Κρίσιμος θεωρείται ο προσεχής Οκτώβριος για την επιστροφή της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές, καθώς τότε αναμένεται να ολοκληρωθούν δύο εκθέσεις για τη χώρα μας. Και οι δύο εκθέσεις θα αφορούν στον πρώτο μεταμνημονιακό έλεγχο, θα αποτυπώνουν τόσο την δημοσιονομική συνέπεια όσο και την διατήρηση της εφαρμογής των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων και θα συνταχθούν από τους ευρωπαϊκούς θεσμός και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο
Οι δύο εκθέσεις -που πάντως ενδέχεται και να καθυστερήσουν έως τον Νοέμβριο- θα αποτελέσουν τη βάση πάνω στην οποία θα στηριχθούν οι οίκοι αξιολόγησης για τον επόμενο κύκλο της αναβάθμισης ή μη του ελληνικού χρέους. Στο μεταξύ θα έχει προηγηθεί προς το τέλος του καλοκαιριού η αξιολόγηση της Moody’s η οποία δεν αναμένεται να μεταβάλει σε σημαντικό βαθμό την αξιολόγησή της αντίθετα με την πρόσφατη αναβάθμιση από την Fitch (από Β σε ΒΒ-).
«Ισοπεδωμένη» παραγωγική ικανότητα
Τα στοιχεία πάνω στα οποία κινούνται οι αξιολογήσεις πέραν της διασφάλισης της βιωσιμότητας του χρέους μεσοπρόθεσμα, θέτουν στον μεγεθυντικό φακό την ανάπτυξη των προϋποθέσεων για αύξηση της ζήτησης τόσο της εσωτερικής όσο και -κυρίως- της εξωτερικής και της δυνατότητας της οικονομίας να ανταποκριθεί σ’ αυτές μεσομακροπρόθεσμα.
Η περίπου «ισοπεδωμένη» παραγωγική ικανότητα της οικονομίας τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα, δεν δείχνει προς το παρόν σημάδια σημαντικής και μακροπρόθεσμης ανάκαμψης -πέραν της ισχυρής τουριστικής αγοράς – και αυτό αναμένεται να έχει αρνητικές επιπτώσεις στον ρυθμό ανάκαμψης της απασχόλησης.
Το πρωτογενές πλεόνασμα
Η ανελαστική δέσμευση του δημόσιου τομέα για τα επόμενα τέσσερα χρόνια στην υποχρέωση επίτευξης πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξης του 3,5%, παρά το γεγονός ότι αποτελεί εγγυητικό παράγοντα στην μεσοπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέους, εν τούτοις αντιμετωπίζεται από τους αναλυτές των Οίκων αξιολόγησης ως κύρια συνιστώσα επιβράδυνσης της ανάκαμψης της οικονομικής δραστηριότητας.
Το γεγονός μάλιστα ότι η επίτευξη του στόχου αυτού είναι άμεσα εξαρτημένη από την ισχυρή φορολογική και ασφαλιστική επιβάρυνση στην εργασία αντιμετωπίζεται ως λόγος επιφύλαξης για την περαιτέρω δυνατότητα βελτίωσης της οικονομικής δραστηριότητας.
Επιπλέον η δύσκολη αυτή πορεία ανάκαμψης της οικονομίας είναι υποχρεωμένη να επιτευχθεί σε ένα διεθνές περιβάλλον το οποίο τα επόμενα χρόνια θα χαρακτηρίζεται από συνθήκες δυσκολότερης αναχρηματοδότησης του χρέους, λόγω της αναστροφής της νομισματικής πολιτικής από τις μεγάλες κεντρικές τράπεζες (μαζί και από την ΕΚΤ).
