ΚΑΡΤΕΛ. Η «επίθεση» της Επιτροπής Ανταγωνισμού στα γραφεία των 4 συστημικών τραπεζών -που δεν ήταν παρά έλεγχος, κατόπιν καταγγελιών, για θέμα αρμοδιότητας της, δηλαδή για το αν οι τράπεζες συντονίστηκαν – έδωσε μια μάλλον απρόσμενη συνέχεια στο «σίριαλ των χρεώσεων». Νομίζω ότι, πέρα από τις εντυπώσεις, αυτά που αποκαλύπτονται είναι ότι: α) οι άτυπες συναντήσεις, ακόμα και στο υψηλότερο επίπεδο, δεν αρκούν για να λύσουν προβλήματα με περίπλοκες οικονομικές και νομικές πτυχές και πάντως δεν αποτελούν ισχυρό κίνητρο για αυτοδέσμευση, β) υπάρχουν στην Ελλάδα ανεξάρτητες Αρχές που προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους, γ) αντί να επικεντρωνόμαστε στην ουσία –δίκαιες χρεώσεις-, οι θεωρίες συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν και αυτό ελάχιστα βοηθά την εμπιστοσύνη που είναι αναγκαίο να χτιστεί μεταξύ των πλευρών του τριγώνου τράπεζες – πολιτικές ηγεσίες- καταθέτες.
ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ. Έφθασε, όπως όλα δείχνουν, η ώρα της ναυαρχίδας των οικονομικών μεταρρυθμίσεων, τουλάχιστον κατά την πρώτη φάση της κυβερνητικής θητείας: το νέο φορολογικό πλαίσιο. Το σχετικό νομοσχέδιο δημοσιοποιήθηκε, η φάση της διαβούλευσης άρχισε (αλλά, ειδικά για ένα τέτοιο θέμα, θα είναι πολύ σύντομη), η προσπάθεια συνδυασμού φορολογικών ελαφρύνσεων, κινήτρων για συμμετοχή στην πραγματική οικονομία και κοινωνικών εξισορροπήσεων ήταν αναμενόμενη και καλοδεχούμενη. Στην παρούσα φάση, θα μπορούσε κάποιος να παρατηρήσει α) μια κάποια αποσπασματικότητα των μέτρων, β) αρκετές προστατευτικές διατάξεις για αδύναμες κατηγορίες συμπολιτών μας (πρώτη κατοικία, ευάλωτα νοικοκυριά), γ) την ορθή έμφαση στις ηλεκτρονικές συναλλαγές (που δεν πρέπει, ωστόσο, να σκαλώσει σε τεχνικές αστοχίες), δ) μια όχι στερημένη κινδύνων –βλέπε Κύπρος- προσπάθεια προσέλκυσης «εύπορων επενδυτών» μέσω «οριζόντιων» φορολογικών μέτρων –η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο, αλλά και καμία ελπίδα, να γίνει φορολογικός παράδεισος.
ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ. Μετά τις αναβαθμίσεις, το ενδιαφέρον των ξένων για την ελληνική οικονομία μετατοπίστηκε στο ζήτημα των συμφωνημένων (υπερ)πλεονασμάτων. Ως και ο για λίγες ακόμα ημέρες Επίτροπος Μοσκοβισί, βασικό στήριγμα της προηγούμενης κυβέρνησης και της στρατηγικής της περί το πλεόνασμα, ανακαλύπτει σήμερα ότι το «σωστό επίπεδο» είναι σημαντικά χαμηλότερο και ότι ένα «φιλικό προς την ανάπτυξη δημοσιονομικό πακέτο» είναι αναγκαίο. Κάλλιο αργά παρά ποτέ –αλλά και μια απόδειξη ότι η επιλογή της κυβέρνησης, και προσωπικά του πρωθυπουργού, να θέσει την αξιοπιστία πριν από τις διεκδικήσεις μπορεί να αποφέρει καρπούς.
ΕΓΓΥΗΣΗ. Στο διεθνές πεδίο, υπήρξε κινητικότητα στο μέτωπο της Τραπεζικής Ένωσης. Η κυρία Λαγκάρντ ανέλαβε και επίσημα το τιμόνι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και, δίπλα στη μεγάλη αποδοχή της και τις προσδοκίες που τη συνοδεύουν, έχει να αντιμετωπίσει τη δύσκολη πρόσκληση να διαφοροποιηθεί όσο χρειάζεται από την «κληρονομιά Ντράγκι», χωρίς να ρίξει υπερβολικό βάρος στις δημόσιες σχέσεις και χωρίς να αφήσει να την καταπλακώσει η νέα φάση στην οποία εισέρχονται οι γαλλο-γερμανικές σχέσεις. Όσον αφορά το Κοινό Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων (EDIS), το κρισιμότατο τρίτο ποδάρι της Τραπεζικής Ένωσης, μια αχτίδα φωτός, μετά από χρόνια «κολλήματος», αχνόφεξε χάρις σε ορισμένες θετικής διάθεσης δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας . Αλλά μετά ήρθαν οι διαπιστώσεις ότι ο Υπουργός αυτός μπορεί σύντομα να μην είναι πια στη θέση του και η πολιτική της Γερμανίας δύσκολα αλλάζει. Το μόνο βέβαιο είναι ότι Τραπεζική Ένωση χωρίς EDIS δεν νοείται και ότι οικονομική ανάκαμψη της Ευρωζώνης χωρίς ολοκληρωμένη και σε βάθος Τραπεζική Ένωση είναι αδύνατη.
- Ο Κώστας Μποτόπουλος είναι συνταγματολόγος, πρ. Ευρωβουλευτής και πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, Σύμβουλος Διοίκησης στην Τράπεζα της Ελλάδας και εταίρος στη δικηγορική εταιρία «Λαμπαδάριος και Συνεργάτες». Τα σχόλιά του στο economico.gr θα δημοσιεύονται κάθε Σάββατο.
