Σε κατάσταση ελαφρού πανικού μοιάζει να τελεί η ηγεσία της Τουρκίας, η οποία σταδιακά μοιάζει να συνειδητοποιεί ότι είναι εντελώς απομονωμένη στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Σε μια προσπάθεια να ανακτήσει ερίσματα σε χώρες με τις οποίες οι σχέσεις της είναι από μέτριες έως ανύπαρκτες σήμερα, η Άγκυρα προσπαθεί να προχωρήσει σε νέα «επιχείρηση γοητείας», κάνοντας πίσω σε πάρα πολλά ζητήματα, τα οποία πριν από λίγο καιρό θεωρητικά την χώριζαν με τις χώρες αυτές.
Τηλεφώνημά για… ευχές
Έτσι, μετά την προσπάθεια αναθέρμανσης των σχέσεών της με το Ισραήλ, τώρα η Τουρκία κάνει κινήσει και προς την Σαουδική Αραβία. Μάλιστα, όπως ανακοινώθηκε από το Ριάντ, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τηλεφώνησε στον βασιλιά Σαλμάν προκειμένου να του… ευχηθεί για τον ιερό μήνα του Ραμαζανιού.
Σύμφωνα με το σαουδαρβικό πρακτορείο ειδήσεων, οι δύο ηγέτες αντάλλαξαν ευχές, ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι οι σχέσεις Άγκυρας-Ριάντ, ιδίως μετά την κρίση με το Κατάρ το 2017 έχουν παγώσει και ο πρίγκιπας διάδοχος Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν έχει αποκαλέσει της Τουρκίας ως τμήμα ενός «τριγώνου του κακού».
Οι σχέσεις των δύο χωρών επιδεινώθηκαν ακόμα περισσότερο με τη δολοφονία του Τζαμάλ Κασόγκι, ενώ το τελευταίο διάστημα, ιδίως, δε, μετά την εκλογή του Τζο Μπάιντεν στην προεδρία των ΗΠΑ, οι δύο χώρες κάνουν προσπάθειες να βελτιώσουν κάπως τις σχέσεις τους, εξ ου και το τηλεφώνημα.
Σπεύδει στην Αίγυπτο ο Τσαβούσογλου
Την ίδια στιγμή, ο Τούρκος ΥΠΕΞ, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, προσπαθεί να κλείσει την έτερη «πληγή», καθώς σπεύδει τον Μάιο στην Αίγυπτο, ομού μετά αντιπροσωπείας, σε μια προσπάθεια να βελτιώσει τις «παγωμένες» σχέσεις της Άγκυρας με το Κάιρο.
Ο Τσαβούσογλου δήλωσε ότι η Αίγυπτος προσκάλεσε αντιπροσωπεία από την Τουρκία να μεταβεί στο Κάιρο στις αρχές Μαΐου, με αντικείμενο την «κανονικοποίηση» των σχέσεων των δύο χωρών, που από το 2013 βαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Το τελευταίο διάστημα η Τουρκία προσπαθεί να βρει διαύλους επικοινωνίας με την κυβέρνηση αλ Σίσι, ιδίως μετά τη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για τις θαλάσσιες ζώνες, αλλά και λόγω της αδυναμίας της να έχει συμμάχους στην περιοχή.
