ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Θα μπορούσε ο επιθετικός πόλεμος του Βλαντιμίρ Πούτιν κατά της Ουκρανίας να τον οδηγήσει, μελλοντικά, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης; Το ερώτημα αυτό έθεσε το περιοδικό Spiegel στον καθηγητή Διεθνούς Δικαίου Ντάνιελ Καν, ο οποίος απάντησε «κατά βάσιν, ναι».
O oρισμός του εγκλήματος της επίθεσης στο διεθνές δίκαιο
Ο Καν σημείωσε ότι η ρωσική επιχείρηση κατά της Ουκρανίας είναι ο ορισμός του εγκλήματος της επίθεσης στο διεθνές δίκαιο.
«Πρόκειται για ξεκάθαρο επιθετικό πόλεμο εναντίον κυρίαρχου κράτους-μέλους των Ηνωμένων Εθνών. Η απαγόρευση τέτοιων επιθέσεων είναι ίσως ο σημαντικότερος πυλώνας του διεθνούς δικαίου όπως διαμορφώθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο», είπε.
Ο Γερμανός νομικός θύμισε ότι η Ουκρανία αναγνώρισε το 2014 τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης σε σχέση με την προσάρτηση της Κριμαίας και τα γεγονότα στην ανατολική Ουκρανία.
«Οι έρευνες βρίσκονται σε εξέλιξη. Αν υπάρξουν εγκλήματα πολέμου και μπορεί να ενοχοποιηθεί ο Πούτιν ως αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, θα ήταν εφικτή μια προσφυγή ακόμη και χωρίς τη θέληση της Ρωσίας», σημείωσε.
«Αν όμως μιλάμε για το έγκλημα της επίθεσης, τότε χρειάζεται απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, στο οποίο η Ρωσία έχει δικαίωμα βέτο».
«Αν μιλάμε για το έγκλημα της επίθεσης, τότε χρειάζεται απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, στο οποίο η Ρωσία έχει δικαίωμα βέτο», σημειώνει ο Γερμανός νομικός Ντάνιελ Καν.
Επιτρέπεται η στρατιωτική συνδρομή της Ουκρανίας από άλλες χώρες
Διερευνώντας άλλες δυνατότητες της διεθνούς κοινότητας να παρέμβει σε όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία, ο Καν επισημαίνει ότι σε περίπτωση που άλλες χώρες αποφασίσουν να συνδράμουν στρατιωτικά την Ουκρανία, αυτό επιτρέπεται με βάση το διεθνές δίκαιο.
Ο Ρώσος πρόεδρος υπονόησε αυτή τη δυνατότητα στο διάγγελμα με το οποίο προειδοποιούσε όσους τυχόν στηρίξουν την Ουκρανία για συνέπειες που δεν έχουν υποστεί ποτέ στην ιστορία τους. «Ποιος όμως θέλει να ρισκάρει έναν πυρηνικό πόλεμο;» σημειώνει ο Καν.
Ο Γερμανός νομικός απαντά επίσης στο ερώτημα αν η αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών μπορεί να δικαιολογήσει την ανεξαρτητοποίηση του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ.
«Το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για απόσχιση μόνο σε ακραίες περιπτώσεις, όπως είναι η γενοκτονία», λέει.
