Της Αγγελικής Σπανού
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης είναι ένας πλούσιος άνθρωπος, αυτοδημιούργητος μάλιστα, και ως προς αυτό δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό. Τα κατάφερε με απόλυτα νόμιμο τρόπο και αρκετή τύχη. Τρεις θητείες στην ευρωβουλή σε κάνουν εκατομμυριούχο και αυτό δεν κατακτιέται μόνο βάσει αξίας, χρειάζονται και οι κατάλληλες κινήσεις στον κόσμο του κόμματος όπου δεν νικούν πάντα οι καλύτεροι.
Το ενδιαφέρον στην περίπτωση του Δ. Παπαδημούλη είναι η επενδυτική αγωνία του ενώ έχει ήδη λυμένο το οικονομικό του πρόβλημα. Τα τελευταία δύο χρόνια, ενώ έχει τον υπέροχο μισθό του ευρωβουλευτή, αγοράζει ακίνητα με σκοπό την ενοικίασή τους μέσω προγραμμάτων στέγασης προσφύγων. Εξυπνη και σύγχρονη δουλειά, εντελώς στο πνεύμα της εποχής.
Γιατί τόση έγνια για την αύξηση του εισοδήματός του; Μήπως επειδή πλησιάζει η ώρα της συνταξιοδότησης. Μα θα πάρει την πολυτελή σύνταξη των ευρωβουλευτών και η σύζυγός του είναι εύπορη, δεν χρειάζεται τη στήριξή του. Μήπως για τα παιδιά και τα εγγόνια; Μα αρκούσαν αυτά που ήδη είχε για να περάσουν καλά οι απόγονοι, δεν χρειαζόταν να εκτεθεί αφού τα πόθεν έσχες των πολιτικών δημοσιεύονται και επομένως η αγωνία του για πλουτισμό θα μαθευόταν.
Ο Δ. Παπαδημούλης δεν είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που έχει πολλά αλλά δεν του φτάνουν, θέλει περισσότερα, όλο και περισσότερα. Είναι και κάπως βασανιστικό όλο αυτό: Να μη σ αφήνει η απληστία να ησυχάσεις και να αρκεστείς, να μην μπορείς να χαρείς την τύχη σου και τα προνόμιά σου, διεκδικώντας διαρκώς κάτι παραπάνω.
Ο Αργεντινός ψυχοθεραπευτής Χ. Μπουκάι λέει ωραία μια τέτοια ιστορία για τον “κύκλο του 99”. Ενας υπηρέτης ήταν ευτυχισμένος μέχρι που του χάρισαν έναν θησαυρό και άρχισε να υποφέρει επειδή αντί για 100 φλουριά είχε τα 99 και η έλλειψη του ενός τον στοίχειωνε.
Ολο αυτό θα έχει ενδιαφέρον μόνο από αυτή την άποψη, τι άνθρωπος είναι ένας που μετράει φλουριά και πάντα του λείπει ένα, αν ο Δ. Παπαδημούλης δεν ήταν αριστερός.
Υπάρχουν δεξιοί και κεντρώοι που έχουν απίθανο αριθμό ακινήτων από κληρονομιά και κλαίγονται για τον ΕΝΦΙΑ που πληρώνουν. Θλιβερό αλλά αναμενόμενο. Αλλοι έχουν δανειστεί υπέρογκα ποσά από τράπεζες σαν να πρόκειται να ζήσουν τρεις ζωές. Ακόμη πιο θλιβερό και ανήθικο εφόσον έχουν δανειστεί με χαριστικούς όρους που δεν ισχύουν για τους ψηφοφόρους του.
Στην περίπτωση ενός αριστερού πολιτικού, όμως, η φιλαργυρία του προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη οδύνη σε όσους πιστεύουν στην Αριστερά γιατί υπάρχει μια δραματική αντίφαση σε σχέση με τον αξιακό κώδικα που ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται. Δεν γίνεται να σε νοιάζουν οι πολλοί και να έχεις τις συνήθειες των λίγων, δεν ταιριάζει να αγωνίζεσαι για την κοινωνική δικαιοσύνη και ταυτόχρονα για την αύξηση του πλουτισμού σου που είναι ήδη μεγάλος, δεν είναι ωραίο να να κάνεις business στην πλάτη των προσφύγων μέσω ΜΚΟ συμφερόντων Σόρος.
Και το ακόμη πιο άσχημο είναι να μην καταλαβαίνεις καν γιατί όλα αυτά τραυματίζουν την ηθική της Αριστεράς, να μη χαμηλώνεις το βλέμμα, να κουνάς και το δάχτυλο.
