Ήδη μεγάλα εφοπλιστικά ονόματα έχουν φύγει από το Λονδίνο και άλλοι είναι σε αναμονή, λόγω της ανασφάλειας που δημιουργεί το brexit.
Όπως και να γίνει το brexit με «βελούδινο ή σκληρό» τρόπο υπάρχουν και θέματα φορολογίας αλλά και μεγάλης πτώσης της αγοράς του real estate που έχει προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις από τους μη μόνιμους κατοίκους-επιχειρηματίες που έχουν χάσει πολλά χρήματα.
Η κατάργηση του ειδικού καθεστώτος φορολογίας των ξένων
Η κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας, τον Ιούλιο του 2015, αποφάσισε να καταργήσει το ειδικό καθεστώς φορολόγησης των ξένων, των non doms, όπως αποκαλούνται και να φορολογεί όσους ζουν εκεί τα 15 από τα 20 τελευταία χρόνια με τους συντελεστές που φορολογούνται και οι Βρετανοί υπήκοοι.
Τα φορολογικά προνόμια είχαν θεσπιστεί από το Βρετανικό Κοινοβούλιο για να προσελκύσουν ξένες επενδύσεις και συνάλλαγμα στην Αγγλία. Αυτός ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους που επέλεξαν το Λονδίνο πολλοί Έλληνες πλοιοκτήτες.
Την κατάσταση και τους κινδύνους από την αλλαγή του φορολογικού πλαισίου είχε περιγράψει πριν το BREXIΤ, ο πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Ναυτιλιακής Συνεργασίας του Λονδίνου, γνωστού ως Committee, Χαράλαμπος Φαφαλιός:
«Υπάρχουν ζητήματα που προβληματίζουν όπως η αστάθεια του φορολογικού περιβάλλοντος που έχει ως συνέπεια, όλο και περισσότερες ναυτιλιακές εταιρείες να εγκαταλείπουν το Λονδίνο και να εγκαθίστανται αλλού» για να προσθέσει: «Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο Λονδίνο, να ακολουθήσει τη μοίρα της Νέας Υόρκης, όπου στη δεκαετία του 1960 πραγματοποιήθηκε μαζική φυγή ναυτιλιακών εταιρειών λόγω αλλαγής στη φορολογία.»
Η πτώση του real estate
[more]
Το κτύπημα για τους Έλληνες επιχειρηματίες και εφοπλιστές είναι διπλό αφού λόγω του επικείμενου ΒREXIT έχει «καθίσει» η αγορά του real estate όπου τα τελευταία χρόνια είχαν κάνει τεράστιες επενδύσεις για να σιγουρέψουν τα χρήματά τους.
Τα ακίνητα που συγκέντρωναν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον ήταν αξίας μεταξύ 500 χιλιάδων και 2 εκατομμυρίων στερλινών σε περιοχές όπως το Chelsea, το Knightsbridge, η Belgravia, το Kensington, στην πλατεία Carlyle το Marylebone του Ανατολικού Λονδίνου, το Mayfair και το Notting Hill. Μέσα μία χρονιά, αγόραζαν 30 έως 50 πολυτελέστατα σπίτια-πύργους σε ακριβές περιοχές επενδύοντας 250 έως 400 εκατομμύρια λίρες ετησίως.
Μάλιστα πριν από 5-6 χρόνια οι οικονομικοί αναλυτές επεσήμαναν ότι «το real estate του Λονδίνου έχει εξελιχθεί σε ασφαλές καταφύγιο για τις τοποθετήσεις κεφαλαίων που ήταν ή παραμένουν τοποθετημένα σε αποταμιευτικούς ή προθεσμιακούς λογαριασμούς ευρωπαϊκών τραπεζών» και προσέθεταν ότι η επένδυση σε ακίνητα του Λονδίνου είναι καλύτερη επένδυση και από τον χρυσό.
Μεγαλύτεροι επενδυτές στα βρετανικά ακίνητα οι Έλληνες
Τα πρώτα χρόνια της μνημονιακής εποχής στην Ελλάδα οι επενδύσεις Ελλήνων σε βρετανικά ακίνητα ξεπέρασαν ακόμη και εκείνες των Αράβων και Ρώσων.
Υπολογίζεται ότι περισσότεροι 3.000 Έλληνες έχουν σπίτι στη Γηραιά Αλβιόνα. Όσοι τα ο έκαναν ως επένδυση αντιμετωπίζουν πλέον σοβαρά προβλήματα. Οι τιμές των ακινήτων σε ενδεχόμενο βίαιου BREXIT που φαντάζει πιθανόν, θα καταρρεύσουν και για αυτό πολλοί είναι εκείνοι κρατάνε την ανάσα τους. Όμως το επικείμενο BREXIT είχε και άλλες παρενέργειες. Μειώθηκε ο αριθμός των ξένων που πήγαιναν στο Λονδίνο να δουλέψουν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί η ζήτηση για κατοικίες και να μειωθούν τα ενοίκια αλλά και η αξία των ακινήτων.
Εδώ και καιρό, κυρίως στη χρηματοοικονομική ναυτιλιακή αγορά, τράπεζες και χρηματοοικονομικοί οίκοι φλερτάρουν έντονα με την ιδέα μετεγκατάστασής τους σε άλλα εκτός Βρετανίας κέντρα όπως είναι η Φρανκφούρτη, το Μόντε Κάρλο ή και η Σιγκαπούρη. Ακόμη, και το Παρίσι καραδοκεί να προσελκύσει και να «στρώσει το χαλί» στο δικό του city για τις αλλοδαπές ναυτιλιακές τράπεζες από το Λονδίνο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του πολύ γνωστού ναυλομεσιτικού οίκου Gibsons ο οποίος το καλοκαίρι του 2016 εγκατέλειψε το Λονδρέζικο city και εγκαταστάθηκε στην Ελβετία.
Η Βρετανία δεν πρόκειται βέβαια να παραδοθεί αμαχητί και να διακινδυνεύσει να απεμπολήσει ή έστω κατ’ ελάχιστο να μειώσει τις παραδοσιακές ναυτιλιακές της υποδομές. Είναι βέβαιο ότι θα αντιδράσει. Έχει ως φιλοδοξία να καθησυχάσει τη διεθνή ναυτιλιακή κοινότητα, έτσι ώστε η βρετανική οικονομία να μην χάσει τα 15 δισεκατομμύρια στερλίνες το χρόνο που εισπράττει από τη ναυτιλία, και τις 250.000 θέσεις εργασίας που προσφέρει.
[/more]
Από το newsroom του economico.gr
