Το πρώτο διάγγελμα της Κατερίνας Σακελλαροπούλου: Κάτι πολύ φωτεινό μέσα στο τόσο σκοτάδι

    σφοδρή επίθεση

    Με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου, που φέτος θα γιορταστεί χωρίς γιορτές και παρελάσεις λόγω της πανδημίας, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου απευθύνθηκε για πρώτη φορά στον ελληνικό λαό μιλώντας πάλι, όπως όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της, για το “νέο πατριωτισμό”. Και για να μην υπάρχουν απορίες ή παρεξηγήσεις, έβαλε δίπλα στους ήρωες του 21, τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων που προστατεύουν τα σύνορά μας από την επιθετικότητα της Τουρκίας, τα σώματα ασφαλείας, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές που δίνουν τη μάχη εναντίον του κοροναϊού, τη μάχη για την υγεία, για τη ζωή, για το μέλλον.

    Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου εμφανίστηκε αισιόδοξη ότι η κρίση θα περάσει και θα υπάρξει δυνατότητα ανασυγκρότησης και επιστροφής στην κανονικότητα, υπογραμμίζοντας την ανάγκη της εθνικής συνεννόησης μιλώντας για την συναίνεση και την ενότητα που αποτελούν προϋπόθεση επιτυχίας, ιστορικά, για όλους τους αγώνες της πατρίδας μας. Αναγνώρισε ότι τα κόμματα σήμερα ομονοούν μπροστά στον κοινό εχθρό και μιλώντας σαν απλή πολίτης εξέφρασε το κοινό αίσθημα εξαίροντας τις αρετές του καθηγητή Σ. Τσιόδρα: “Με γεμίζει ελπίδα η επιστημονική επάρκεια, το ήθος, η αποτελεσματικότητα και η πειθώ του επικεφαλής των αρμόδιων επιστημόνων του Υπουργείου Υγείας”.

    Ο λόγος της νέας ΠτΔ είναι ήπιος, ουσιαστικός, ανθρώπινος, συναισθηματικός κάποιες στιγμές και γυμνός από το άγχος των επαγγελματιών της πολιτικής. Τα πρώτα της βήματα ως ΠτΔ δείχνουν ότι δεν σκοπεύει να παίξει μικροπολιτικά παιχνίδια, δεν είναι διατεθειμένη να περιοριστεί σε διακοσμητικό ρόλο, έχει σκέψεις να εκφράσει, αποδεικνύοντας ότι δεν έγινε ΠτΔ επειδή είναι γυναίκα και έχει το βιογραφικό αλλά επειδή είναι αυτή η γυναίκα.

    Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, προοδευτικός άνθρωπος με βαθιά γνώση του Δικαίου, αποπνέει σεμνότητα, μέτρο, ειλικρίνεια, παιδεία, ποιότητα, αυθεντικότητα. Ακόμη και η αμηχανία της μπροστά στις κάμερες είναι πολύτιμη σε μια εποχή πλεονάζοντος θράσους και αμετροέπειας στη δημόσια ζωή. Πόσο μάλλον η αυθόρμητη συγκίνησή της όταν είπε τις τελευταίες της λέξεις. Γιατί δεν ήταν σκηνοθετημένη και υπαγορευμένη από επικοινωνιολόγο. Ευτυχώς.

    Καμία δημοσίευση για προβολή