Οι οικονομικές παγκόσμιες επιπτώσεις των μέτρων περιορισμού: Tης πανδημίας περιγράφονται σε έγγραφο εργασιών του ΔΝΤ. Σύμφωνα με την έρευνα, τα μέτρα έχουν μεγάλο βραχυπρόθεσμο οικονομικό κόστος. Τα συμπεράσματα προκύπτουν από την ποσοτικοποίηση παγκόσμιων δεδομένων σχετικά με τις εκπομπές διοξειδίου του αζώτου (NO2), τις διεθνείς και εγχώριες πτήσεις, την κατανάλωση ενέργειας, το θαλάσσιο εμπόριο, τον λιανικό κλάδο, τα περιοριστικά μέτρα κρατών, την δημοσιονομική και νομισματική πολιτική που ακολουθούν καθώς και τον αριθμό κρουσμάτων και θανάτων.
Σχεδιασμός δυο ταχυτήτων
Το κλείσιμο του εργασιακού χώρου και των καταστημάτων είναι αποτελεσματικότερο στον περιορισμό του ιού, έχει όμως μεγάλο οικονομικό κόστος. Οι χώρες που έχουν εφαρμόσει αυστηρά μέτρα όπως η Κίνα, η Ιταλία, έχουν μειώσει τον αριθμό κρουσμάτων, έχουν διαμορφώσει θεμέλια για μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη, ωστόσο έχουν πρωτοφανείς βραχυπρόθεσμες απώλειες.
Η γενική ιδέα: Σύμφωνα με την έρευνα είναι ότι η χαλάρωση των μέτρων περιορισμού οδήγησε σε αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας παγκοσμίως αλλά ήταν χαμηλότερη από την μείωση της οικονομικής δραστηριότητας κατά την διάρκεια επιβολής των μέτρων.
Τα αποτελέσματα: Φανερώνουν ότι τα μέτρα περιορισμού έχουν μειώσει σημαντικά την ποσότητα εκπομπών NO2. Χώρες με “σφιχτά” μέτρα περιορισμού μείωσαν τις εκπομπές σχεδόν 99% κατά μέσο όρο σε 30 ημέρες μετά την εφαρμογή του Lock down. Με την χαλάρωση μέτρων είδαμε αύξηση εκπομπών NO2 σχεδόν ισοδύναμη με αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής 7%. Ο αντίκτυπος των μέτρων ήταν αρνητικός σε όλους τους τομείς, ιδιαίτερα στον τουρισμό. Συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι πτήσεις ( εξωτερικού- εσωτερικού) μειώθηκαν περισσότερο από 99% σε 30 ημέρες. Η κατανάλωση ενέργειας μειώθηκε 95%, οι θαλάσσιες εισαγωγές και εξαγωγές 30% με τον αντίκτυπο να είναι εντονότερος στις εξαγωγές.
Ο ρόλος της δημοσιονομικής πολιτικής: Από τις 15/6 περισσότερες από 90 χώρες ανακοίνωσαν φορολογικά μέτρα για τον μετριασμό των επιπτώσεων της πανδημίας. Παρεμβάσεις που κυμαίνονται από 1% έως 12% του ΑΕΠ. Κατά μέσο όρο τα δημοσιονομικά μέτρα που έλαβαν προηγμένες οικονομίες (Advanced Economies -ΑΕs) ήταν 5% του ΑΕΠ ενώ στις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες (Emerging Market and Developing Economies – EMDEs) 2,3%. H έρευνα αποδεικνύει επίσης ότι τα μέτρα περιορισμού είχαν δυσμενέστερες επιπτώσεις σε χώρες με σχετικά μικρά φορολογικά μέτρα – που ισοδυναμούν με 22% μείωση της βιομηχανικής παραγωγής. Αντίθετα, χώρες με μεγάλες δημοσιονομικές παρεμβάσεις είχαν χαμηλότερες επιπτώσεις.
Ο ρόλος της νομισματικής πολιτικής: Η μείωση των επιτοκίων έπεσε σε χαμηλά ως μηδενικά επίπεδα. Το έγγραφο του ΔΝΤ αναφέρει ότι ο αντίκτυπος του Lock Down είναι αρνητικότερος σε χώρες που η νομισματική πολιτική δεν ήταν χαλαρή.
Μπορούμε να μετατρέψουμε τον ογκόλιθο που φράζει την ανάπτυξη σε ακρογωνιαίο λίθο της;
Από την έρευνα καταλαβαίνουμε ότι τo ύψος της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής είναι καθοριστικό για τον μετριασμό της οικονομικής επιρροής της κρίσης. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο κορωνοϊός έχει δημιουργήσει έναν ογκόλιθο που φράζει το δρόμο της ανάπτυξης ο οποίος όμως μπορεί να μετατραπεί στον ακρογωνιαίο λίθο του οικονομικού αύριο, καθώς η πανδημία αποτελεί αφορμή για τον μακροπρόθεσμο επανασχεδιασμό του παγκόσμιου οικονομικού μοντέλου.
