Η Τουρκία πέρασε «άβρεχτη» από την χθεσινή συνεδρίαση του Correper και εξίσου «άβρεχτη» θα περάσει και την Δευτέρα από το Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών: Είτε ως απότοκο της ευρωπαϊκής realpolitik, είτε απλώς λόγω της γερμανικής «ομπρέλας» που άνοιξε για μια ακόμη φορά γύρω από τον Ταγίπ Ερντογάν, η Τουρκία θα παραμείνει εκτός της «μαύρης λίστας» της ΕΕ για τους φορολογικούς παραδείσους για τουλάχιστον τέσσερις μήνες ακόμη.
Ο ατιμώρητος φορολογικός παράδεισος του Ερντογάν
Με βάση τα διεθνή, και ευρωπαϊκά standards, η Τουρκία θα έπρεπε να βρίσκεται στην συγκεκριμένη λίστα – η οποία περιλαμβάνει σημαντικές οικονομικές και διοικητικές κυρώσεις – όχι μόνον από χθες, αλλά από τον περασμένο Οκτώβριο.
Η Αγκυρα αρνείται συστηματικά να μοιραστεί τραπεζικά δεδομένα με έξι κράτη-μέλη της ΕΕ που της τα ζητούν, έχει εξαιρετικά χαμηλούς εταιρικούς φόρους και, επίσης συστηματικά, δεν συνεργάζεται με τις ευρωπαϊκές φορολογικές αρχές.
Ολα αυτά, όπως γράφει ο γαλλικός Monde συνιστούν την επιτομή των κριτηρίων για να ενταχθεί μία χώρα εκτός Ε.Ε. στην «μαύρη λίστα» των φορολογικών παραδείσων – μια λίστα, στην οποία βρίσκονται ήδη 12 μη ευρωπαϊκά κράτη και περιοχές: οι Αμερικανική Σαμόα, Ανγκουίλα, Μπαρμπάντος, Φίτζι, Γκουάμ, Παλάου, Παναμάς, Σαμόα, Τρινιντάντ και Τομπάγκο, Παρθένοι Νήσοι των ΗΠΑ, Βανουάτου και Σεϋχέλλες.
Με δεδομένο ότι το φορολογικό πολιτικό «μητρώο» της Τουρκίας εμπεριέχει ακριβώς τα ίδια ύποπτα στοιχεία με τις συγκεκριμένες 12 χώρες, η Αγκυρα επρόκειτο να μπει στην λίστα το περασμένο φθινόπωρο.
Νέα “προθεσμία” έως τον Ιούνιο
Τότε όμως, κρίθηκε ότι μπορεί να της δοθεί μια ακόμη περίοδος χάριτος και οι τελικές αποφάσεις μετατέθηκαν για τις αρχές του 2021. Και με προφανείς γερμανικές «πλάτες» το έργο της μετάθεσης επαναλαμβάνεται εκ νέου τώρα, αφού κατόπιν εισήγησης και πίεσης του Βερολίνου το προχθεσινό Ecofin παρήλθε χωρίς να μπει στην ατζέντα της Τουρκίας και στο χθεσινό Correper επικυρώθηκε η απόφαση μιας ακόμη τετράμηνης αναβολής έως το τέλος Ιουνίου.
Τυπικά, και η νέα προθεσμία συμμόρφωσης δίνεται διότι η Τουρκία επικαλείται «σύνθετα τεχνικά ζητήματα». Το βασικό εξ αυτών των «τεχνικών ζητημάτων» είναι το γεγονός πως στις έξι χώρες που ζητούν τραπεζικά δεδομένα – τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Αυστρία, την Ολλανδία και το Λουξεμβούργο – ζουν περίπου τα 5 εκατομμύρια από τα 7 εκατομμύρια Τούρκων που κατοικούν συνολικά στην ΕΕ.
Η Αγκυρα υποστηρίζει πως υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες στον προσδιορισμό της φορολογικής κατοικίας αυτών των 5 εκατομμυρίων υπηκόων της. Εκείνο, δε, που στη πραγματικότητα υπάρχει είναι πως πολλοί εξ αυτών παίρνουν επιδόματα από χώρες της ΕΕ, ενώ την ίδια ώρα «κρύβουν» εισόδημα στην Τουρκία.
Οταν η Γερμανία… βάζει πλάτη
Πέραν τούτου όμως, οι αιτίες των αλλεπάλληλων μεταθέσεων είναι και πάλι αμιγώς πολιτικές. Γαλλία, Ελλάδα, Κύπρος, Δανία, Αυστρία ζήτησαν άμεση υπαγωγή της Αγκυρας στην «μαύρη λίστα», όμως η Γερμανία για μια ακόμη φορά προέταξε τα στήθη της για να μην… εκνευρίσει τον Ερντογάν.
Σύμφωνα με το Politico, στο Βερολίνο, και κατ’ επέκταση και στις Βρυξέλλες, εκτιμήθηκε ότι μια απόφαση άμεσης ένταξης της Τουρκίας στην λίστα των φορολογικών παραδείσων θα τοπρίλιζε τις προσπάθειες εξομάλυνσης των σχέσεων των δύο πλευρών εν όψει της συνόδου κορυφής του Μαρτίου – ειδικά μετά και την δρομολόγηση των διερευνητικών επαφών μεταξύ Αγκυρας και Αθήνας.
«Δεν μπορούμε να δώσουμε προνόμια» στην Τουρκία, αλλά μια απόφαση να συμπεριληφθεί η Άγκυρα στη μαύρη λίστα «θα ήταν σαν να επιβάλουμε νέες κυρώσεις», είπε χαρακτηριστικά στο Politico υψηλόβαθμος διπλωμάτης της ΕΕ.
Business as usual
Κοινώς, για μια ακόμη φορά η «άτεγκτη» Γερμανία βάζει τον κατευνασμό του Ερντογάν πάνω από τις επιταγές του διεθνούς – φορολογικού αυτή την φορά – δικαίου. Και ο επιπλέον, και ισχυρότερος λόγος για τον οποίον το κάνει στην συγκεκριμένη περίπτωση – και που κανένας διπλωμάτης δεν αναφέρει – είναι οι 80.000 γερμανοτουρκικές επιχειρήσεις που λειτουργούν στη Γερμανία και οι 7.500 γερμανικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην τουρκική επικράτεια.
Για όλες αυτές τις επιχειρήσεις, μια ένταξη της Τουρκίας στην «μαύρη λίστα» των φορολογικών παραδείσων θα σήμαινε μια σειρά από καθόλου προσοδοφόρες και καθόλου ευχάριστες επιπλοκές.
