Η νίκη του Ιρλανδού Πάσκαλ Ντόναχιου, ή μάλλον η ήττα της Ισπανίδας Νάντια Καλβίνιο, στη μάχη για την προεδρία του Eurogroup συνιστά ένα γεγονός με μεγάλη σημασία και πολλαπλές συνέπειες.
Το Eurogroup βρίσκεται, ήδη από την εποχή της ελληνικής κρίσης, στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών οικονομικών εξελίξεων. Και δεν είναι, όπως συχνά λέγεται, ένα «άτυπο όργανο». Είναι ένα θεσμικά, και μάλιστα σε «συνταγματικό» επίπεδο, αποδεκτό άτυπο όργανο (η ύπαρξή του και η λειτουργία του προβλέπονται το Πρωτόκολλο 14 της Συνθήκης της Λισαβόνας), κάτι που είναι εντελώς διαφορετικό.
Η παραίτηση του σοσιαλιστή απερχόμενου πρόεδρου Μάριο Σεντένο, οδήγησε στη στήριξη της υποψηφιότητας της Καλβίνιο, εκτός της Ισπανίας και της Ιταλίας, και από τις διόλου σοσιαλιστικές αλλά με ιδιαίτερο βάρος Γερμανίας και Γαλλίας. Πολλοί πίστευαν – ευνοώντας την Ισπανίδα – στην «επικράτηση» μιας πιο «ομοσπονδιακής» λογικής, που θα απαντούσε στην τελευταία κρίση.
Η ήττα της, με 10-9, απέναντι σε έναν, είναι η αλήθεια, πολύ καλό δεξιό υποψήφιο, δείχνει τέσσερα ενδιαφέροντα και αρκούντως ανατρεπτικά πράγματα:
- το σιωπηλό αλλά κρίσιμο βάρος των «μικρών» – για την εκλογή στο Eurogroup ισχύει ο κανόνας «μία χώρα-μία ψήφος»,
- την όλο και πιο βαθιά (με ρίζες και στις βαλτικές και στις σκανδιναβικές και στις ανατολικές χώρες) επιρροή της «χανσεατικής λίγκας», δηλαδή των χωρών οι οποίες, με επικεφαλής την Ολλανδία και μέλος και την Ιρλανδία, αντιτίθενται σε μεγάλα ανοίγματα, δαπάνες και κοινά σχέδια,
- τη διαρκή ενίσχυση, και στα ευρωπαϊκά πράγματα, του κομματικού παράγοντα: το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ήταν αυτό που, αφού πρώτα είχε ανατρέψει τη συμφωνία Μέρκελ-Μακρόν για την ηγεσία της Επιτροπής, έριξε στη συνέχεια όλο το βάρος του στην επιλογή μη σοσιαλιστή υποψηφίου και στο Eurogroup και
- την πάντα ακμαία δυναμική των «μικρών βημάτων». Για κάποιους, όχι λίγους όπως αποδεικνύεται, η πρόταση Μέρκελ-Μακρόν-Επιτροπής για το «Ταμείο Ανασυγκρότησης», φαίνεται να αποτελεί ένα δύσκολα αποδεκτό άλμα.
Όλα αυτά καταλήγουν σε ένα βασικό συμπέρασμα: τίποτα δεν έχει κριθεί για την πορεία της Ένωσης αλλά και για τις τελικές αποφάσεις σε σχέση με τα προσεχή μέτρα. Αν και εκεί, δηλαδή σε επίπεδο Συμβουλίου, οι «μεγάλοι» έχουν άλλο βάρος και άλλες δυνατότητες επιβολής.
- Από την εβδομαδιαία ανάλυση του Κώστα Μποτόπουλου στη στήλη “Τα θεσμικά της Οικονομίας” – διαβάστε όλη την ανάλυση ΕΔΩ
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
