Όταν ανέλαβε υπηρεσία το 1955 το Β-52 αποτέλεσε μια μικρή “επανάσταση” για την αμερικανική Πολεμική Αεροπορία.
Πανίσχυρο στρατηγικό βομβαρδιστικό
Αντικαθιστώντας το ιστορικό Convair B-36 Peacemaker, το Β-52 σχεδιάστηκε από την Boeing με στόχο οι ΗΠΑ να διαθέτουν ένα πανίσχυρο στρατηγικό βομβαρδιστικό αεροσκάφος, το οποίο θα μπορούσε να διανύσει τεράστιες αποστάσεις «με ένα γέμισμα» και θα μπορούσε να μεταφέρει συμβατικά και πυρηνικά όπλα. Ταυτόχρονα, το τεράστιο βομβαρδιστικό σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει -σχετικά- χαμηλά κόστη πτήσης και συντήρησης, αλλά και σχετικά εύκολης αναβάθμισης συστημάτων και ενίσχυσης της ατράκτου.
Το βομβαρδιστικό χρησιμοποιήθηκε από τις ΗΠΑ σε ουκ ολίγα θέατρα μαχών (από εναέριες περιπολίες κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, μέχρι μέχρι βομβαρδισμούς με συμβατικά όπλα στο Βιετνάμ, το Κουβέιτ, το Ιράκ και τη Συρίατο ), ενώ έχει χρησιμεύσει και ως “εργαστήριο” δοκιμών για σύγχρονα οπλικά συστήματα, όπως πυραύλους κρουζ, αλλά και ως “μήνυμα ισχύος” των ΗΠΑ σε “θερμές” περιοχές, όπως η Νότια Σινική Θάλασσα.
Μεγάλες αναβαθμίσεις
Όπως είναι γνωστό, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ περιμένει “με ανοιχτές αγκάλες” το νέο stealth στρατηγικό βομβαρδιστικό της, το Β-21 Raider, το οποίο σύντομα αναμένεται να αρχίσει τις δοκιμαστικές πτήσεις και το οποίο προβλέπεται να αντικαταστήσει τα Β-1Β και Β-2. Ωστόσο, όσον αφορά στο Β-52, ο στόχος της Αεροπορίας είναι να συνεχίσει να πετάει ως και μέσα στη δεκαετία του 2050, κλείνοντας 100 χρόνια υπηρεσίας, ένα ρεκόρ που αν τελικά επιτευχθεί, θεωρείται σχεδόν αδύνατο να καταρριφθεί στο ορατό μέλλον.
Για να επιτευχθεί αυτό, η Αεροπορία προχωρεί σε σημαντικές αναβαθμίσεις στα 76 Β-52 που διαθέτει σήμερα (58 εν ενεργεία, 18 σε εφεδρεία και 12 σε μακρά αποθήκευση στη βάση Ντέιβις-Μόνθαν), οι οποίες περιλαμβάνουν ενίσχυση της ατράκτου, εγκατάσταση ψηφιακών μέσων επικοινωνίας, προσαρμογή του βομβαρδιστικού για την εκτόξευση πυραύλων ή ακόμα και υπερηχητικών βλημάτων, νέους κινητήρες πιο ισχυρούς και πιο οικονομικούς, νέα ραντάρ, ακόμα και… όπλα λέιζερ για την προστασία του αεροσκάφους από εναέριες επιθεσείς, π.χ. από drones.
Η αλήθεια στους αριθμούς
Θα αναρωτηθεί κανείς, μα, είναι λογικό να ξοδεύονται δισεκατομμύρια δολάρια για ένα αεροσκάφος που κοντεύει να κλείσει 70 χρόνια υπηρεσίας; Η απάντηση βρίσκεται στους αριθμούς: το ωριαίο κόστος πτήσης του Β-52 είναι 72.000 δολάρια, όταν του Β-2 ξεπερνά τις 130.000 και μόνο το Β-1Β έχει χαμηλότερο (63.000 δολάρια), αλλά υψηλότερο κόστος συντήρησης. Επίσης, ο στόλος των Β-52 το διάστημα 2000-2001 είχε επιχειρησιακή διαθεσιμότητα 80% κατά μέσο όρο, όταν αυτός των Β-1Β σχεδόν 54% και των Β-2 μόλις 30%. Κι αυτό για ένα αεροσκάφος που έχει 70 χρόνια “μάχιμης εμπειρίας” και εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα στο πεδίο.
Το Β-52 γεννήθηκε μέσα στη δίνη του Ψυχρού Πολέμου και από την ανάγκη των ΗΠΑ για ένα αξιόπιστο βαρύ στρατηγικό βομβαρδιστικό. 70 χρόνια μετά το αεροσκάφος παραμένει μια πειστική απάντηση στο ερώτημα, σε ποιο αεροσκάφος μπορείς να στηριχθείς “στα δύσκολα”. Και καθώς οι αναβαθμίσεις συνεχίζονται, φαίνεται ότι οι οκτώ κινητήρες στα φτερά του Β-52 θα συνεχίσουν να βρυχώνται για πολλά χρόνια ακόμα.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
