Θοδωρής Καλούδης

Τι καταλάβαμε από το τριήμερο των αντιπαραθέσεων στη Βουλή. Ένα χαμένο ντέρμπι για τον κ. Τσίπρα, μια χαμένη ευκαιρία για τον κ. Ανδρουλάκη

Ένα τριήμερο αντιπαραθέσεων στη Βουλή – με αφορμή την πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ – μας έδωσε ανάγλυφα τις σημερινές συνθήκες στο πολιτικό χάρτη.

Η κυβέρνηση βγήκε αλώβητη από τη διαδικασία μομφής σε βάρος της. Όχι γιατί αντέκρουσε επαρκώς τις κατηγορίες για τις σοβαρές ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού, σε μια ακόμα επιδρομή εκτάκτων φαινομένων ( ήταν η τρίτη κατά σειρά αδυναμία αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών και έκτακτων καιρικών φαινομένων, επί των ημερών της, που την εξέθεσε). Αλλά γιατί της δόθηκε η ευκαιρία να κάνει απολογισμό του έργου της στα μεγάλα, τα στρατηγικά, ζητήματα οικονομίας, εξωτερικής πολιτικής, άμυνας, κοινωνικής πρόνοιας, στήριξης νοικοκυριών και αγοράς στην εποχή της πανδημικής κρίσης, κρίσιμων μεταρρυθμίσεων, στα οποία οι δημοσκοπήσεις δείχνουν άλλωστε ότι απολαμβάνει της εμπιστοσύνης μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης.

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε την ευκαιρία να επιβεβαιώσει την υπεροχή του απέναντι στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα, σε κυβερνητικά πεπραγμένα, πολιτικά επιχειρήματα, σοβαρότητα, αξιοπιστία, ήθος και ύφος. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν με καθοριστικό τρόπο αυτή την υπεροχή.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας ήταν ο χαμένος του τριημέρου. Ανάλωσε το χάρισμα της αντιπολιτευτικής ρητορικής του σε μια πρόζα λαϊκισμού, με ψέματα και μισές αλήθειες, ανήθικες γενικεύσεις και προσωπικούς χαρακτηρισμούς. Έτσι, έχασε το δίκιο του στο κυρίως αντικείμενο της μομφής. Και μεταφέροντας τη συζήτηση στην «ανάγκη να φύγει η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης», επέτρεψε σε όποιον πολίτη δεν έχει μνήμη χρυσόψαρου να κάνει τις συγκρίσεις του με τη λαίλαπα της διακυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, για την οποία βέβαια το εκλογικό σώμα έχει αποφανθεί και οι έκτοτε δημοσκοπήσεις καθιστούν την απόφαση αυτή «μακράς διαρκείας».

Το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, υπό τη νέα ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη, έχασε μια σπουδαία ευκαιρία. Ναι μεν έδειξε με σαφήνεια τη διαφορά επιπέδου στην αντιπολίτευση που ασκεί έναντι της κυβέρνησης. Αλλά, παγιδευμένο στην συμπόρευση με το ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα της μομφής, το «νέο ΠΑΣΟΚ» αρκέστηκε σε (αξιόλογη) κριτική σε επί μέρους διαχειριστικά ζητήματα του κυβερνητικού έργου, χωρίς να προχωρήσει στις ιδεολογικές, πολιτικές και αξιακές διαφοροποιήσεις (που λογικά έχει ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα) τόσο απέναντι στη Νέα Δημοκρατία όσο και απέναντι στον άμεσο ανταγωνιστή του ΣΥΡΙΖΑ.

Δίχως την παρουσία στη Βουλή του νέου ηγέτη του, το «νέο ΠΑΣΟΚ» – εκπρόσωπος της Σοσιαλδημοκρατίας στη Ελλάδα , όπως μας είπε ο κ. Ανδρουλάκης – δεν κατάφερε να μας περιγράψει το νέο πολιτικό του προφίλ. Η αντίληψη για την κοινωνική και οικονομική οργάνωση, το παραγωγικό μοντέλο, η αλληλεγγύη, οι μεταρρυθμίσεις, η πορεία στο αύριο, όσο δεν αποσαφηνίζονται, δεν ορίζουν τον πολιτικό χώρο του κόμματος. Η «περίοδος χάριτος (και ευφορίας) για το «νέο ΠΑΣΟΚ» δεν θα διαρκέσει πολύ. Και η απαξία από τις συμπεριφορές του  ΣΥΡΙΖΑ ή τα διαχειριστικά λάθη της κυβέρνησης, από μόνα τους,  δεν δημιουργούν κρίσιμη διαφοροποίηση από τον «Κεντρώο» κ. Μητσοτάκη ή τον «Κεντροαριστερό» κ. Τσίπρα. Και βεβαίως δεν δημιουργούν ούτε «ρεύμα» ανατροπής (τουλάχιστον στην κεντροαριστερή πολυκατοικία) γιατι δεν υπάρχει ακόμα ουσιώδες αφήγημα ανατροπής. 

Εκτός και αν αποδειχτεί ότι αρκεί η ενεργοποίηση της ιστορικής μνήμης της «παράταξης» για να οδηγήσει σε μαζική την επιστροφή των μεταναστών «Πασόκων» στο πολιτικό σπίτι τους. Ίσως αυτός να είναι και ο άμεσος πολιτικός στόχος του κ. Ανδρουλάκη που, για την ώρα,… επιμένει στο δόγμα « όποιος δεν μίλησε, κέρδισε»…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο

Καμία δημοσίευση για προβολή