Στην αρχή το φαινόμενο θεωρήθηκε «τοπικό», περιορισμένο σε συγκεκριμένους τομείς της αγοράς εργασίας. Στη συνέχεια, καθώς άρχισε να μεγενθύνεται, αποδόθηκε στους «millenials» και στην «ιδιόρρυθμη» σχέση τους με την εργασία. Ωστόσο, σχεδόν σε όλες τις ανεπτυγμένες οικονομίες του κόσμου, το φαινόμενο των μαζικών παραιτήσεων εργαζομένων -ακόμα και από καλοπληρωμένες θέσεις- έχει πάρει μέγεθος επιδημίας και κατά τα φαινόμενα δεν πρόκειται να σταματήσει εύκολα.
Η «Μεγάλη Παραίτηση»
Ειδικά σε αγορές όπως των ΗΠΑ και της Βρετανίας, τα στοιχεία που συνδέονται με την «Μεγάλη Παραίτηση», όπως έχει ονομαστεί το φαινόμενο, είναι άκρως ανησυχητικά. Οι επιχειρήσεις, όχι μόνο χάνουν υπαλλήλους, οι οποίοι ειδικά μετά το δεύτερο κύμα της πανδημίας του κοροναϊού παραιτήθηκαν σε μεγάλους αριθμούς από τις δουλειές του, αλλά πλέον δυσκολεύονται και να τους αντικαταστήσουν. Μάλιστα, το πιο ανησυχητικό για της επιχειρήσεις είναι ότι οι αποχωρούντες είναι στην πλειονότητά τους μεσαία, έμπειρα στελέχη που θεωρούνται σημαντικά για την εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης.
Οι λόγοι
Οι λόγοι για το φαινόμενο αυτό είναι πολλοί και δεν είναι εύκολο να αναλυθούν σωστά: σίγουρα η τηλεργασία στη διάρκεια της καραντίνας έπαιξε σημαντικό ρόλο, καθώς οδήγησε πολλούς εργαζόμενους στο να αναθεωρήσουν πολλές απόψεις τους περί εργασίας, τους επέτρεψε να μετακομίσουν σε καλύτερο περιβάλλον (συνήθως εκτός πόλεων), μείωσε τα έξοδα μετακίνησης και ταυτόχρονα υποχρέωσε τις κυβερνήσεις να λάβουν μέτρα ώστε να απαγορεύσουν στις επιχειρήσεις να ενοχλούν διαρκώς με θέματα εργασίας τους εργαζόμενους.
Το burnout
Πολύς κόσμος, μόλις άρθηκαν τα περιοριστικά μέτρα, απλώς παραιτήθηκε, μη θέλοντας να επιστρέψει στην διά ζώσης εργασία στην επιχείρηση που δούλευε. Παράλληλα, η καραντίνα οδήγησε πολλούς εργαζόμενους σε burnout, συμβάλλοντας και αυτή στην αύξηση των παραιτήσεων και -το χειρότερο- σε δυσκολία εξεύρεσης αντικαταστατών, εν μέσω αναδιαρθρώσεων στην αγορά εργασίας λόγω της πανδημίας και των συνεπειών της σε επιχειρήσεις και εργαζόμενους.
Το νέο «κύμα»
Και τα χειρότερα είναι μπροστά: οι περισσότερες έρευνες δείχνουν ότι από τον Ιανουάριο και μετά αναμένεται ακόμα ένα κύμα παραιτήσεων και ακόμα μεγαλύτερη δυσκολία αντικατάστασης των εργαζομένων. Μάλιστα, ειδικοί του χώρου της εργασίας σημειώνουν ότι πλέον το κίνητρο του μεγάλου μισθού δεν επαρκεί για να κινήσει το ενδιαφέρον εργαζομένων που ενδεχομένως παραιτήθηκαν από μια τέτοια δουλειά. Παράλληλα, και αυτό έχει το ενδιαφέρον του, οι παραιτήσεις από τομείς όπως η υγεία και η φιλοξενία -κατά τεκμήριο εργασίες λιγότερο καλοπληρωμένες- αφήνουν τις επιχειρήσεις με κενά, ακόμα κι αν οι μισθοί γίνονται πιο θελκτικοί.
Οι προϋποθέσεις
Οι ίδιοι ειδικοί επισημαίνουν ότι υπάρχουν μερικές βασικές προϋποθέσεις για να αναστραφεί το φαινόμενο της Μεγάλης Παραίτησης, αλλά πολλές από αυτές δεν αρέσουν στους μάνατζερ: πιο ευέλικτη εργασία, περισσότερη δουλειά από το σπίτι, λιγότερες οχλήσεις εκτός ωρών εργασίας, αναγνώριση της αξίας του κάθε εργαζομένου χωριστά, λιγότερο micromanagement και «πολιτικές του γραφείου», όλα αυτά συνιστούν μέτρα που ενδεχομένως αποτρέψουν νέες παραιτήσεις και δημιουργήσουν διάθεση για επιστροφή στην εργασία.
Οι νέες ισορροπίες
Το πρόβλημα είναι ότι η εταιρική γραφειοκρατία συχνά δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και αυτό δημιουργεί νέες εντάσεις και μεγαλύτερη διάθεση… φυγής για τους εργαζόμενους. Όπως σημειώνουν οι ειδικοί της αγοράς εργασίας, όσο δεν βρίσκεται μια ισορροπία ανάμεσα στις ανάγκες των επιχειρήσεων και των εργαζομένων, τόσο η Μεγάλη Παραίτηση θα διογκώνεται πολλαπλασιάζοντας τα προβλήματα. Η πρόκληση είναι μπροστά και το ζήτημα είναι να βρεθούν οι νέες ισορροπίες.
