Ο Ταγίπ Ερντογάν διακηρύσσει ότι ο αμερικανός πρόεδρος έχει «χέρια βαμμένα με αίμα» και καταγγέλλει το Ισραήλ ως «κράτος-δολοφόνο των Παλαιστινίων».
Ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου δηλώνει ότι “το Ισραήλ κάνει εθνοκάθαρση“., προειδοποιεί την ισραηλινή πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ότι «θα βρεθεί υπόλογη στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου» και διαμηνύει ότι ήρθε η ώρα η Τουρκία να ηγηθεί του ισλαμικού κόσμο»:
«Ήρθε η στιγμή να δείξουμε την ενότητα και την αποφασιστικότητά μας. Η παγκόσμια κοινότητα των Μουσουλμάνων περιμένει από εμάς να ηγηθούμε. Η Τουρκία είναι έτοιμη να κάνει οποιοδήποτε βήμα», ήταν το μήνυμα του τούρκου υπουργού Εξωτερικών.
Γενί Σαφίκ: Κοινά θαλάσσια σύνορα Τουρκίας – Παλαιστίνης
Και την ίδια ώρα, η φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα «Γενί Σαφίκ» δείχνει την λύση του παλαιστινιακού δράματος μέσω της δικής της… εκδοχή του Διεθνούς Δικαίου: προτείνοντας μοντέλο τουρκολυβικού συμφώνου και για την Παλαιστίνη.
“Η υπογραφή συμφωνίας ΑΟΖ Τουρκίας-Λιβύης μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες”, έγραψε η εφημερίδα προτείνοντας υπογραφή αντίστοιχης συμφωνίας για καθορισμό θαλάσσιων συνόρων ανάμεσα στην Αγκυρα και την Παλαιστινιακή Αρχή. Προβάλλοντας, δε, και έτοιμο σχέδιο παρουσίασε χάρτη που έχει εκπονήσει ο γνωστός εμπνευστής του τουρκολυβικού συμφώνου ναύαρχος Τζιχάντ Γιαϊτζί με «τουρκο-παλαιστινιακή» ΑΟΖ, ο οποίος «εξαφανίζει» την Κύπρο.
Ο Ερντογάν ως «ηγέτης του Ισλάμ»
Ο πρώτος λόγος που ο Ερντογάν ρίχνει λάδι στην φωτιά μιας από τις πιο σκληρές, και φονικές, συγκρούσεις στην αιματοβαμμένη ιστορία της Μέσης Ανατολής, είναι προφανής: Οσο κυνικό κι εάν μοιάζει, οι νεκροί άμαχοι της Γάζας του δίνουν την ευκαιρία να πλασάρει ακόμη πιο έντονα το αφήγημα που θέλει την Τουρκία, και τον ίδιο, προστάτη και ηγέτη του «όλου», του παγκόσμιου Ισλάμ.
Η Τουρκία έχει βλέψεις στην Παλαιστίνη;
Ο δεύτερος λόγος, ίσως κρύβεται στους «χάρτες» του στρατηγού Γιαϊτζί. Διεθνείς αναλυτές και διπλωμάτες θεωρούν ότι ο Ερντογάν έχει βλέψεις στην Παλαιστίνη. Και, στο πλαίσιο του γεωπολιτικού του παιχνιδιού στην περιοχή, θα πόνταρε σε ένα απονενοημένο διάβημα των Παλαιστινίων, και σε μια στρατιωτική και πολιτική τους συμμαχία με την Αγκυρα, ώστε να μετατρέψει την Γάζα σε μια νέα Λιβύη – ή, τουλάχιστον, να επιχειρήσει να την μετατρέψει σε τουρκικό «προτεκτοράτο».
Πρόκειται για ακραίο σενάριο, οι ακρότητες όμως είναι προσφιλές πεδίο για τον τούρκο πρόεδρο. Το πρόβλημα ωστόσο, όπως επισημαίνει η Deutsche Welle, είναι πως «τα τελευταία χρόνια οι πολιτικές συνθήκες στην ευρύτερη περιοχή έχουν αλλάξει ριζικά».
Η παγίδα της διεθνούς απομόνωσης
Και «η Τουρκία και ο φιλόδοξος πρόεδρός της δεν πρόλαβαν να προσαρμόσουν την πολιτική τους, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερο να βρίσκονται σε πολιτική και διπλωματική απομόνωση. Ο μόνος γνήσιος σύμμαχος της Τουρκίας στον αραβικό κόσμο που τους έχει απομείνει σήμερα είναι το Κατάρ. Για να βρει διέξοδο η Άγκυρα ξεκίνησε πρόσφατα ευρεία διπλωματική πρωτοβουλία με στόχο την ομαλοποίηση των σχέσεων με τις αραβικές κυβερνήσεις, κυρίως της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμενων Αραβικών Εμιράτων».
«Ως γνωστόν όμως», προσθέτει η Deutsche Welle, «αυτές οι χώρες βρίσκονται σε μια διαδικασία αναζήτησης ιστορικού συμβιβασμού με το Ισραήλ». Αρα, το ζητούμενο στην παρούσα φάση «είναι, εάν ο Ερντογάν είναι πρόθυμος να θυσιάσει τις προνομιακές σχέσεις του με τη Χαμάς σε αντάλλαγμα με ομαλές σχέσεις με το Κάιρο, το Άμπου Ντάμπι, το Ριάντ – και στην τελική ανάλυση και με το Ισραήλ».
Μέχρι στιγμής δεν δείχνει διατεθειμένος να το κάνει – το ακριβώς αντίθετο φαίνεται να ισχύει. Κι εδώ ίσως βρίσκεται και η μεγάλη παγίδα: ο τούρκος πρόεδρος αντί της περιφερειακής ισχύος και ηγετικής επιρροής που επιζητά στην Μέση Ανατολή, να πετύχει τελικά την περαιτέρω απομόνωση της Τουρκίας και στην περιοχή, και διεθνώς.
