Θοδωρής Καλούδης

Τι καταλάβαμε από τη συζήτηση στη Βουλή: Η αντιπαράθεση για την ΕΥΠ άνοιξε το κεφάλαιο της πολιτικής σταθερότητας

27 Αυγούστου 2022

Του Θοδωρή Καλούδη

Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για τις υποκλοπές μας οδηγούν σε κάποια συμπεράσματα και σε πολλές ενδείξεις για το πως θα εξελιχθούν τα πολιτικά πράγματα:

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιμετώπισε τη δυσκολότερη στιγμή της θητείας του. Υποβάθμισε στην ουσία το θέμα των παρακολουθήσεων (προσπάθησε τουλάχιστον) αποποιούμενος τις ευθύνες του (είπε ότι δεν είναι δουλειά του πρωθυπουργού να γνωρίζει ποιους παρακολουθεί η ΕΥΠ) παίζοντας το χαρτί της απόλυτης και θεσμικής διερεύνησης της υπόθεσης και προβάλλοντας την ανάγκη της πολιτικής σταθερότητας, της οποίας εμφανίστηκε να είναι εγγυητής. Στο τέλος ο κ. Μητσοτάκης προκάλεσε τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει πρόταση μομφής στην κυβέρνηση. Εκείνος δεν απάντησε – και σωστά “κατάπιε τη γλώσσα του” – γιατί θα έδινε έτσι στην κυβέρνηση την ευκαιρία ενός συνολικού απολογισμού του διόλου ευκαταφρόνητου έργου της, αποσύροντας τα φώτα της δημοσιότητας από το θέμα της ΕΥΠ που τροφοδοτεί την αντιπολίτευση με πολιτικές ελπίδες φθοράς του πρωθυπουργού.
Στο “πάρτι” για τις υποκλοπές που στήθηκε χθες στη Βουλή έλειπε ο… οικοδεσπότης Νίκος Ανδρουλάκης. Και έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να τον υποκαταστήσει μιλώντας ως… επικεφαλής των “δημοκρατικών δυνάμεων”, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να δραπετεύσει και από τον εαυτό του σε ό,τι αφορά τα “κάτι σαν αλήθεια” επιχειρήματά του και τις λαϊκίστικες κορώνες του. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επανέλαβε με σφοδρότητα όσες κατηγορίες και προσωπικές μομφές κατά του κ. Μητσοτάκη λέει κάθε φορά στη Βουλή. Kαλύτερη στιγμή του το ερώτημα “πώς γίνεται ο Πρωθυπουργός, που έχει και την πολιτική εποπτεία, να μη διαθέτει πληροφόρηση για τη δράση της ΕΥΠ;”. Και χειρότερη όταν “συνελήφθη επ’αυτοφόρω” με “κατεβασμένα παντελόνια”, ψευδόμενος στις κατηγορίες του (για την υπόθεση της ΕΥΠ) κατά του Γιώργου Γεραπετρίτη, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε κυβίστηση “επανόρθωσης” (κυρίως υπό το φάσμα ποινικής περιπέτειας, όπως τον απείλησε ο υπουργός Επικρατείας)
Το ΠΑΣΟΚ, δια του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κ. Ανδρουλάκη Μιχάλη Κατρίνη, έπαιξε τη ζαριά της πολιτικής επιστροφής του σε πρωταγωνιστικό ρόλο, έχοντας το ηθικό πλεονέκτημα της θιγόμενης από τις παρακολουθήσεις “δημοκρατικής παράταξης”. Κέρδισε τη συμπάθεια, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι οι “επισυνδέσεις” είναι αρκετές για να αποκομίσει πολιτικά κέρδη διαρκείας από το θετικό γι’ αυτό momentum. Η σφοδρή επίθεσή της ηγσίας του προσωπικά στον πρωθυπουργό όρισε ωστόσο και την πολιτική συμμαχιών του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό δημιουργεί ερωτηματικά για το μέλλον διακυβέρνησης και πολιτικής σταθερότητας της χώρας, υπό το πρίσμα της απλής αναλογικής.
Η κυβέρνηση, έχοντας καταγράψει το πιο σοβαρό πολιτικό κόστος στην τριετή διαδρομή της – κυρίως στους κεντρώους πολίτες που την στηρίζουν – θα επιχειρήσει τώρα, με αφορμή τη ΔΕΘ, να το αντισταθμίσει: βάζοντας στη ζυγαριά τις πρόνοιες της για τα καυτά ζητήματα που αφορούν στην καθημερινότητα των πολιτών, την φορολογική και κοινωνική πολιτική της, τη γενναία επιδοματική αντίδραση της στην ενεργειακή κρίση, αλλά και την αναπτυξιακή δυναμική που έχει πετύχει στην οικονομία, όπως αναγνωρίζεται από όλους τους διεθνείς θεσμούς. Αν εξακολουθεί να ισχύει ο κανόνας ότι οι πολίτες στο τέλος “μετρούν” τα ζητήματα που τους αφορούν προσωπικά περισσότερο από τα θέματα δεοντολογίας (έστω και αν αυτά αγγίζουν τη δημοκρατική ευαισθησία τους) τότε η κυβέρνηση δεν θα έχει κρίσιμες απώλειες – που μάλλον θα είναι πρόσκαιρες και ανατρέψιμες.
Το μεγάλο ερώτημα είναι η πολιτική σταθερότητα. Ήδη το Reuters την αμφισβητεί και με ανάλυσή του βάζει φιτιλιές σε εταίρους και επενδυτές, μιλώντας για νέους κινδύνους “αστάθειας, λαϊκισμού και δημοσιονομικού εκτροχιασμού” στην Ελλάδα (διαβάστε τη σχετική ανάλυση του διεθνούς Πρακτορείου). Στις επόμενες εκλογές το ερώτημα αυτό είναι πολύ πιθανό να απαντηθεί είτε με αυτοδύναμη κυβέρνηση είτε με συγκρότηση κυβερνητικού συνασπισμού. Δείτε όμως πως έχουν σήμερα τα πράγματα: Το ΠΑΣΟΚ δεν συμμετέχει στο μέτωπο που δείχνει να συγκροτούν Τσίπρας και Βαρουφάκης (σε επανάληψη της … επιτυχημένης συνεργασίας τους το 2015). Αλλά τα “έσπασε” και με τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό το πολιτικό τοπίο και οι συνθήκες κρίσης και αστάθειας στην Ευρώπη, σε συνδυασμό με το έργο που θα έχει να επιδείξει, θα επιτρέψουν στον κ. Μητσοτάκη να βάλει ισχυρά διλήμματα στους ψηφοφόρους. Και τότε η “επισύνδεση” του κ. Ανδρουλάκη λίγο θα μετρήσει στην απόφαση του πολίτη μπρός στην κάλπη …