Πριν γκρινιάξουμε για το Πάσχα που θα κάνουμε σπίτι, ας σκεφτούμε αυτούς που δεν θα μείνουν σπίτι γιατί θα δουλέουν στα νοσοκομεία, στα διόδια, στα ΜΜΜ, στα πλοία – ουποδήποτε τους καλεί το καθήκον. Ας σκεφτούμε εκείνους που δεν τους νοιάζει αν θα μείνουν σπίτι γιατί θα έμεναν έτσι κι αλλιώς – επειδή αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, επειδή υποφέρουν από φτώχεια, αποκλεισμό, μοναξιά, πένθος, από οποιαδήποτε οδύνη.
Ας σκεφτούμε τον ηλικιωμένο στον πάνω όροφο που έχασε τη σύντροφό του και τα παιδιά του ζουν στο εξωτερικό. Βλέπει τηλεόραση, περπατάει ένα μισάωρο, δεν πολυδιαβάζει γιατί τον ενοχλεί ο καταράκτης, μιλά πού και πού στο τηλέφωνο και έχει χάσει τη χαρά του που ήταν η βόλτα στο καφενείο.
Ας σκεφτούμε τον άνεργο στον κάτω όροφο που δεν μπορεί καν να απολαύσει τα παιδιά του στην καραντίνα γιατί πνίγεται από την αγωνία για την επιβίωση. Καμιά φορά ξεσπάει το θυμό του στη γυναίκα του και εκείνη κλαίει, δεν απαντά στους γονείς του γιατί τον εκνευρίζουν με τις ερωτήσεις τους, χρωστάει στην εφορία, στο ασφαλιστικό ταμείο, στην τράπεζα, παντού, και δεν ξέρει ποιος εργοδότης θα τον διαλέξει στα πενήντα του όταν υπάρχουν νεότεροι και φθηνότεροι για να κάνουν την ίδια δουλειά.
Ας σκεφτούμε τη φίλη μας που χώρισε και πονάει. Διαψεύστηκαν οι προσδοκίες της, άλλαξε το σχέδιο ζωής της, απογοητεύτηκε από τον άνθρωπο που εμπιστεύθηκε, και δεν έχει το κουράγιο να κάνει νέο ξεκίνημα. Ετσι αισθάνεται τώρα. Κουρασμένη.
Ας σκεφτούμε τον συνάδελφό μας που έχασε τους δυο γονείς του, τον έναν μετά τον άλλο και υποφέρει γιατί δεν είχε προλάβει να τους δει όσο ήθελε, να τους πει πόσο τους αγαπάει, να τους φροντίσει, να τους κάνει παρέα, να τους ευχαριστήσει για όσα του έδωσαν. Μια-δυο φορές είχε τσακωθεί με τη μάνα του γιατί τον έπρηζε και δεν είχε απαντήσει σε ένα τηλεφώνημα του πατέρα του γιατί είχε δουλειά. Τώρα που το μετανιώνει είναι αργά.
Πριν γκρινιάξουμε για το Πάσχα που θα κάνουμε σπίτι, ας σκεφτούμε πόσο τυχεροί είμαστε στη χώρα μας που η πανδημία αντιμετωπίζεται τόσο αποτελεσματικά, ας αναλογιστούμε τι έζησαν οι προηγούμενες γενιές (πολέμους και πραξικοπήματα), ας μετρήσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα που είναι υγιή και κοντά μας και ας ετοιμαστούμε για την περίοδο μετά την παράξενη φέτος γιορτή που δεν θα είναι εύκολη.
