Ήττα της Μέρκελ στην ευρωπαϊκή της αυλαία – Οι μεγάλοι συμβιβασμοί με τον Ορμπαν και τον Ερντογάν – Το ρίσκο και το τίμημα

Μέρκελ ήττα

Η γερμανική προεδρία της Ε.Ε., θεωρητικά τουλάχιστον, ήταν προορισμένη να αποτελέσει τον αποχαιρετιστήριο, “πολιτικό θρίαμβο» της Ανγκελα Μάρκελ.

Η mutti της Γερμανίας θα έθετε, πάνω απ΄ όλα τα θεμέλια για το μεγάλο οικονομικό come back και την ανάκαμψη της Ευρώπης μετά την πανδημία. Και, σύμφωνα με τις προσδοκίες που είχε καλλιεργήσει η ίδια η Μέρκελ, θα μετέτρεπε το Brexit σε βελούδινο διαζύγιο, θα έπαιρνε από τον Μπόρις Τζόνσον μια συμφωνία υπέρ των συμφερόντων της Ενωσης, θα έθετε τις βάσεις για την μεταρρύθμιση του μεταναστευτικού μοντέλου της Ε.Ε, θα ξεκαθάριζε το πλαίσιο των σχέσεων της Ευρώπης με την Κίνα, και – οραματικά και στρατηγικά πια – θα άνοιγε τον δρόμο για την μετάβαση της ενωμένης Ευρώπης στην ψηφιακή και πράσινη εποχή.

Δείτε ακόμη: Με μικρό καλάθι στις Βρυξέλλες η Αθήνα – Tί αναφέρει το προσχέδιο των Συμπερασμάτων. Πότε θα συζητηθεί το θέμα των κυρώσεων κατά της Τουρκίας

Η επιστροφή στους “μεγάλους συμβιβασμούς”

Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έγινε και όσα γίνουν, και επικυρωθούν, σήμερα και μεθαύριο στις Βρυξέλλες – είτε πρόκειται για το Brexit, είτε για την άρση του βέτο Ουγγαρίας και Πολωνίας στο Ταμείο Ανάκαμψης – θα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, το προϊόν ενός ακόμη μεγάλου συμβιβασμού.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΕΛΚ Μάνφρεντ Βέμπερ δεν φταίει η ίδια η Μέρκελ, αλλά οι «υπερ-προσδοκίες» που καλλιεργήθηκαν χωρίς να προσμετρώνται οι ισοπεδωτικές επιπτώσεις της πανδημίας.

«Ολοι έλεγαν «καμία ανησυχία – έρχεται η Μέρκελ, θα μας λύσει όλα τα προβλήματα», λέει ο Μάνφρεντ Βέμπερ: «Ηταν όμως εξ αρχής προφανές», προσθέτει, «πως κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει. Ο κορονοϊός, ακόμη και για το γεγονός ότι απέτρεψε κάθε εκ του σύνεγγυς συνάντηση και δυνατότητα συνεργασίας, έθεσε σε τρομακτική πίεση την γερμανική προεδρία».

Σύμφωνα με το Bloomberg, η Ανγκελα Μέρκελ μπορεί απλώς και να πληρώνει την συνήθη πρακτική των 16 χρόνων της θητείας της: Την πάγια τάση της να βάζει τα προβλήματα κάτω από το χαλί έως ότου φθάσουν στο μη περαιτέρω και την έσχατη στιγμή να αναζητεί τον, όποιον δυνατό, συμβιβασμό, ο οποίος δεν είναι απαραιτήτως και ο καλύτερος.

Ο κατευνασμός του Ορμπαν και του Ερντογάν

Αυτή η προσέγγιση, για παράδειγμα, της καταλογίζεται στην υπόθεση του βέτο Ουγγαρίας και Πολωνίας στο Ταμείο Ανάκαμψης. Με βάση τις τελευταίες πληροφορίες ο συμβιβασμός επετεύχθη και το βέτο θα αρθεί, αλλά ουδείς γνωρίζει ακόμη τις λεπτομέρειες της συμφωνίας της Μέρκελ με τον Βίκτορ Ορμπαν.

Και το Bloomberg επισημαίνει ότι επί χρόνια η Μέρκελ δεν έδινε σημασία στην παραβατικότητα χωρών όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία. Αναγκάστηκε να ασχοληθεί μαζί της όταν η παραβατικότητα του Ορμπαν απείλησε έναν προϋπολογισμό 1,8 τρισεκατομμυρίων ευρώ, με άγνωστο ακόμη τι θα κοστίσει αυτό στην Ευρώπη – είτε σε χρήμα, είτε σε εκπτώσεις στο κράτος δικαίου.

Με τον ίδιο τρόπο, η Μέρκελ παρακάμπτει, ή δεν θέλει να δει, επί χρόνια την παραβατικότητα και την επιθετικότητα της Τουρκίας. Είτε ελέω προσφυγικού, είτε προς χάριν των συμφερόντων των γερμανικών επιχειρήσεων, όλοι οι οιωνοί δείχνουν πως η πολιτική κατευνασμού του Ερντογάν θα σφραγίσει και αυτή την σύνοδο κορυφής – την τελευταία σύνοδο με γερμανική προεδρία επί ηγεσίας Μέρκελ.

Το “ταμείο” της ηγεσίας Μέρκελ

Σε εννιά μήνες, το επόμενο φθινόπωρο, η Ανγκελα Μέρκελ θα αποχωρήσει και από την γερμανική καγκελαρία, και από την ευρωπαϊκή ηγεσία. Θα μπορεί, ίσως, να υποστηρίζει ότι έστω και μέσα από τους μεγάλους συμβιβασμούς κληροδοτεί μια Ευρώπη ενωμένη, που την τελευταία δεκαετία πέρασε διά πυρός και σιδήρου, χωρίς να υποστεί στρατηγικά ρήγματα.

Ωστόσο, όπως έγραψε στους Financial Times και ο Γκίντεον Ραχμάν, όσο σημαντικές είναι οι συμφωνίες που προκύπτουν μέσα από συμβιβασμούς, αλλά τόσο σημαντικές είναι ενίοτε και οι επιπτώσεις των κακών συμβιβασμών – επιπτώσεις, που μπορεί να διαρκέσουν για δεκαετίες.

Δείτε επίσης

Διαβάστε ακόμη

Καμία δημοσίευση για προβολή