Αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ οι κ.κ. Νίκος Βούτσης και Πάνος Σκουρλέτης, εκ των ιστορικών, βασικών στελεχών της Κουμουνδούρου, σε μια εξέλιξη που προϊδεάζει για το μέγεθος της θεμελιακής ταλάντωσης του πολιτικού σχηματισμού της Αριστεράς. (οι επιστολές αποχώρησης Σκουρλέτη και Βούτση παρακάτω). Παράλληλα, ο πρόεδρος του κόμματος Στέφανος Κασσελάκης προέβη σε “διάγγελμα” μέσω διαδικτύου στο οποίο διαβεβαιώνει τα μέλη του κόμματος ότι δεν θα κάνει πίσω (το video του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ΕΔΩ)
Κασσελάκης: Με συναίνεση της βάσης του κόμματος οι διαγραφές
Την ίδια στιγμή, αλλάζοντας στρατηγική υπό το φως των αιφνίδιων εξελίξεων, ο κ.Κασσελάκης ανακοίνωσε πως θα επιχειρήσει να λάβει τη συναίνεση της βάσης του κόμματος για τις προτεινόμενες από τον ίδιο, διαγραφές των κ.κ. Νίκου Φίλη, Στέφανου Τζουμάκα, Δημήτρη Βίτσα και Πάνου Σκουρλέτη.
Συγκεκριμένα, προτίθεται να ζητήσει από την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος “για να αποφασιστεί απ’ ευθείας από τα μέλη και τους φίλους του κόμματος το ζήτημα της αποπομπής των τεσσάρων στελεχών που προσέβαλαν βάναυσα όλους μας”. Μάλιστα, υπάρχει και plan B, καθώς προανήγγειλε, πως αν η Κεντρική Επιτροπή απορρίψει το αίτημά του, “θα προχωρήσω στη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος με αίτημα του 15% των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς όπως προβλέπει το καταστατικό μας”.
Πληθώρα προαναγγελιών αποχωρήσεων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ
Η ανυποχώρητη στάση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανου Κασσελάκη, απέναντι στις “διαγραφές” που αποφάσισε μόνος του κατά παράβαση των οργάνων λειτουργίας του κόμματος – όπως τον κατηγορεί η εσωκομματική αντιπολίτευση – έχουν οδηγήσει σε σωρεία προειδοποιήσεων (με γάντι, ή χωρίς) για ηχηρές αποχωρήσεις σειράς στελεχών της Κουμουνδούρου.
Παρά τις καταιγιστικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, ο κ.Κασσελάκης σε ραδιοφωνική του συνέντευξη εν όψει της πολυαναμενόμενης σύγκλησης της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος αύριο και για όλο το Σαββατοκύριακο, απήντησε στους εσωκομματικούς “αντάρτες” τονίζοντας “δεν θα κάνουμε πίσω”, “θα γελάσει καλύτερα όποιος γελάσει τελευταίος”, “ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να σταματήσει” και άλλα.
Σειρά προτεραιότητας για εγκατάλειψη του ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγό τον κ.Κασσελάκη πήρε ήδη ο πρώην υπουργός Οικονομίας, Γιώργος Σταθάκης, δημοσιεύοντας κείμενο-κόλαφο για το “κόμμα Κασσελάκη-Παππά-Πολάκη”, αλλά και με τηλεοπτική του συνέντευξη το βράδυ της Πέμπτης, στην οποία ξεκαθάρισε, ότι δεν θα είναι ούτε καν παρατηρητής στην Κεντρική Επιτροπή.
Παράλληλα, η “Ομπρέλα” δεν δείχνει διατεθειμένη να περιμένει να περάσει η καταιγίδα των επερχόμενων μπελάδων που προοιωνίζεται για το κόμμα η σύγκληση της Κεντρικής του Επιτροπής σε “πολεμικό” κλίμα οξείας αντιπαράθεσης, παρουσιάζοντας κείμενο 1.300 μελών με τίτλος “Διέξοδος Αριστερά – ηχεί περισσότερο ως όνομα νέου πολιτικού σχηματισμού – στο οποίο εκφράζονται αιχμές για την εσωκομματική λειτουργία και τον ιδεολογικό κατήφορο του ΣΥΡΙΖΑ στην μετά-Τσίπρα εποχή.
Η επιστολή Σκουρλέτη για την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ
“Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχουν πάρει έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Οι τελευταίες βαριές εκλογικές ήττες είναι η κατάληξη μιας σειράς λανθασμένων επιλογών που έγιναν μετά το 2019. Οι δυνάμεις που κυριαρχούν σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υλοποιούν ένα σχέδιο διχασμού και ρήξης που ανέλαβε να ολοκληρώσει ο νεόκοπος και ανέπαφος με την Αριστερά και την πολιτική Στ. Κασσελάκης.
Το αφήγημα που υιοθετήθηκε μετά το 2019 απαξίωσε την κυβερνητική περίοδο αφού δεν μπόρεσε να αναδείξει τις οποίες επιτυχίες της ενώ ταυτόχρονα δεν έγινε κατανοητό, πως οι μεγάλες αντιφάσεις ανάμεσα στις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις εφαρμοζόμενες κυβερνητικές πολιτικές, ως αποτέλεσμα καταναγκασμών, ήταν ανυπέρβλητες. Το σχέδιο της διεύρυνσης αντί να πάρει χαρακτηριστικά κοινωνικής γείωσης, έγινε μια υπόθεση κινήσεων κορυφής παρήγαγε εσωστρέφεια, διχασμό και τοξικότητα. Στάθηκε δε εμπόδιο στο να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τα αναγκαία εκείνα βήματα που θα τον έθεταν ξανά σε τροχιά διεκδίκησης της κυβέρνησης. Ποια ήταν αυτά; Απολογισμός σε βάθος και αυτοκριτική, προγραμματικές ιεραρχήσεις, διαμόρφωση ενός συνεκτικού σχεδίου. Με δυο λόγια η διαμόρφωση μιας ελκτικής ταυτότητας. Αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε συνώνυμο μιας αντιφατικής και θολής αντιπολιτευτικής παρουσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει τα μεγάλα γεγονότα και τις κρίσεις όλης της προηγούμενης περιόδου που εκ των πραγμάτων μπορούσαν να αναδείξουν την ηγεμονία των απόψεων της Αριστεράς έναντι της νεοφιλελεύθερων αδιεξόδων. Χαρακτηριστικά αναφέρομαι στην υγειονομική κρίση που αντικειμενικά ανέδειξε την αξία του δημοσίου συστήματος υγείας, στην ενεργειακή κρίση που ανέδειξε την αξία των δημοσίων κοινών αγαθών, την κλιματική κρίση που σήμερα γίνεται ευρύτερα κατανοητή μέσω των καταστροφικών πυρκαγιών αλλά και των ακραίων πλημμυρικών φαινομένων. Δεν μπόρεσε να εκφράσει τον παλμό της κοινωνίας όταν αυτή βρέθηκε αντιμέτωπη με το τραγικό δυστύχημα των Τεμπων. Δεν μπόρεσε να αρθρώσει μια συνεκτική κριτική για τα αδιέξοδα του εγχώριου παραγωγικού μοντέλου που αναπαράγει χρονιές παθογένειες. Αρκέστηκε σε μια επιδερμική κριτική που τα είχε όλα και τίποτα.
Μετά το 2019 έγιναν επιλογές που τελικώς οδήγησαν στην ήττα του 2023 και μας έφεραν στο σημείο η ΝΔ να παίζει χωρίς αντίπαλο και κατέστησαν το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη συνείδηση των πολιτών, συνώνυμο της αναξιοπιστίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε να μην κατανοεί τα μηνύματα της κοινωνίας και δεν αντιλήφθηκε αυτό που ερχόταν ή έκανε πως δεν το έβλεπε.
Στο ερώτημα μα καλά τώρα τα ανακαλύψατε όλα αυτά; Απαντώ ασφαλώς όχι. Κατ επανάληψη τα είχα θέσει εντός των οργάνων του κόμματος μαζί με άλλα στελέχη χωρίς ποτέ να πάρουμε απάντηση και να γίνει μια ουσιαστική συζήτηση. Άλλωστε η αναιμική συλλογική λειτουργία και ο προσωποπαγής χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια ήταν ένα μια αρνητική πραγματικότητα. Όσο με αφορά διαπιστώνω πως τελικώς ίσως ήταν λάθος που δεν παραιτήθηκα από την θέση του γραμματέα του κόμματος μετά το 2019 . Δεν το έκανα με τον φόβο πως θα έβλαπτε την εικόνα του κόμματος. Αποκορύφωμα της απόλυτης ρευστοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ήταν το συνέδριο το 2022 καθώς και η ψήφιση του τελευταίου καταστατικού του κόμματος που άνοιξε τον δρόμο στην εκλογή του Στ. Κασσελάκη.
Σήμερα για άλλη μια φορά αντί της αναγκαίας συζήτησης και της προσφυγής άμεσα σε συνέδριο επιλέγεται ένας ανορθόδοξος τοξικός πόλεμος στοχεύοντας τις διαφορετικές απόψεις.
Τώρα πλέον το σχέδιο είναι απολύτως ξεκάθαρο με προτάσεις περί κοινής καθόδου με το ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές αλλά κα « μετασχηματισμού» του ΣΥΡΙΖΑ,μέσα από τη διάχυση του σε μια έννοια δημοκρατική παράταξη. Ενδεικτικές δε είναι οι δηλώσεις περί της υποχρέωσης μας να «ζητήσουμε συγνώμη για την περίοδο 2011-2015», που διατυπώνονται από την σημερινή ηγετική ομάδα.
Είναι φανερό πως πρόκειται για ένα σχέδιο αποαριστεροποίησης που θα οδηγήσει στο τέλος της παρουσίας στην Ελλάδα της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς μετά από πάνω από μισό αιώνα παρουσίας. Θα το καταφέρουν όσοι το επιλέγουν; Δεν είναι εύκολο. Δεν μπορεί να χαθεί έτσι εύκολα μια ιστορία αγώνων και καταλυτικής πολιτικής παρουσίας που μπόλιασε την ελληνική κοινωνία με καινοτόμες ιδέες. Δεν μπορεί η Ανανεωτική και Ριζοσπαστική Αριστερά να μεταλλαχθεί σε μια άνευρη μικρομεσαία συναινετική – διαχειριστική και αδιάφορη από μεριάς της Αριστεράς πολιτική δύναμη. Ομως η αναγκαιότητα η δίκη μας Αριστερά να είναι παρούσα ως μια δύναμη διεξόδου απέναντι στις πολλαπλές κρίσεις της σύγχρονης εποχής θα βρει τρόπο έκφρασης. Σε αυτή την υπόθεση θα συστρατευθούν πολλοί και πολλές παλιοί και κυρίως νέοι.
Συνιστά θράσος και ασέβεια η αναφορά ότι «επί πέντε χρόνια υπονομεύατε το κόμμα». Αν είναι δυνατόν οι άνθρωποι που ίδρυσαν τον ΣΥΡΙΖΑ που συνέβαλαν καθοριστικά στο να ανατρέψει τους συσχετισμούς και τον οδήγησαν στην κυβέρνηση το 2015 να κατηγορούνται για υπονόμευση Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχείται σήμερα από αντιΣΥΡΙΖΑ, λαϊκίστικες και κεντροδεξιές απόψεις.
Ο δρόμος που έχει επιλεγεί είναι αδιέξοδος, καταστροφικός και οδηγεί έξω από το πλαίσιο των ιδεών, των αξιών και των θέσεων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς και δεν είμαι διατεθειμένος να τον ακολουθήσω. Επιλέγω να συνταχτώ με τις δεκάδες των στελεχών και των μελών του ΣΥΡΙΖΑ που καθημερινά αποχωρούν υπερασπιζόμενοι την πολιτική τους αξιοπρέπεια και αγωνίζονται για ένα καλύτερο κόσμο”.
Η επιστολή του Νίκου Βούτση
Μετά τον Πάνο Σκουρλέτη και ο Νίκος Βούτσης ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως γνωστοποίησε σε επιστολή του, δεν θα παραστεί στην αυριανή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής καθώς «δεν θα είμαι πλέον μέλος του κόμματος, του οποίου υπήρξα συνιδρυτής και συνδιαμορφωτής της ταυτότητας και των πολιτικών του μέχρι και σήμερα».
Η επιστολή Βούτση προς του Γραμματείς του ΣΥΡΙΖΑ
“Αγαπητή και αγαπητέ, γραμματείς του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, σ. Ράνια Σβίγγου και σ. Γιώργο Βασιλειάδη,
Δεν θα παραστώ στην αυριανή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής εφόσον με την παρούσα επιστολή μου δεν θα είμαι πλέον μέλος του κόμματος, του οποίου υπήρξα συνιδρυτής και συνδιαμορφωτής της ταυτότητας και των πολιτικών του μέχρι και σήμερα.
Εκτιμώ ότι το κόμμα μας, αντί της αναγκαίας ανασύνταξης με πανστρατιά όλων των δυνάμεων του, υφίσταται πλέον δυστυχώς μια κατάσταση που προσομοιάζει σε πολιτική ανήκεστο βλάβη. Διαμορφώνεται, με αποκλειστική ευθύνη του νέου προέδρου και της περί αυτόν νέας ηγετικής ομάδας ένα κόμμα, που ανομολόγητα προσώρας απομακρύνεται από την Αριστερά και θα διαγκωνίζεται συν τω χρόνω στο χώρο του πολιτικού Κέντρου. Με προφανή αλλοίωση ιδεολογικών, ταυτοτικών αλλά και προγραμματικών ζητημάτων, τα οποία μέχρι πριν από λίγο καιρό αποτελούσαν το συλλογικό πλαίσιο αποφάσεων για τη δημιουργία ενός σύγχρονου, ανοικτού και αυτονόητα δημοκρατικού κόμματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, διακυβέρνησης και κοινωνικών αγώνων, ικανό να υπερασπιστεί και να ανασυνθέσει τις καλύτερες παραδόσεις της Αριστεράς.
Είναι ώρα ευθύνης για όλες και όλους μας και είμαι σίγουρος ότι καθένας με αγωνία θέλει να ασκήσει αυτήν την ευθύνη. Σε ότι με αφορά λαμβάνω την απόφασή μου με βάση τις αξίες της «ηθικής της ευθύνης» με την οποία προσπάθησα να συμπορευθούμε και να συμβάλω με απόψεις, πάντοτε μέσα στα όργανα του κόμματος. Όπως βεβαίως και με την υπεράσπισή τους στο δημόσιο χώρο και ιδιαίτερα μέσα στη Βουλή, εφ’ όλης της ύλης των κορυφαίων ζητημάτων, που προέκυψαν και ως Αξιωματική Αντιπολίτευση απέναντι στην πολιτική και το καθεστώς της Νέας Δημοκρατίας του κ. Μητσοτάκη.
Προφανώς, όλα τα παραπάνω είτε ως κινδύνους μετάλλαξης του κόμματος, είτε ως στοιχεία απολογιστικών στην πορεία μας και στη συζήτηση για τον αναγκαίο αναστοχασμό, θα έπρεπε και το έχουμε κάνει στο παρελθόν να τα συζητήσουμε συλλογικά και συντροφικά μέσα στο κόμμα μας. Επ’ αυτού μάλιστα νομίζω ότι δεν μπορεί κανείς να μου υποδείξει ότι λειτούργησα διαφορετικά και από ηγετικές θέσεις επί δεκαετίες.
Η παραπάνω όμως διαδικασία συλλογικής συζήτησης και σύνθεσης έχει καταστεί απαγορευτική με όρους πολιτικής ενσυναίσθησης και αξιοπρέπειας για πολλούς από εμάς.
Μέρα με τη μέρα τείνει να ηγεμονεύσει η κουλτούρα, αν είναι δυνατόν στο κόμμα της Ανανεωτικής Αριστεράς, για αναζήτηση ευθυνών σε διαχρονικούς δήθεν «υπονομευτές» που στοχοποιούνται ανοικτά με τα ονοματεπώνυμα δεκάδων βασικών στελεχών του κόμματος. Εξάλλου συντηρείται κλίμα για κυνήγι μαγισσών, κλίμα εχθροπάθειας και συνακόλουθα αναζήτησης του «αδιαμεσολάβητου Μεσσία», για τη συνεχή φυγή προς τα μπρος με την αποδοχή ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Τα παραπάνω είναι γνωστά διότι και ιστορικά στην «εποχή των τεράτων» διαμόρφωναν το σχετικό «αφήγημα», που και στους χώρους της Αριστεράς αποτυπώθηκε σε καταδικασμένες εκ των υστέρων, γκρίζες και μαύρες σελίδες.
Ουδέποτε σιώπησα και στις σωστές και στις λάθος αποφάσεις ή και στις κριτικές ή ριζικές αντιπαραθέσεις, στις οποίες κατά καιρούς συμμετείχα.
Όλοι και όλες κρινόμαστε. “
