Η οικογένεια, οι φίλοι, αλλά και άνθρωποι του αθλητισμού και της πολιτικής λένε το τελευταίο «αντίο» το μεσημέρι της Πέμπτης στον Γιάννη Ιωαννίδη, τον «ξανθό» των ελληνικών γηπέδων.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης «έφυγε», χθες Τετάρτη από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών. Σήμερα, στον Άγιο Ιωάννη Βούλας πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση , με την τελετή να είναι ανοιχτή για τον κόσμο.
Η ταφή του θα γίνει το απόγευμα της Παρασκευής στις 17:00 στη Θεσσαλονίκη και η σορός του θα ταφεί στον οικογενειακό τάφο στη Θέρμη.
Η οικογένειά του έφτασε λίγο μετά τις 11.30 το πρωί στον Ιερό Ναό, με τη σύζυγο και την κόρη του να είναι συντετριμμένες.
Το «παρών» στην επιμνημόσυνη δέηση έδωσαν μεταξύ άλλων, ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ο Κώστας Παπανικολάου, οι Αγγελόπουλοι του Ολυμπιακού.
Φωτογραφίες από την επιμνημόσυνη δέηση:
Ο προπονητής του Ολυμπιακού Γιώργος Μπαρτζώκας
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης
Συγκλονιστικός ο επικήδειος της κόρης του
Δάκρυα συγκίνησης σε όλους τους παρευρισκόμενους σκόρπισε η κόρη του Γιάννη Ιωαννίδη, Ελένη, στον επικήδειο που εκφώνησε κατά τη διάρκεια της επιμνημόσυνης δέησης.
Μάλιστα, η κόρη του επέλεξε τους στίχους από ένα αγαπημένο τραγούδι του «ξανθού», από την πιστή φίλαθλο του Άρη και της Εθνικής ομάδας, Μαρινέλας, για να τον αποχαιρετήσει.
«Αγαπημένε μου πατέρα, λατρεμένε μπαμπά μου…
Στέκομαι εδώ σήμερα και σε κοιτώ την ώρα που μπαρκάρεις για το τελευταίο σου ταξίδι.
Και δεν είμαι μόνη μου, εδώ είναι όλοι για να σου πούμε το τελευταίο αντίο, να σου φωνάξουμε σιωπηλά πόσο σε αγαπάμε και τι σήμαινες, τι θα σημαίνεις πάντοτε για την οικογένεια σου, για το μπάσκετ, για τον αθλητισμό, για ολόκληρη την Ελλάδα…
Έφυγες νωρίς και άδοξα μπαμπά. Έφυγες αλλά πάλεψες με γενναιότητα, όπως το έκανες σε όλη σου τη ζωή.
Στάθηκες στις επάλξεις, πολέμαγες σαν θηρίο, δεν φοβόσουν κανέναν και τίποτε, ήσουν γεννημένος νικητής και ατρόμητος.
Και τώρα που σε αποχαιρετάμε, πάλι αγέρωχο σε βλέπω μπροστά μου…
Δάκρυα αυλακώνουν τα πρόσωπα μας, σήμερα που σού λέμε το αντίο, αλλά υπάρχει και ο αντίλογος, η παρηγοριά: θρηνούμε που σε χάσαμε, μα χαιρόμαστε κιόλας επειδή ζήσαμε μαζί σου, μεγαλώσαμε μαζί σου, βαδίσαμε στις στράτες που χάραξες, ακολουθήσαμε τις οδηγίες που μας έδινες…
Πάντοτε ζητούσες να σε προσφωνούν κόουτς και τίποτε άλλο.
Κοουτσάρα μου, θα σου πω κάτι: το παιχνίδι δεν τελείωσε, απλώς πήρες ένα τάιμ άουτ για να το συνεχίσεις στα επουράνια γήπεδα, περνώντας στην αθανασία.
Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου, Μαρινέλλας λέει: «’Καμιά φορά λέω να αλλάξω ουρανό μα δεν, μα δεν υπάρχουν δρόμοι». Εσύ όμως μπαμπά μου τους βρήκες αυτούς τους δρόμους».
