“Δεν πρέπει να ζητάμε κάλπες επάνω στα αποκαΐδια” είπε χθες (09/08) ο πρωθυπουργός , επιχειρώντας να πάρει πάνω του το χαμένο παιχνίδι της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης. Και επιχείρησε πάλι να ρίξει την μπάλα στην εξέδρα, με νέες υποσχέσεις ότι μπορεί να ανατρέψει παθογένειες από το παρελθόν με μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον.
Ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να ξεφύγει από τα σχοινιά, να αποφύγει ένα οδυνηρό νοκ- ντάουν. Κι το επιχειρεί πάνω στα αποκαϊδια, που τσουρουφλίζουν τον ίδιο και τη μοιραία κυβέρνησή του. Με 93 νεκρούς, που δείχνουν πεισματικά τους μεγάλους ενόχους του επιχειρησιακού αλαλούμ που οδήγησε στην τραγωδία.
Ωστόσο, η προπαγάνδα και τα επικοινωνιακά τερτίπια δεν μπορούν να ελέγξουν τα γεγονότα. Και δεν μπορούν να αποτρέψουν την κατάρρευση.
Η επερχόμενη “έξοδος από τα μνημόνια” δεν του αρκεί πλέον για να αλλάξει τα δεδομένα. Δεν μπορεί να την εξαργυρώσει στην κάλπη, γιατί δεν σημαίνει πολλά πράγματα για τα ελληνικά νοικοκυριά που θα εξακολουθήσουν να ζούν σε καθεστώς σκληρής λιτότητας. Οι όποιες παροχές ετοιμάζεται να δώσει, μοιάζουν με χάνδρες για ινδιάνους. Καμμία κυβέρνηση στο παρελθόν δεν κατάφερε να ανατρέψει τον κατήφορό της με μοίρασμα “επιταγών”. Ούτε ο Ράλλης, ούτε ο Ανδρέας, ούτε ο Μητσοτάκης, ούτε ο Σημίτης ούτε ο Καραμανλής το κατάφεραν.
Και φυσικά δεν θα το καταφέρει ο Αλέξης Τσίπρας, που απέρχεται μετά από μια δραματικά χαμένη τριετία για τον τόπο.
Η πλειοψηφία των πολιτών έχουν κάποιο σοβαρό λόγο για να τον μαυρίσουν. Είτε αυτός αναφέρεται στο τέλμα ή τη χειροτέρευση της ζωής τους, είτε στην οδυνηρή διάψευση των ονείρων που τους πούλησε, είτε στη διαπίστωση της διαχειριστικής του ανεπάρκειας στις κρίσεις που αντιμετώπισε, είτε στην αγανάκτηση από το ζήτημα της Μακεδονίας, είτε στην προσβολή της αξιοπρέπειάς τους με τα χοντροκομένα ψέματα που τους πέταξε κατάμουτρα, είτε στο θυμό από την ξεδιάντροπη αλαζονεία του στην ανείπωτη τραγωδία της Αττικής.
Αλλά και πολλοί από τον πυρήνα των αριστερών οπαδών του έχουν κάποιο σοβαρό ιδεολογικό ή πολιτικό λόγο για να του γυρίσουν την πλάτη. Είτε αυτός αναφέρεται στις περίφημες ιδεολογικές “προδοσίες” και πολιτικές “κωλοτούμπες” του, είτε στην κοροϊδία του δημοψηφίσματος, είτε στην άνευ όρων παράδοση του στην ευρωπαϊκή “δεξιά νομενκλατούρα” που λοιδωρούσε, είτε στη τραγική διάψευση της “ελπίδας”.
Ο Αλέξης Τσίπρας ό,τι και να κάνει έχει χάσει το παιχνίδι. Η ικανότητά του στην προπαγάνδα δεν μπορεί να αλλάξει την πολιτική μοίρα του.
