Αν κανείς αναρωτιέται γιατί η Τουρκία βρίσκεται στην «κόκκινη» λίστα της Βρετανίας για τον τουρισμό, το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να παρακολουθήσει πώς η κυβέρνηση της γείτονος χώρας διαχειρίζεται την πανδημία του κοροναϊού, εδώ και πάνω από ένα χρόνο.
Ασυνεννοησία, αντικρουόμενες αποφάσεις, νυχτερινά προεδρικά διατάγματα, αντιφατικές ανακοινώσεις, προσβλητικές για τους πολίτες δηλώσεις και στο επίκεντρο της χαώδους διαχείρησης ο Ερντογάν και το προεδρικό σύστημα που καθιέρωσε στην Τουρκία, το οποίο ήδη έγινε βαρίδι για τη λειτουργία του κράτους και για τους πολίτες της χώρας.
Το τελευταίο lockdown στην Τουρκία υπογράμμισε αυτή την κατάσταση: ο ΥΠΕΣ ανακοίνωσε ότι θα απαγορευτεί η πώληση αλκοόλ και πριν καν εκδοθεί η σχετική απόφαση, οι μεν πολίτες έσπευσαν στις κάβες, οι δεν αστυνομικοί άρχισαν να κόβουν πρόστιμα. Μετά απαγορεύτηκε η πώληση μη απαραιτήτων προϊόντων, χωρίς να προσδιορίζεται ποια είναι αυτά, με αποτέλεσμα κάποια καταστήματα να σταματήσουν να πωλούν προφυλακτικά και σπίρτα.
Αποφασίζουν-ξεαποφασίζουν
Επίσης, απαγόρευσαν και τις λαϊκές αγορές, με αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν οι παραγωγοί και η κυβέρνηση να άρει την απαγόρευση, αφού δεν είχε σκεφτεί τι θα γινόταν με τα φρέσκα προϊόντα. Επίσης, λίγο πριν το lockdown, το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο της χώρας απαγόρευσε στα ΜΜΕ να μεταδίδουν εικόνες από τεράστια μποτιλιαρίσματα που συνέβαιναν σε πολλές πόλεις, για λόγους που μόνο ο Ερντογάν ξέρει.
Και ας μην ξεχνάμε την απαράδεκτη δήλωση Τσαβούσογλου, ότι θα εμβολιαστεί όποιος βλέπουν οι τουρίστες, που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών σε μια χώρα που υποφέρει εδώ και πολύ καιρό από την πανδημία του κοροναϊού, η οποία επιτείνει και μεγενθύνει τα τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και η κυβέρνηση δείχνει να αδυνατεί να περιγράψει έναν οδικό χάρτη εξόδου από αυτά.
Η ευθύνη του «ενός»
Σύμφωνα με αναλυτές, το απόλυτο αυτό μπάχαλο οφείλεται πρωτίστως στο προεδροκεντρικό σύστημα, το οποίο έχει μεταφέρει όλες τις εξουσίες και όλη την αποφασιστική ισχύ σε ένα άτομο, τον Ερντογάν. Ανεξέλεγκτος, χωρίς τη γραφειοκρατία να θέτει όρια, κυριολεκτικά κάνει ό,τι θέλει και τα στελέχη της κυβέρνησης δεν επιλέγονται βάσει ικανοτήτων, αλλά πίστης στον αδιαμφισβήτητο ηγέτη.
Αυτό οδηγεί στο να αγνοούνται οι ειδικοί υπερ της μικροπολιτικής, η κυβέρνηση να αδυνατεί να διαχειριστεί τα logistics του lockdown και τα μέτρα που λαμβάνονται να μην έχουν εσωτερική λογική και στόχευση, αλλά να είναι απλώς κινήσεις για να φανεί ότι η κυβέρνηση κάνει κάτι. Επίσης, η νομενκλατούρα του ΑΚΡ δεν επηρεάζεται από τα μέτρα, οπότε λίγο την ενδιαφέρει αν είναι σωστά ή όχι, λογικά ή παράλογα, εφαρμόσιμα ή ανεφάρμοστα.
Εσωτερικοί ανταγωνισμοί
Οι ίδιοι αναλυτές επισημαίνουν ότι όλο αυτό το χάος σε συνδυασμό με τη λογική του Ερντογάν που διαπερνά όλο το κόμμα και τα θεσμικά όργανα, ότι «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση», οδηγεί σε λάθη που ναι μεν έχουν κόστος, αλλά η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται και δεν το αναλαμβάνει. Αντιθέτως, οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί μέσα στο ΑΚΡ και στην κυβέρνηση κάνουν το λάθος ακόμα πιο εύκολο και την εικόνα διάλυσης πιο έντονη.
Μέχρι τώρα ο Ερντογάν, χάρη στις ικανότητές του και την ανικανότητα και διαφθορά της αντιπολίτευσης, κατόρθωνε να παίζει μπάλα μόνος του. Ωστόσο, η διαχείριση της πανδημίας πλέον αρχίζει να φθείρει το προφίλ του και να προκαλεί αβεβαιότητα στους πολίτες, οι οποίοι είναι πλέον εκνευρισμένοι με τις αμφιλεγόμενες αποφάσεις του. Το πώς θα βγει από αυτή την κρίση είναι δύσκολο να προβλεφθεί…
Με πληροφορίες από AL Monitor
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
