Τα μέτρα προστασίας από την πανδημία είναι state of mind στο ελληνικό τουριστικό καλοκαίρι

    Είμαι σε ένα νησί όπου ελάχιστοι φορούν μάσκα σε κλειστούς χώρους. Μόνο στο φαρμακείο τα έχει καταφέρει ο φαρμακοποιός, έχοντας υπάλληλο στην πόρτα για να ελέγχει. Στο σούπερ μάρκετ σου προτείνουν να σηκώσεις τη μπλούζα για να βρεις μια αυτοσχέδια πατέντα αν δεν έχεις μάσκα.

    Στο κλαμπ , τις προάλλες, λένε πως πάνω από 300 πιτσιρικάδες χόρευαν μέχρι το πρωί. Και στα μπαράκια της πλατείας είναι αστείο να μιλήσει κανείς για αποστάσεις. Ειδικά σε όσα μαζεύουν κόσμο μέσα. Στο κοσμικό μπιτς μπαρ του νησιού ο συνωστισμός είναι όπως τον ξέραμε, όπως πριν εισβάλει στη ζωή μας η πανδημία.

    Οι ντόπιοι φοβούνται πολύ αλλά θέλουν και να κινηθεί το χρήμα στο νησί, σε μια έτσι κι αλλιώς μικρή σεζόν. Είναι μπερδεμένοι. Αγωνιούν για τα κρούσματα και τι τους περιμένει μετά, αγωνιούν και για τη μείωση των εσόδων. Θυμώνουν με τους αμέριμνους τουρίστες που δεν τηρούν τα μέτρα, αλλά ούτε οι ίδιοι τα τηρούν σχολαστικά.

    Φταίνε οι νέοι που δεν μαζεύονται; Οχι βέβαια. Πέρασαν δύσκολα στην καραντίνα, δεν ξέρουν πώς θα είναι η ζωή τους στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο το φθινόπωρο, αν θα έχουν δουλειά όσοι εργάζονται, η αβεβαιότητα ως βασική συνθήκη της πραγματικοτητάς τους έγινε ακραία. Ε, δεν μπορείς να απαιτήσεις από έναν που μόλις ενηλικιώθηκε και από τον άλλο που σφύζει από ενέργεια να μη χορέψει, να μη φλερτάρει πηγαίνοντας πολύ κοντά στο επιθυμητό πρόσωπο, να μη διασκεδάσει χωρίς να προσέχει μήπως μολυνθεί από έναν φονικό ιό που, όμως, σπάνια στέλνει στην εντατική νέους ανθρώπους.

    Και δεν μπορείς να τον πείσεις ότι πρέπει να αποφεύγει τον συνωστισμό όταν αυξάνεται η πληρότητα στα πλοία, δεν γίνονται τεστ ακόμη και σε όσους φτάνουν από επικίνδυνα αεροδρόμια, ολόκληρη κυβέρνηση κυκλοφορούσε χωρίς μάσκα μέχρι πολύ πρόσφατα ακόμη και σε εσωτερικούς χώρους.

    Είναι μάλλον αργά και για δάκρυα και για εγρήγορση. Απελευθερώθηκε ο τουρισμός χωρίς κανόνες και δόθηκε ώθηση στην οικονομία μέσα από το ξεχαρβάλωμα του πλαισίου περιορισμού της πανδημίας.

    Δεν ήταν ακριβώς η μέθοδος της ανοσίας της αγέλης, ήταν μάλλον το μοτίβο της ανοησίας της αγέλης: Ο,τι ναι, όπως να ναι, όπου να ναι, όσοι να ναι, για το καλό του τουρισμού που είναι η καρδιά της ελληνικής οικονομίας.

    Το αποτέλεσμα είναι ότι το φθινόπωρο θα υποστούμε τις επιπτώσεις της έξαρσης της πανδημίας που θα επιδεινώσει την ύφεση δημιουργώντας μια κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη για τους πολλούς.

    Μέχρι τότε η μάσκα στο σαγόνι και επικλήσεις στον Θεό της Ελλάδας που μάλλον είναι κι αυτός σε διακοπές.

    Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
    Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο

    Καμία δημοσίευση για προβολή