Το 2005, ο Τυφώνας Κατρίνα, ο πιο πολύνεκρος και καταστρεπτικός τυφώνας του Ατλαντικού κατέγραψε 1.800 θυματα. Εκτοπίστηκαν περίπου 372.000 παιδιά από τα σπίτια τους. Καταστράφηκαν περισσότερα από 100 σχολεία. Ιδιαίτερα στη Λουιζιάνα, όσα δεν καταστράφηκαν έκλεισαν για αρκετές εβδομάδες. Μετά τις πλυμμήρες οι μαθητές που εκτοπίστηκαν γράφτηκαν σε νέα σχολεία. Όμως πολλοί μαθητές παρουσίασαν ισχυρά συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης και μετα-τραυματικού στρες για αρκετό καιρό.
Έρευνα που διεξήχθη 5 χρόνια αργότερα έδειξε ότι το ένα τρίτο των παιδιών που είχαν μεταφερθεί το 2005 σε νέα σχολεία σημείωναν ακαδημαϊκό κενό ενός έτους σε σχέση με τους υπόλοιπους μαθητές.
Η περίπτωση του Κατρίνα μπορεί να δώσει χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με το πως θα επηρεάσει το lockdown μακροπρόθεσμα την εκμαθηση των παιδιών.
Τα πρώτα σημάδια δεν είναι αρκετά ενθαρρυντικά. Οι έρευνες σχετικά με τις συνέπειες άλλων ιών και φυσικών καταστροφών δείχνουν τις επιζήμιες επιπτώσεις στην ακαδημαϊκή απόδοση και στην ψυχική υγεία των παιδιών.
Η Λίζα Γκιμπς, διευθύντρια του φιλανθρωπικού ιδρύματος παιδικής υγείας και ευεξίας Jack Brockhoff στη Μελβούρνη μελέτησε τη μεγάλη πυρκαγιά του 2009 στην Αυστραλία, που πήρε το όνομα “Μαύρο Σάββατο”. Παρατήρησε ότι τα παιδιά που ζούσαν στις περιοχές που επλήγησαν από την πυρκαγιά απέδιδαν χειρότερα από τους συμμαθητές τους για αρκετά χρόνια μετά την καταστροφή. “Ενώ τα παιδιά επιστρέφουν στα σχολεία, δεν τα καταφέρνουν στα μαθήματα. Η ακαδημαϊκή τους πορεία έχει χρόνιες επιπτώσεις” λέει η Γκιμπς
Στην Αργεντινή, τις δεκαετίες του 80 και του 90 πολλοί μαθητές αναγκάζονταν συχνά να διακόψουν το σχολείο για διαστήματα έως 90 ημερών εξαιτίας των συνεχών απεργιών των δασκάλων τους. Οι έρευνες έδειξαν ότι σε μεγάλο ποσοστό αυτοί οι μαθητές δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, πολλοι από αυτούς έμεναν άνεργοι και η απόδοσή τους ήταν χειρότερη από άλλους μαθητές που ζούσαν σε περιοχές που δε γινόντουσαν απεργίες.
Τα σχολεία βοήθησαν τα παιδιά να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες
Μετά την πυρηνική καταστροφή της Φουκουσίμα, το Ιαπωνικό κράτος άλλαξε τον τρόπο με τον οποίον τα παιδιά διδάσκονταν την ακτινοβολία. Στις κοινότητες της Αυστραλίας άρχισαν να ενημερώνονται για τις πυρκαγιές από μικρή ηλικία. Ένας τρόπος που τα σχολεία μπορούν να καταπολεμήσουν το άγχος των παιδιών, είναι η ενημερωση για τον κίνδυνο της πανδημίας και η ενθαρρυνση της πλύσης των χεριών και της διατήρησης των αποστάσεων.
Η κοινωνική ανισότητα της τηλεκπαίδευσης.
Στη Μεγάλη Βρετανία, δημοσκοπήσεις του ιδρύματος Sutton Trust και του Teacher Tapp – μιας εφαρμογής στο κινητό που χρησιμοποιούν οι βρετανοί καθηγητές- έδειξαν ότι οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων είχαν διπλάσιο ποσοστό πρόσβασης στα διαδικτυακά μαθήματα από τους μαθητές του δημοσίου.
“Τα δεδομένα μας δείχνουν ότι το 55% των καθηγητών του δημοσίου παρέδιδαν οφέλημο μάθημα λιγότερο της μίας ώρας κάθε μέρα” ανέφερε η Λόρα Μακλέρνεϊ, ιδιοκτήτρια του Teacher Tapp. Τα ιδιωτικά σχολεία είχαν από παλιά χρησιμοποιήσει εργαλεία που εξυπηρετούσαν την τηλεκαπίδευση. Επίσης τα πλουσιότερα παιδιά συνήθως είχαν στο σπίτι τους υπολογιστές, γρήγορο ίντερνετ και χώρο για να εργαστούν. “Στα ιδιωτικά σχολεία έκαναν μάθημα από τις 9 μέχρι τις 3 ενώ στα δημόσια σχολεία πολύ λιγότερο από το 10% ολοκλήρωνε τη διδακτική μέρα”, λέει η Μακλέρνεϊ.
