Τις διατάξεις που όλα αυτά τα χρόνια δημιούργησαν «ομίχλη» στην επιχειρηματική δραστηριότητα και αποτελούν εμπόδιο στα επενδυτικά σχέδια- χωρίς μάλιστα το Δημόσιο να έχει κάποιο εισπρακτικό όφελος – καταγράφει η Grand Thornton, εκφράζοντας την άποψη ότι “πρέπει να καταργηθούν άμεσα”.
Οπως επισημαίνουν τα στελέχη της ελεγκτικής εταιρείας,
- «η βαθιά οικονομική κρίση που ταλάνισε τη χώρα μας την τελευταία δεκαετία άφησε σωρεία πληγών για την οικονομία. Από τις μεγαλύτερες πληγές που παραμένουν ακόμα ανοιχτές και χρήζουν «άμεσης επούλωσης» είναι 14 διατάξεις με βαθιά αντιαναπτυξιακό χαρακτήρα».
Οι διατάξεις αυτές αποτελούν ουσιαστικά εμπόδιο στην κίνηση επενδυτικών κεφαλαίων, είτε κατευθύνονται προς άμεσες επενδύσεις (εξαγορές επιχειρήσεων, επιχειρηματικών μεριδίων), είτε κατευθύνονται προς το ΧΑ και την οικοδομή, που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον όχι μόνο για τους Ελληνες αλλά κυρίως για τους ξένους που ανακαλύπτουν την «ευκαιρία στην Ελλάδα».
Οι ίδιες πηγές που βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή με το οικονομικό επιτελείο και το Μέγαρο Μαξίμου σημειώνουν: «Αποτελεί κοινή λογική ότι η χάραξη και ιδίως η εφαρμογή μιας αναπτυξιακής πολιτικής προϋποθέτουν την άμεση και ουσιαστική κατάργησή τους, αφού όχι μόνο δεν προσθέτουν σημαντικά δημόσια έσοδα, αλλά αντίθετα λειτουργούν αποτρεπτικά για οποιαδήποτε ξένη επένδυση».
Τα 14 εμπόδια για την ανάπτυξη που πρέπει να καταργηθούν
Οι διατάξεις οι οποίες, σύμφωνα με την Grand Thornton είναι:
- 1.O ειδικός φόρος ακινήτων 15% που επιβάλλεται στις εταιρείες με ακίνητο στην Ελλάδα
Ισως η διάταξη με τον πλέον δημευτικό χαρακτήρα, αφού σε μόλις επτά χρόνια μια ξένη εταιρεία που δεν πληροί τις προϋποθέσεις απαλλαγής θα πρέπει να καταβάλει στο Δημόσιο το 105% της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου της.
- 2.Το «πόθεν έσχες» στα εισερχόμενα εμβάσματα όταν καταλήγουν σε επενδύσεις
Για να υπάρξει έκρηξη της ανάπτυξης, θα πρέπει να θεσπιστεί απαλλαγή από το «πόθεν έσχες» για όλα τα εμβάσματα από το εξωτερικό που καταλήγουν σε επενδύσεις σε τομείς που θα αποτελέσουν την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας.
- 3.Η φορολόγηση των capital gains σε επίπεδο νομικού προσώπου
Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Ελλάδα φορολογεί την υπεραξία που αποκτά μια εταιρεία από την πώληση συμμετοχής της, δίνοντας σημαντικό αντικίνητρο για τη δημιουργία εταιρειών συμμετοχών (Holding Companies) στο εσωτερικό της χώρας.
- 4.Η αντικειμενική αλληλέγγυα ευθύνη διοικούντων νομικά πρόσωπα
Η νομοθεσία για την αντικειμενική αλληλέγγυα ευθύνη των διοικούντων νομικά πρόσωπα αποτελεί δαμόκλειο σπάθη για αξιόλογα στελέχη με κύρος που θα μπορούσαν να αναλάβουν τη διοίκηση εταιρειών στην Ελλάδα και γι’ αυτό πρέπει να τροποποιηθεί με γνώμονα τη λογική και όχι την επιβολή τιμωρίας επί δικαίων και αδίκων.
- 5.Το χαρτόσημο σε δάνεια και λοιπές χρηματοοικονομικές πράξεις
Είναι κοινός τόπος ότι το τέλος χαρτοσήμου είναι απολίθωμα της φορολογίας και γι’ αυτόν τον λόγο έχει καταργηθεί ουσιαστικά στα άλλα κράτη. Για ποιον λόγο μια εταιρεία θα πρέπει να καταφεύγει στην πιο «ακριβή» λύση της έκδοσης ομολογιακού δανείου μόνο και μόνο για να αποφύγει την επιβολή του τέλους χαρτοσήμου;
- 6.Ο φόρος συγκέντρωσης κεφαλαίων στις αυξήσεις του κεφαλαίου των εταιρειών
Η αλήθεια είναι ότι το πρώτο βήμα έγινε πριν από μερικά χρόνια με την κατάργησή του στην ίδρυση των εταιρειών. Τώρα πρέπει να γίνει και το τελευταίο βήμα με την πλήρη κατάργησή του και στις μεταγενέστερες αυξήσεις κεφαλαίου από τις εταιρείες.
- 7.Η φορολογική κατοικία των εταιρειών
Ετσι όπως είναι διατυπωμένος ο ορισμός της φορολογικής κατοικίας μπορεί να οδηγήσει σε τρομερά παράδοξα, αφού είναι δυνατόν ξένες εταιρείες να θεωρηθούν φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδας μόνο και μόνο επειδή ο ιδιοκτήτης τους, αλλοδαπός και αυτός, έχει επιλέξει την Ελλάδα ως τόπο κατοικίας του. Πώς θα προσελκύσει η Ελλάδα αλλοδαπούς υψηλού πλούτου στη χώρα μας εάν η επιλογή αυτή μπορεί να καταστήσει και τις εταιρείες τους στο εξωτερικό φορολογικούς κατοίκους Ελλάδας;
- 8.Η έλλειψη κινήτρων για stock options και λοιπές παροχές σε είδος στους εργαζομένους
Οι παροχές σε είδος και ιδιαίτερα τα κίνητρα συμμετοχής στα κέρδη που αυξάνουν την παραγωγικότητα των εργαζομένων τονώνουν το αίσθημα ανταμοιβής και τον δείκτη ικανοποίησης των εργαζομένων και γι’ αυτόν τον λόγο η φορολόγησή τους δεν θα έπρεπε να αποτελούσε αντικίνητρο για τη διάθεσή τους στο προσωπικό.
- 9.Οι ασφαλιστικές εισφορές βάσει εισοδήματος
Επειδή 87% των ελεύθερων επαγγελματιών ασφαλίζονται επί του ελάχιστου ασφαλιστέου εισοδήματος και καταβάλλουν το ελάχιστο ετήσιο ασφάλιστρο των €175 ανά μήνα, το υπόλοιπο 13% των ελεύθερων επαγγελματιών και οι μισθωτοί έχουν αναλάβει το σχετικό βάρος για να είναι βιώσιμος ο ΕΦΚΑ. Η λύση και εδώ είναι οι σχετικές βέλτιστες πρακτικές άλλων χωρών, όπως είναι η ελάχιστη αύξηση της ελάχιστης εισφοράς και η παράλληλη μείωση της ανώτατης κατά τα ισχύοντα και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
- 10.Η υπέρμετρη γραφειοκρατία που δημιουργούν οι 10.000 Κωδικοί Αριθμοί Δραστηριότητας (ΚΑΔ) στο Μητρώο των Εφοριών
Η ελληνική φορολογική νομοθεσία έχει σειρά ρυθμίσεων που αυξάνουν το διοικητικό κόστος των εταιρειών δίχως προφανές δημοσιονομικό όφελος. Τέτοια ρύθμιση είναι και η δηλωτική υποχρέωση των ΚΑΔ μιας επιχείρησης στο Μητρώο των ΔΟΥ, με τέτοιον βαθμό τυπολατρίας σχετικά με την επιλογή του σωστού ΚΑΔ που αυξάνει σημαντικά τον διοικητικό φόρτο των εταιρειών χωρίς να προκύπτει κάποιο δημοσιονομικό όφελος.
- 11.Η είσπραξη από το Δημόσιο των μερισμάτων που δεν εισπράττονται από τους μετόχους
Δεν είναι γνωστό σε πολλούς, αλλά, σύμφωνα με μια διάταξη που έρχεται από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής, σε περίπτωση που μια ανώνυμη εταιρεία πιστώσει μερίσματα στους μετόχους της γενικά και όχι εξατομικευμένα και μετά την πάροδο πενταετίας δεν έχουν εισπραχθεί, τότε αυτά παραγράφονται υπέρ του Δημοσίου και όχι υπέρ της εταιρείας που τα διένειμε. Πιο παράλογη διάταξη είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς.
- 12.Η παράσταση συμβολαιογράφου στις συνελεύσεις των μονοπρόσωπων ΕΠΕ
Στις μονοπρόσωπες ΕΠΕ η υποχρέωση παράστασης συμβολαιογράφου παραμένει επιβαρύνοντάς τες με άσκοπα έξοδα και διαδικασίες δίχως άμεσο αντίκρισμα.
- 13.Τα τεκμήρια διαβίωσης
Τα τεκμήρια διαβίωσης αποτελούν αναχρονιστικό τρόπο προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος και συχνά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική φοροδοτική ικανότητα. Η επιβολή τους είναι δε πρωτίστως άδικη σε περιπτώσεις κατοικιών που προέρχονται από κληρονομιά, καθώς συνεπάγεται κληρονόμοι με πολύ χαμηλά πραγματικά εισοδήματα να φορολογούνται παραδόξως με πολύ υψηλά τεκμαρτά. Η πρόοδος στη μηχανοργάνωση αλλά και στις μεθόδους ελέγχου της φορολογικής διοίκησης επιβάλλει την άμεση κατάργησή τους και την αντικατάστασή τους με ουσιαστικές διασταυρώσεις πραγματικών περιουσιακών στοιχείων.
- 14.Το τεκμαρτό εισόδημα από ιδιόχρηση ακινήτων
Ετερο φορολογικό απολίθωμα χωρίς δημοσιονομικό ενδιαφέρον, ιδιαίτερα από τότε που καταργήθηκε ο συμπληρωματικός φόρος στα ακίνητα, αφού η ιδιόχρηση ακινήτων δεν φορολογείται ουσιαστικά. Διατηρείται μόνο για λόγους λογιστικής απεικόνισης, δεν έχει πρακτικό ενδιαφέρον και πρέπει να καταργηθεί.
Από το newsroom του economico με πληροφορίες από το in.gr (ρεπορτάζ Ντίνος Σιωμόπουλος)
