Τις πρώτες αυτές εβδομάδες η διαδικασία της μετάβασης της παγκόσμιας ναυτιλίας σε ένα νέο καθεστώς, κάνοντας χρήση «καθαρότερων» ναυτιλιακών καυσίμων, με μόλις 0,5% περιεκτικότητα σε θείο (βασικός παράγοντας συμβολής στο φαινόμενο του θερμοκηπίου), από 3,5% μέχρι και το τέλος του 2019, είχε κερδισμένους αλλά και χαμένους. Αυτό είναι ένα βασικό συμπέρασμα, που προκύπτει εξετάζοντας την πορεία της ναυλαγοράς για τους διαφόρους τύπους πλοίων.
Όπως είναι αναμενόμενο οι πλοιοκτήτες φορτηγών πλοίων είναι οι μεγαλύτεροι χαμένοι μέχρι σήμερα καθώς έχουν υποχρεωθεί να επωμιστούν το μεγαλύτερο μέρος από την αύξηση των λειτουργικών δαπανών των πλοίων, λόγω της χρήσης των ακριβότερων αυτών καυσίμων, που κοστίζουν σχεδόν διπλάσια σε σχέση με τα συμβατικά.
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Γιατί Πρόεδρος η Σακελλαροπούλου και γιατί οι ΗΠΑ στέλνουν “μηνύματα αγάπης” στην Αθήνα (Ακούστε το νέο podcast του economico)
Όταν ένας ναυλωτής επιλέγει ένα πλοίο για να μεταφέρει τα προϊόντα του από ένα λιμάνι σε κάποιο άλλο, καταβάλλει και όλα τα έξοδα που συνοδεύουν την εν λόγω μετακίνηση. Δηλαδή, το κόστος των καυσίμων, την αμοιβή του πληρώματος και της ναυτιλιακής εταιρείας, την ασφάλεια κτλ. Τα κόστη αυτά αποτυπώνονται στο ύψος του ναύλου.
Επομένως, η αύξηση του κόστους των καυσίμων, θα περίμενε κανείς να μεταφραστεί και σε υψηλότερους ναύλους. Εντούτοις κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να συμβαίνει. Όπως αναφέρουν ναυλομεσίτες, κατά την διάρκεια των τελευταίων τριών – τεσσάρων εβδομάδων, όταν και ξεκίνησε να ισχύει ο νέος κανονισμός καυσίμων, οι ναύλοι έχουν παραμείνει σταθεροί σε μια σειρά δημοφιλών δρομολογίων, χωρίς μάλιστα να έχει παρατηρηθεί κάποια μείωση της ζήτησης.
Δηλαδή, παρότι δεν άλλαξε το ισοζύγιο προσφοράς – ζήτησης στη ναυλαγορά, το ύψος των ναύλων δεν αυξήθηκε ανάλογα, ώστε να αντανακλά το υψηλότερο κόστος των καυσίμων, δείγμα ότι επί του παρόντος οι πλοιοκτήτες έχουν υποχρεωθεί να απορροφήσουν οι ίδιοι το επιπλέον κόστος, χάνοντας, ουσιαστικά, χρήματα. Η αιτία εδράζεται στην μεγάλη διαπραγματευτική δύναμη που έχουν αυτήν την περίοδο οι ναυλωτές, καθώς η ζήτηση στις περισσότερες περιοχές είναι σταθερή και όχι ανοδική, ώστε να μπορέσουν να απορροφηθούν ευκολότερα και τα νέα φορτηγά πλοία που εισέρχονται στον παγκόσμιο στόλο.
