνουν να εννοηθεί πως η συγκεκριμένη σκέψη εγκαταλείπεται, καθώς θα προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων από την αντιπολίτευση.
Πάντως, εάν η κυβέρνηση μεταβάλει εκ νέου άποψη και επιχειρήσει να μπλοκάρει όλα τα άρθρα που σχετίζονται με την εκλογή Προέδρου, είναι βέβαιο ότι η Ν.Δ. θα «τορπιλίσει» την τρέχουσα αναθεώρηση και θα εκκινήσει τη διαδικασία νέας, αμέσως μετά τις εκλογές. Εξάλλου, εάν δεν ανοίξει ο δρόμος για αλλαγή του τρόπου εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, με δεδομένη την άρνηση του κ. Τσίπρα να συζητήσει αλλαγές στο άρθρο 16 για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και του 24 για το περιβάλλον, η τρέχουσα αναθεώρηση θα περιοριστεί επί της ουσίας στην αλλαγή του άρθρου 86 παρ. 3 για την ποινική ευθύνη των υπουργών.
Ενδεικτικό του εγκλωβισμού του πρωθυπουργού στο ζήτημα της προεδρικής εκλογής είναι το γεγονός ότι στη Βουλή ο κ. Τσίπρας δεν εστίασε στα υπό συζήτηση άρθρα, αλλά στο εάν η Ν.Δ. θα υποστηρίξει την επανεκλογή του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλου.
Ευλόγως, πάντως, ο Πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης, παρότι έπλεξε το εγκώμιο του κ. Παυλόπουλου, κράτησε κλειστά τα χαρτιά του: πρώτον, εάν η αναθεώρηση ολοκληρωθεί και ο κ. Μητσοτάκης, στις επερχόμενες εκλογές, επιτύχει την αυτοδυναμία, θα μπορεί να εκλέξει Πρόεδρο, ακόμη και χωρίς τη σύμπραξη άλλων κομμάτων, ο οποίος βεβαίως μπορεί να είναι και πάλι ο κ. Παυλόπουλος. Δεύτερον, εάν από τις εκλογές προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ. – ΚΙΝΑΛ, ο κ. Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός είναι προφανές πως θα πρέπει να υποδείξει Πρόεδρο σε συνεννόηση με τον κυβερνητικό του εταίρο.
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
