Το θρίλερ της κρίσης με τον Πούτιν. Το Σκοπιανό, η Εκκλησία, η εμπλοκή της Πρεσβείας

Η Συμφωνία Τσίπρα -Ζάεφ, ο νέος “Ψυχρός πόλεμος” στα Βαλκάνια, η ενεργοποίηση της Ρωσικής κατασκοπείας στην Ελλάδα, η Αμερικάνικη Πρεσβεία, η Εκκλησία της Ελλάδος και το ταπεραμέντο του Νίκου Κοτζιά συγκροτούν τις κρίσιμες συνιστώσες ενός παγόβουνου, η κορυφή του οποίου ήταν η ξαφνική κρίση στις σχέσεις Ελλάδας – Ρωσίας και η απέλαση των ρώσων διπλωματών.

Τα τελευταία γεγονότα

Πηγή του υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε στο Πρακτορείο Reuters  ότι  “η Ελλάδα είχε ενημερώσει από τις 6 Ιουλίου τη Ρωσία ότι σχεδιάζει  να απελάσει Ρώσους διπλωμάτες από τη χώρα μας “. Η πηγή “σήκωσε την κουρτίνα” και αποκάλυψε ότι βασικός λόγος της απέλασης ήταν η εμπλοκή του ρωσικού παράγοντα στις αντιδράσεις της παραγόντων Εκκλησίας στη Συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ και στην παράνομη δραστηριότητά της ρωσικής κατασκοπίας στα συλλαλητήρια ενάντια στη συμφωνία Ελλάδας – Σκοπίων για το ονοματολογικό.

Η ίδια διπλωματική πηγή άφησε αιχμές ότι οι ρώσοι κατάσκοποι προσπάθησαν να δωροδοκήσουν και κρατικούς αξιωματούχους.

«Είχαμε προειδοποιήσει τις ρωσικές αρχές εδώ και καιρό για τη δράση των συγκεκριμένων τεσσάρων διπλωματών και πολιτών. Την Παρασκευή το κάναμε επίσημο, δίνοντάς τους ένα λογικό χρονικό διάστημα προκειμένου να φύγουν από τη χώρα», δήλωσε η συγκεκριμένη πηγή στο πρακτορείο.

Το δραματικό Παρασκήνιο

O ρόλος της Αμερικανικής Πρεσβείας στην υπόθεση αυτή ήταν καταλυτικός. Οι ΗΠΑ παρακολουθούν με προσοχή τα τελευταία χρόνια την προσπάθεια του προέδρου Πούτιν να διεμβολίσει την αμερικανική επιρροή στη Μεσόγειο και να ενισχύσει το ρόλο Ρωσίας στα Βαλκάνια. Γι’ αυτό τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση επιχειρούν να καλύψουν με την ομπρέλα τους τα Δυτικά Βαλκάνια.

Έτσι εξηγούνται οι αφόρητες πιεσεις προς την ελληνική κυβέρνηση να λύσει “εδώ και τώρα” το Σκοπιανό, να τα βρεί με την Αλβανία και να συμβάλει έτσι στους γενικότερους Ατλαντικούς σχεδιασμούς, ως μέλος της Συμμαχίας και της ΕΕ. Ετσι φωτίζονται και οι διευθετήσεις που επιχειρήθηκαν στο τελευταίο ταξίδι Κοτζιά στην Ουάσινγκτον.

Ο ρόλος της Εκκλησίας

Όπως αναφέρει σε ανάλυσή του ο Σταύρος Λυγερός (στην ιστοσελίδα του SL Press) oι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι εδώ και χρόνια η Μόσχα επιχειρεί να αποκτήσει ερείσματα και επιρροή στην Ελλάδα. Για τον σκοπό αυτό, μάλιστα, χρησιμοποιεί σαν όχημα την Ορθοδοξία. Η Ορθοδοξία, άλλωστε, είναι κεντρική συνιστώσα της ρωσικής εθνικής ιδεολογίας και ως εκ τούτου οι Ρώσοι παραδοσιακά βλέπουν με ξεχωριστό ενδιαφέρον την Ελλάδα. Το ίδιο και την Κύπρο, στην οποία, λόγω και της παραδοσιακής στάσης τους στο Κυπριακό, έχουν αποκτήσει και επιρροή και ισχυρά ερείσματα.

Ο ρόλος της Πρεσβείας

Σύμφωνα με πληροφορίες, με τη συνεχή παρότρυνση-πίεση της αμερικανικής πρεσβείας οι ελληνικές υπηρεσίες, ειδικά τα τελευταία χρόνια παρακολουθούν συστηματικά τις άμεσες και έμμεσες ρωσικές δραστηριότητες. Οι Αμερικανοί, μάλιστα, φροντίζουν να παραδίδουν κάθε τόσο φακέλους με υλικό, προσπαθώντας να καλλιεργήσουν κλίμα επικίνδυνης ρωσικής διείσδυσης και κατ’ επέκτασιν να εξωθήσουν την Αθήνα στη λήψη μέτρων.

Ξέφραγο αμπέλι “Υπηρεσιών”

Οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις, ωστόσο, απέφευγαν σπασμωδικές αντιδράσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να θέσουν σε δοκιμασία τις διμερείς σχέσεις. Ακόμα κι όταν Ρώσοι “διπλωμάτες” υπερέβαιναν τα όρια, γίνονταν κάποιες διακριτικές συστάσεις, οι οποίες κατά κανόνα έφερναν αποτέλεσμα.

Είναι κοινός τόπος, άλλωστε, ότι πολύ περισσότερο από τις ρωσικές υπηρεσίες είναι στελέχη των αμερικανικών, γερμανικών και άλλων δυτικών υπηρεσιών που αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν ξέφραγο αμπέλι, υπερβαίνοντας κατά προκλητικό τρόπο το πλαίσιο που υπαγορεύει η διπλωματική ιδιότητά τους.

Αυτό δεν ισχύει όχι μόνο στο επίπεδο της συλλογής πληροφοριών, αλλά και στο επίπεδο διείσδυσης σ’ όλο το φάσμα των μηχανισμών που ασκούν εξουσία και επιρροή (κεντρικό κράτος, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Εκκλησία, επιχειρηματική ελίτ, συνδικάτα, Μίντια, πανεπιστήμια, ΜΚΟ κλπ).

Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι π.χ. οι αμερικανικές και γερμανικές δραστηριότητες αντιμετωπίζονται με υπερβάλλουσα ανοχή, με το πρόσχημα της εταιρικής σχέσης, ενώ οι αντίστοιχες ρωσικές αντιμετωπίζονται συγκριτικά με αυστηρότητα, επειδή θεωρούνται περίπου εχθρικές.

Η συμφωνία με τα Σκόπια και η προσπάθεια τορπίλισμού της

[more]

Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές οι τέσσερις Ρώσοι “διπλωμάτες” είχαν υπερβεί κατά πολύ τα όρια. Η συμπεριφορά τους αποδίδεται στη μεγάλη νευρικότητα που έχει προκαλέσει στη Μόσχα η προοπτική ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Για τους λόγους που η Δύση επιδιώκει πιεστικά την ένταξη, για τους αντίστροφους λόγους επιχειρεί να την τορπιλίσει η Ρωσία.

Δεν πρόκειται για εκτίμηση. Η ρωσική δυσφορία έχει εκφρασθεί δια στόματος Λαβρόφ και έχει να κάνει με την προσπάθεια των Αμερικανών και των Ευρωπαίων να εκτοπίσουν τη ρωσική επιρροή από τα Βαλκάνια. Το μόνο γεωπολιτικό έρεισμα της Μόσχας στην περιοχή είναι η Σερβία, η οποία ουσιαστικά έχει περικυκλωθεί από χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και μεθοδεύεται η προοπτική πρόσδεσής της στο δυτικό άρμα.

Η συμφωνία με τα Σκόπια

Δεδομένου ότι προϋπόθεση για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ είναι από το 2008 η λύση στο πρόβλημα της ονομασίας, οι μεν Δυτικοί έστησαν τα χαρτιά κατά τρόπο που να την επιτύχουν. Πρώτο βήμα ήταν να μεθοδεύσουν την ανατροπή του Γκρουέφσκι, προωθώντας τον Ζάεφ στην ηγεσία της Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης και διοχετεύοντάς του αποδεικτικά στοιχεία για το σύστημα υποκλοπών που είχε στήσει η κυβέρνηση του VMRO και για άλλες σκανδαλώδεις υποθέσεις. Υπενθυμίζουμε ότι επί Γκρουέφσκι η ΠΓΔΜ είχε μετατοπισθεί προς τη Μόσχα.

Όταν ο στόχος επετεύχθη και ο Ζάεφ έγινε τελικώς πρωθυπουργός, η Δύση άσκησε ασφυκτικές πιέσεις σε Αθήνα και Σκόπια να καταλήξουν σε όποια συμφωνία, αρκεί να αρθεί το ελληνικό βέτο και να προχωρήσει η ένταξη της ΠΓΔΜ. Έτσι φθάσαμε στη Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία χαιρετίσθηκε με ενθουσιασμό. Από την πλευρά της, η Μόσχα έκανε ό,τι μπορούσε για να εμποδίσει την επίτευξη συμφωνίας, αλλά δεν είχε αποτελεσματικά “χαρτιά” στα χέρια της.

Η προσπάθεια τορπιλισμού της Συμφωνίας

Τώρα που οι υπογραφές έχουν πέσει, στόχος της Μόσχας είναι να τορπιλίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, μέσα από τις διαδικασίες που η ίδια προβλέπει. Η στάση του προέδρου Ιβανόφ μπορεί να υπαγορεύεται από άκρατο εθνικισμό, αλλά τροφοδοτείται και από τον ρωσικό παράγοντα. Το ίδιο και η στάση του VMRO. Η Μόσχα ασκεί σημαντική επιρροή στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Προς την ίδια κατεύθυνση εργάσθηκαν και τα ερείσματα που διατηρεί το Βελιγράδι στην ΠΓΔΜ από την εποχή της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, αλλά και –για τους δικούς της λόγους– και η Άγκυρα. Η μάχη στη γειτονική χώρα, λοιπόν, θα δοθεί στο δημοψήφισμα, αλλά και στο εάν θα καταστεί δυνατή ή όχι η προβλεπόμενη συνταγματική αναθεώρηση.

Παραλλήλως, η Ρωσία ενεργοποίησε την όποια επιρροή της και στην Ελλάδα. Εδώ μπορεί να μην έχουμε δημοψήφισμα, αλλά στόχος ήταν να αξιοποιηθεί η δεδηλωμένη αντίθεση της μεγάλης πλειονότητας των Ελλήνων με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Θα ήταν γελοίο να θεωρηθεί πως το κύμα αντιδράσεων προκλήθηκε λόγω της δράσης Ρώσων διπλωματών και πρακτόρων.

Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει πως δεν έγινε προσπάθεια από τη Μόσχα να εκμεταλλευθεί το κλίμα που επικρατεί στην ελληνική κοινή γνώμη για να προκαλέσει πολιτικό-εκλογικό κόστος στην κυβέρνηση Τσίπρα. Ελπίζει ότι μπορεί κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εμποδίσει την κύρωση της Συμφωνίας εάν εν τω μεταξύ δεν έχει καταφέρει να βάλει τρικλοποδιά στον Ζάεφ.

Οι ρώσοι πράκτορες

Στο πλαίσιο, λοιπόν, της προσπάθειάς της, η ρωσική πλευρά κλιμάκωσε τις δραστηριότητές της. Οι δύο που απελάθηκαν και οι άλλοι δύο, στους οποίους απαγορεύθηκε η είσοδος υπερέβησαν κάθε όριο στην προσπάθειά τους να δείξουν στην υπηρεσία τους ότι είναι αποτελεσματικοί.

Σύμφωνα, λοιπόν, με αρμόδιες ελληνικές πηγές, ενεργοποίησαν όλα τα ρωσικά ερείσματα, κάθε επιρροή που διαθέτουν. Ώθησαν μητροπολίτες, με τους οποίους διατηρούν παραδοσιακές σχέσεις, χρηματοδότησαν συλλόγους, οργανώσεις και πρόσωπα που παίζουν ρόλο στο κίνημα εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών με σκοπό να οργανώσουν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και εμμέσως άσκησαν πιέσεις σε βουλευτές.

Πότε μπήκε στο παιχνίδι ο Ν.Κοτζιάς

Το γεγονός ότι οι τέσσερις Ρώσοι “διπλωμάτες” –και όχι μόνο– το παράκαναν, το γεγονός ότι οι Δυτικοί –με πρώτους τους Αμερικανούς– άσκησαν έντονες πιέσεις στην κυβέρνηση Τσίπρα, αλλά και το γεγονός ότι ο Κοτζιάς το πήρε προσωπικά, λόγω της πολιτικής ταύτισής του με τη Συμφωνία των Πρεσπών, οδήγησε στις απελάσεις. Αναμφίβολα, πρόκειται για εμβληματική κίνηση που έχει πολιτικές-διπλωματικές «ουρές».

Όχι μόνο, επειδή η Αθήνα αποφεύγει αυτή την πρακτική ακόμα κι σε περιπτώσεις που θα έπρεπε να κινηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά και επειδή, όπως προαναφέραμε, παραδοσιακά επιδιώκει να κρατάει μία ετεροβαρή ισορροπία στις σχέσεις της με τη Δύση και τη Ρωσία. Όλα δείχνουν ότι αυτό το άτυπο δόγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής εγκαταλείπεται στην πράξη.

Η απάντηση της Μόσχας

Όπως αναμενόταν, η Μόσχα απάντησε συμμετρικά, αλλά χωρίς να οξύνει το κλίμα. Απέφυγε να κλιμακώσει, επειδή θεωρεί ότι θα διευκόλυνε την αμερικανική πλευρά να μετατρέψει την υπόθεση σε ευκαιρία για την πρόκληση ρήξης στις ελληνορωσικές σχέσεις. Ο πρεσβευτής Πάιατ, άλλωστε, είναι γνωστός από την Ουκρανία και για τον ακραία αντιρωσικό προσανατολισμό του και για τις “ριζοσπαστικές” μεθόδους του.

Εκτός αυτού, οι Ρώσοι θεωρούν εδώ και καιρό πως ο Κοτζιάς, με τη συναίνεση του Τσίπρα, επιδιώκει να προσδέσει την Ελλάδα στο αμερικανικό άρμα κατά τρόπο που δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολιτευτική περίοδο. Για τον σκοπό αυτό –θεωρούν– ότι όχι μόνο παραβιάζει την ετεροβαρή ισορροπία, αλλά και δεν διστάζει να αποδομεί τους παραδοσιακούς ελληνορωσικούς δεσμούς. Αυτός είναι και ο λόγος που οι διμερείς σχέσεις έχουν περιέλθει εδώ και αρκετό καιρό σε φάση δυσχέρειας.

Από το newsroom του economico.gr με πληροφορίες από το SLPress.gr

[/more]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΥΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ: ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο

Καμία δημοσίευση για προβολή