Παρά το γεγονός ότι η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια έχει δεχθεί αλλεπάλληλα «χτυπήματα» στην οικονομία της (πανδημία του κοροναϊού, ενεργειακή κρίση, πόλεμος στην Ουκρανία), η Γερμανία δεν αλλάζει… τροπάριο. Αντιθέτως, με την πρώτη ευκαιρία επιστρέφει στις παραδοσιακές θέσεις της για σφιχτή δημοσιονομική πολιτική και περιορισμό του χρέους.
Έτσι, δεδομένου ότι οι διάφορες «ρήτρες διαφυγής» που είχαν υιοθετηθεί λόγω της πανδημίας, αλλά και η χαλαρότερη πολιτική σε ζητήματα χρέος από την Κομισιόν, τελειώνουν με το έμπα του 2024, η γερμανική οικονομική επιθεώρηση, Handelsblatt, ξαναθυμάται τις… εμμονές της και σημειώνει ότι «είναι απαραίτητο να επιστρέψουμε στην κανονικότητα και οι πολιτικοί να απομακρυνθούν από τη συνήθεια να λύνουν κάθε πρόβλημα με νέα χρέη. Αυτός ο απογαλακτισμός είναι αναγκαίος, αλλά όχι εύκολος, καθώς σε πολλές χώρες έχει σημειωθεί ρεκόρ στα επίπεδα χρέους λόγω των απανωτών κρίσεων. Ως εκ τούτου, τα παλαιά κριτήρια ανταποκρίνονται στις υπάρχουσες συνθήκες μόνο μερικώς».
Διϊστάμενες απόψεις
Όπως αναφέρει η Deutsche Welle, για την οικονομική εφημερίδα, ωστόσο, προηγείται παραλλήλως η ανάγκη μεταρρύθμισης του κανονιστικού πλαισίου, «μία μεταρρύθμιση με ρεαλιστικές δεσμεύσεις, τις οποίες θα μπορούν να ακολουθήσουν τα κράτη-μέλη, προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο μακροπρόθεσμος στόχος της σταθερότητας». Ωστόσο, μια τέτοια μεταρρύθμιση δεν προβλεπεται ότι θα είναι εύκολή, καθώς οι απόψεις διίστανται: η Γαλλία, από τη μία πλευρά, επιθυμεί ένα πιο χαλαρό πλαίσιο κανόνων, ενώ χώρες όπως η Γερμανία και η Φινλανδία τάσσονται υπέρ μίας αυστηρότερης προσέγγισης.
Η Handelsblatt θεωρεί πως «οι υπάρχοντες στόχοι – 3% του ΑΕΠ για το έλλειμμα και 60% για το χρέος – πρέπει να παραμείνουν. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς πως τα όρια είναι αυθαίρετα, παρ’ όλα αυτά η αναθεώρηση των στόχων χάριν μίας χαλαρότητας, θα δημιουργούσε ιστορικό προηγούμενο: το αίτημα για την επόμενη χαλάρωση δεν θα αργούσε να έρθει και στη συνέχεια τα όρια θα προσαρμόζονταν στα επίπεδα του χρέους και όχι το αντίστροφο».
Συζήτηση και για το Σύμφωνο Σταθερότητας
Η εφημερίδα προσθέτει επίσης ότι «η μεταρρύθμιση δεν θα πρέπει να θέσει τους στόχους υπό συζήτηση και, ως εκ τούτου, θα υπάρχει μεγαλύτερη αίσθηση της πραγματικότητας σχετικά με το χρονοδιάγραμμα επίτευξής τους. Εάν μία τέτοια συμφωνία επιτευχθεί, τότε θα μπορούσε να εξασφαλιστεί και πάλι ένα πιο δεσμευτικό πλαίσιο ευρωπαϊκών κανόνων για το χρέος». Σημειώνεται, δε, ότι στην ΕΕ έχει ανοίξει συζήτηση και για το ζήτημα του Συμφώνου Σταθερότητας, αν και για το θέμα αυτό, παρά κάποιες πρώτες συζητήσεις, δεν έχει υπάρξει πρόοδος.
Το θέμα βρέθηκε στην κορυφή της συζήτησης στο Ecofin και το ίδιο θα γίνει και στην επόμενη Σύνοδο των υπουργών Οικονομικών τον επόμενο μήνα, με ιδανικό στόχο να έχουν μπει οι βάσεις για την επίτευξη σύμφωνίας από τους αρχηγούς των κρατών-μελών της ΕΕ, στη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου. Ωστόσο, όπως συνήθως συμβαίνει, ο ευρωπαϊκός Βορράς εκφράζει ανησυχίες για νέους δημοσιονομικούς εκτροχιασμούς και οι προτάσεις της Επιτροπής για διατήρηση των κανόνων αλλά ευελιξία στην εφαρμογή τους προκαλούν τριβές.
