Οταν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μιλά για “αμφισβητούμενες θαλάσσιες περιοχές” και το Βερολίνο επαναλαμβάνει μονότονα τη σύσταση “πείτε τα και βρείτε τα”, γίνεται σαφές ότι οι ελληνικές θέσεις για την πλήρη επήρεια όλων των νησιών δεν είναι κατανοητές, πόσο μάλλον αποδεκτές, από τη διεθνή διπλωματία.
Είμαστε στο παρά πέντε του θερμού επεισοδίου και κανένας εταίρος/σύμμαχος δεν παίρνει ξεκάθαρα θέση υπέρ μας. Ολοι τηρούν ίσες αποστάσεις επί της ουσίας και εγκαλούν τον Ερντογάν για την επιθετικότητά του, όχι για το περιεχόμενο των διεκδικήσεών του.
Η αξία των κοιτασμάτων που θεωρείται ότι υπάρχουν στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο δεν είναι τέτοια που να δικαιολογεί τόση ένταση στα ελληνοτουρκικά. Ξένες πρεσβείες που έχουν ενημέρωση από πετρελαϊκούς κολοσσούς έχουν μεταφέρει και την Αθήνα και την Αγκυρα ότι καμία χώρα δεν πρόκειται να πλουτίσει με την εξόρυξη υδρογονανθράκων.
Τότε γιατί γίνονται όλα αυτά;
- Ο Ερντογάν θέλει να διασφαλίσει με τη βία ότι οι Τουρκοκύπριοι θα έχουν το μερίδιο που τους αναλογεί από το φυσικό αέριο που θα εκμεταλλευτεί η Κυπριακή Δημοκρατία.
- Ο Ερντογάν θέλει έναν διάλογο εφόλης της ύλης για τα ζητήματα του Αιγαίου για να διασφαλίσει ζωτικό χώρο για τον τουρκικό στόλο και την τουρκική αεροπορία.
Εμείς τι θέλουμε;
- Επισήμως Χάγη και ανεπισήμως τίποτα. Η διατήρηση του status quo μας ευνοεί και από την προσφυγή στη Διεθνή Δικαιοσύνη/Διαιτησία έχουμε μόνο να χάσουμε. Η κοινή γνώμη δεν είναι προετοιμασμένη για απώλειες, αντιλαμβάνεται με θυμικό τρόπο την διπλωματική πραγματικότητα και είναι εγκλωβισμένη σε ανορθολογικές κατασκευές που αντιβαίνουν στο διεθνές δίκαιο σχετικά με την υφαλοκρηπίδα και όχι μόνο.
Οι σύμμαχοί μας τι υποστηρίζουν;
ΗΠΑ και ΕΕ συμφωνούν πως πρέπει να συζητήσουμε με την Τουρκία και να κάνουμε συμβιβασμούς. Αναγνωρίζουν την επιθετικότητα και την προκλητικότητα του Ερντογάν αλλά δεν αναγνωρίζουν ότι η Ελλάδα έχει δίκιο σε όλα. Δεν θέλουν κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας για τα ελληνοτουρκικά και προσπαθούν να κρατήσουν την Τουρκία στη Δύση έχοντας επίγνωση του στρατηγικού της ρόλου στο προσφυγικό.
Μια χώρα γερόντων, με συρρικνούμενο πληθυσμό και διαρκή κίνδυνο χρεοκοπίας, η δική μας, αραγμένη στις δάφνες του ένδοξου παρελθόντος και του υπέροχου τοπίου, επεξεργάζεται πολεμοχαρή σενάρια απέναντι σε μια μεγάλη χώρα με νεανικό πληθυσμό που δεν έχει καμία σχέση με δυτική δημοκρατία και διολισθαίνει στον εξισλαμισμό.
Στο μεταξύ η Αγιά Σοφιά έγινε τζαμί και καμία επίπτωση δεν υπάρχει για την Αγκυρα.
Η ελληνική πυγμή είναι state of mind…
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
