Ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα των θετικών διεθνών αξιολογήσεων της Ελληνικής οικονομίας είναι και η “πολιτική σταθερότητα”, υπόθεση που τελεί υπό αμφισβήτηση όσο το ζήτημα παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ διατηρεί πρωταγωνιστικό ρόλο στο δημόσιο διάλογο, επιδεινώνοντας το πολιτικό κλίμα.

Η ιστορία αυτή θα παραμείνει στην επικαιρότητα έως ότου συζητηθεί στις Επιτροπές και στην Ολομέλεια της Βουλής και  αναμένεται να υποχωρήσει στη ΔΕΘ, όπου η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να αλλάξει την ατζέντα με τις οικονομικές εξαγγελίες της – κυρίως με τα μέτρα που θα ανακοινώσει για την κοινωνία.

• Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ισίδωρος Ντογιάκος έχει πιάσει δουλεία με στόχο να ξεδιαλύνει τα πράγματα στην ΕΥΠ. Σήμερα έχει καλέσει προς εξέταση τον δημοσιογράφο Τάσο Τέλλογλου – που ισχυρίστηκε χθες με tweet ότι η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη όταν ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το 2018, επί κυβερνήσεως Τσίπρα. Η καταγγελία αυτή διευρύνει την έρευνα για τις υποκλοπές και σε αναφορές για ενδεχόμενη παρακολούθηση του κ. Μητσοτάκη. Ακόμη, έχει κληθεί να καταθέσει ενώπιον του κ. Ντογιάκου, στις 16 Αυγούστου 2022, ο δημοσιογράφος Θανάσης Κουκάκης.
• Η κυβέρνηση θεωρεί ότι δεν πρέπει να δώσει στη δημοσιότητα “απόρρητες πληροφορίες” και καλεί με επιμονή τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ για να τον ενημερώσει, διαδικασία που αρνείται ο κ. Ανδρουλάκης δηλώνοντας ότι δεν θέλει “ενημέρωση στ’ αυτί”. Αυτή η επιμονή και η αντίστοιχη άρνηση δημιουργεί νέο περιβάλλον συνωμοσιολογίας.
• Μετά τις 22 Αυγούστου θα πραγματοποιηθεί η Διάσκεψη των Προέδρων, θα αποσαφηνιστούν και οι λεπτομέρειες της Εξεταστικής Επιτροπής για τις παρακολουθήσεις που ζήτησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Πιθανοτατα, η κυβερνητική παράταξη θα ζητήσει να εξεταστεί όχι μόνο η τρέχουσα περίοδος της ΕΥΠ, αλλά να από το 2015, ώστε να μπει στο κάδρο και η περίοδος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
• Το ΠΑΣΟΚ έχει βρει πλατφόρμα αντιπολίτευσης και μοιάζει να την απολαμβάνει.
• Ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει να μην αισθάνεται άνετα που δεν είναι πρωταγωνιστής σε αυτό το πολιτικό σκηνικό (αλλά ο άλλος διεκδικητής του “Κεντρωαριστερού χώρου”) και επιχειρεί να πλασσαριστεί με γενικές καταγγελίες, υπερασπιζόμενος θεσμικές ζλειτουργίες που έχει καταρακώσει πριν μερικά χρόνια η κυβέρνησή του (Παπαγγελόπουλος, παραδικαστικό κύκλωμα, Παππάς και λοιποί)
• Το ρήγμα μεταξύ Χαριλάου Τρικούπη και Μαξίμου βαθαίνει, δημιουργώντας τραύματα που ίσως τα ξανασυναντήσουμε σε ενδεχόμενες μετεκλογικές συζητήσεις για την κυβερνησιμότητα.
• Σε θεωρητικό επίπεδο η αντιπαράθεση Γεραπετρίτη – Βενιζέλου είχε το επιστημονικό (και ενδεχομένως πολιτικό) ενδιαφέρον της, αλλά ελάχιστα απασχόλησε τους παραθεριστές του Αυγούστου.

Με αυτά τα δεδομένα οδεύουμε στη ραστώνη του Δεκαπενταύγουστου, με τη συναφή έλλειψη ειδήσεων και ενδεχόμενη εμφάνιση νέων δημοσιογραφικών “αναμασημάτων” και παραπολιτικού “θορύβου”.