Η δημοσιοποίηση της πρότασης της Κομισιόν για τους νέους κανόνες που θα διέπουν το Σύμφωνο Σταθερότητας, όπως ήταν αναμενόμενο, έθεσε σε «θέση μάχης» τα κράτη-μέλη της ΕΕ και, δυστυχώς, για άλλη μια φορα υπογράμμισε τις αγεφύρωτες διαφορές Βορρά και Νότου.
Το επίμαχο Σύμφωνο Σταθερότητας, το οποίο αποτελεί την «καρδιά» της ΟΝΕ, έχει από το 2008 και εντεύθεν δεχτεί σοβαρά και άκρως αιτιολογημένα «πυρά»: ότι σε περιόδους κρίσης είναι πρακτικά ανεφάρμοστο, ότι λειτουργεί σαν φρένο στην ανάπτυξη, ότι αυξάνει την απόσταση μεταξύ των «πλεονασματικών» και των «ελλειμματικών» χωρών και ότι εν τέλει βοηθά, όχι τη σύγκλιση της οικονομίας, αλλά ακόμα μεγαλύτερες αποκλίσεις, που, με τη σειρά τους, κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την προοπτική ακόμα «περισσότερης Ευρώπης».
Τα «όχι» της Γερμανίας
Ωστόσο, ακόμα και ενώπιον των πραγματικών στοιχείων, ο ευρωπαϊκός Βορράς συνεχίζει να επιμένει ότι το Σύμφωνο δεν πρέπει να μεταρρυθμιστεί. Μάλιστα, πριν τις ανακοινώσεις της Κομισιόν, το Βερολίνο κατέθεσε τις θέσεις του υπό μορφή non paper, στο οποίο ξεκαθαρίζει ότι είναι αντίθετο στο να χαλαρώσουν οι κανόνες μείωσης του χρέους και υπογραμμίζει ότι οι κανόνες της ΕΕ θα πρέπει «να οδηγήσουν σε (επαρκή) μείωση των υψηλών δεικτών χρέους κάθε χρόνο από την έναρξη του μεταρρυθμισμένου δημοσιονομικού πλαισίου».
Στο πλαίσιο αυτό, η Γερμανία ζητά από την Κομισιόν να επιβάλλει ελάχιστη μείωση του χρέους («κοινή διασφάλιση») κατά 1% του ΑΕΠ ετησίως για τις υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία και 0,5% για τις μεσαίου χρέους χώρες όπως η Αυστρία. Αυτό συνεπάγεται και την εγκατάλειψη μιας περιόδου προσαρμογής τεσσάρων έως επτά ετών, την οποία η πρόταση της Κομισιόν είχε προβλέψει για τα κράτη-μέλη έως ότου το επίπεδο του χρέους τους αρχίσει την ετήσια μείωση.
Άτυπο Eurogroup
Από την άλλη η FAZ αναφέρει ότι «σε μία ένωση με ενιαία νομισματική πολιτική, αλλά αμετάβλητη εθνική δημοσιονομική πολιτική έπρεπε να διασφαλίσει ότι οι εθνικές πολιτικές αναπτύσσονται με υγιή και στοιχειωδώς ισότιμο τρόπο και, αν χρειαστεί, να επιβάλει κυρώσεις. Η Επιτροπή απώλεσε μέσα από τα χέρια της αυτή την ευκαιρία […] Ιστορικές δεν είναι οι προτάσεις της Κομισιόν γιατί, αν μη τι άλλο, το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι νεκρό από το 2005. Τώρα θάβεται ακόμη πιο βαθιά, προς ικανοποίηση της Κομισιόν και ορισμένων κρατών-μελών. Παράλληλα, μπαίνει και οριστικώς ταφόπλακα στις ψευδαισθήσεις που έτρεφαν εκείνοι που εισήγαγαν το Σύμφωνο: Πως η δημοσιονομική πολιτική των κρατών-μελών θα μπορούσε να περιφρουρείται από γενικώς ισχύοντες κανόνες της ΕΕ».
Την Παρασκευή στο άτυπο Eurogroup, παρουσία και των κεντρικών τραπεζιτών της ευρωζώνης, θα συνεχιστεί η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Ωστόσο, οι πληροφορίες αναφέρουν οι βόρειοι δεν δείχνουν ιδιαίτερη βιασύνη να ολοκληρωθούν οι συζητήσεις επί της αναθεώρησης του Συμφώνου, στη λογική ότι αν δεν «περάσει» ως το τέλος του έτους, θα συνεχίσει να ισχύει το υφιστάμενο, με τη διαφορά ότι η γενική ρήτρα διαφυγής παύει να ισχύει από το 2024, γεγονός που, με δεδομένη την παγκόσμια αναταραχή, κάνει πολύ δύσκολη τη λήψη μέτρων στήριξης, όπως αυτά που είχαμε δει και στην Ελλάδα σε περιόδους κρίσης.
