Του Θοδωρή Καλούδη
Την Κυριακή ο Γιώργος Παπανδρέου, ως ενεργός πρόεδρος του ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ, του κόμματος με το οποίο διέσπασε τη Δημοκρατική Παράταξη και το Κίνημα που ίδρυσε ο πατέρας του Ανδρέας Παπανδρέου, θα ζητήσει την ψήφο όσων θέλουν την αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ για να είναι πάλι ο αρχηγός του και να το οδηγήσει “στο δρόμο των πεπρωμένων του”.
Βέβαια το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ αποτελεί σήμερα … συνιστώσα του ΚΙΝΑΛ, αλλά ποιος το θυμάται… Το θέμα για όλους στον χώρο αυτόν (υποψήφιους αρχηγούς, στελέχη, μέλη και φίλους) είναι η “επιστροφή του ΠΑΣΟΚ”, ανανεωμένου και με φιλοδοξίες να αποκτήσει αξιόπιστους και ενδεχομένως ηγετικούς ρόλους στη δημόσια ζωή. Και το ζήτημα είναι αν αυτό θα μπορούσε να το επιδιώξει με ηγέτη τον ΓΑΠ.
Κατά τη γνώμη μου, «ούτε με σφαίρες». Γιατί ο κ. Παπανδρέου ο τρίτος, είναι πλέον ένα αδειανό πουκάμισο. Και μάλιστα «ντεμοντέ»…
Οι τελευταίες μάλιστα δημόσιες εμφανίσεις του, δεν μας θύμισαν μόνο τη χαώδη αντίληψη που έχει για τα πράγματα. Αποκάλυψαν και την ηθική κατρακύλα του, αφού επέλεξε να αντιπαρατεθεί με τον εσωκομματικό αντίπαλό του με fake news και προσωπικούς χαρακτηρισμούς.
Ο κ. Παπανδρέου δοκιμάστηκε στη δημόσια ζωή και βγήκε λιποβαρής. Απέτυχε παταγωδώς και ως πρωθυπουργός και ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Μικρός φορέας μεγάλου ονόματος. Η εξουσία του έκαψε τα χέρια και, στα δύσκολα, έψαχνε να βρει τον … κηπουρό του Πελτσάνικο να του τη φορτώσει. Τι μπορεί να μας υποσχεθεί σήμερα, όταν τα έκανε θάλασσα τότε που ο λαός του έδωσε την εξουσία και είχε και το καρπούζι και το μαχαίρι;
Αν δεν αποσυρθεί, σώζοντας τα προσχήματα – και αφήνοντας στην παράταξή του ίσως τη μοναδική ουσιώδη προσφορά του – ο Γιώργος Παπανδρέου την Κυριακή, θα βιώσει τον τελευταίο πολιτικό ευτελισμό του. Και η αποχώρησή του από τη δημόσια ζωή θα γίνει όχι με το τιμητικό χειροκρότημα που αρμόζει σε έναν τέως πρωθυπουργό και πρόεδρο μιας ιστορικής παράταξης, αλλά με τα χάχανα που συνοδεύουν τους αδέξιους θλιβερούς ταχυδακτυλουργούς στα επαρχιακά βαριετέ…
