Την ώρα που στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους επικρατεί ευφορία για την επίτευξη συμφωνίας με την Τουρκία, ώστε να πει το «ναι» για την ένταξη της Σουηδίας στη συμμαχία, ένας από τους πιο έγκυρους αναλυτές «άστραψε και βρόντησε» κάνοντας λόγο για «καταστροφή σε εξέλιξη».
Ο λόγος για τον Μάικλ Ρούμπιν, πρώην σύμβουλο στο Πεντάγωνο, ο οποίος σε ένα πραγματικά οργισμένο άρθρο του στο 1945.com, (“The Turkey-NATO Deal On Sweden Is A Disaster”) κατακεραυνώνει τους αρχιτέκτονες της συμφωνίας για τη Σουηδία, επισημαίνει ότι ο μόνος κερδισμένος από την ιστορία αυτή είναι η Τουρκία και ο Ερντογάν και τονίζει ότι το ΝΑΤΟ κάνει μεγάλο λάθος με το να υποχωρεί στις απαιτήσεις της Άγκυρας για την Κύπρο.
Ολόκληρο το -εντυπωσιακό, ως προς το ύφος και την ανάλυση- άρθρο του Ρούμπιν έχει ως εξής:
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ ανακοίνωσε ότι, λίγες ώρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, έκανε τελικά το ακατόρθωτο: Έπεισε τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να άρει το βέτο του στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Η ομάδα του προέδρου Μπάιντεν, που εργάζεται επιμελώς στο παρασκήνιο, ίσως θελήσει να μοιραστεί τον υποτιθέμενο θρίαμβο του Στόλτενμπεργκ. Δεν θα έπρεπε. Αυτό που οι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ χαρακτηρίζουν ως διπλωματικό αριστούργημα είναι στην πραγματικότητα μια καταστροφή που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Δούναι και λαβείν
Αφήστε στην άκρη τον εξευτελισμό της Σουηδίας από την Τουρκία και τη διάβρωση, κατ’ εντολή του Ερντογάν, της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας στη χώρα αυτή. Και βάλτε στην άκρη την υποκρισία της αντιμετώπισης των Κούρδων στη Σουηδία ως τρομοκρατών, όταν οι συμπαθούντες το Ισλαμικό Κράτος στην Τουρκία όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθεροι, αλλά και κατοικούν στην κυβέρνηση του Ερντογάν και στην υπηρεσία πληροφοριών της Τουρκίας. Μάλλον, το πρόβλημα φαίνεται να είναι ένα νέο quid pro quo (σ.σ. δούναι και λαβείν).
Όχι μόνο η Τουρκία αναμένει τώρα την άρση των περισσότερων κυρώσεων που σχετίζονται με την άμυνα, αλλά ένας Τούρκος αξιωματούχος δήλωσε επίσης ότι η Τουρκία αναμένει τώρα από την Ευρώπη να επιταχύνει την επί μακρόν «παγωμένη» διαδικασία ένταξής της στην ΕΕ. Με άλλα λόγια, η Τουρκία χρησιμοποίησε την παρουσία της εντός του ΝΑΤΟ για να παραλύσει τον θεσμό και να επωφεληθεί από το de facto βέτο της. Για να άρει αυτό το βέτο, ο Στόλτενμπεργκ και ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν θέλουν τώρα να εξουσιοδοτήσουν την Τουρκία να παραλύσει την ΕΕ και να διαβρώσει τον δημοκρατικό προσανατολισμό της εκ των έσω.
Ευκαιρία για τουρκικό εκβιασμό
Δεν είναι μυστικό, για παράδειγμα, ότι η Γερμανία υποχωρεί συχνά στους τουρκικούς εκβιασμούς επειδή φοβάται όχι μόνο ότι ο Ερντογάν θα ανοίξει τις πύλες για τους πρόσφυγες και μετανάστες στην καρδιά της Ευρώπης, αλλά και επειδή οι Γερμανοί αξιωματικοί των μυστικών υπηρεσιών πιστεύουν ότι ο Ερντογάν ελέγχει τρομοκρατικούς πυρήνες μεταξύ της τουρκικής διασποράς στη χώρα. Ούτε το πρόβλημα είναι μόνο οι τρομοκρατικοί πυρήνες. Λιγότερο από μια εβδομάδα πριν, ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ο κύριος εταίρος του Ερντογάν στον κυβερνητικό συνασπισμό, δήλωσε: «Ο Αλλάχ είναι ένας και ο στρατός του είναι τουρκικός».
Η πραγματικότητα είναι ότι η συμφωνία του Στόλτενμπεργκ κλωτσάει το τενεκεδάκι, αλλά δεν κάνει τίποτα για να αποτρέψει την Τουρκία από το να επαναλάβει τη συμπεριφορά της σε μελλοντικές αποστολές του ΝΑΤΟ. Αν ο Ερντογάν φύγει από το πόκερ με τα υψηλά στοιχήματα με νέες παραχωρήσεις και απαιτήσεις για να δείξει στο κοινό του, ο Στόλτενμπεργκ εγγυάται ότι κάθε μελλοντική σημαντική απόφαση του ΝΑΤΟ θα είναι μια ευκαιρία για τουρκικό εκβιασμό.
Η τραγωδία
Η τραγωδία όμως είναι μεγαλύτερη. Η Ουκρανία δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που βρίσκεταο σήμερα υπό ξένη κατοχή. Εδώ και σχεδόν μισό αιώνα, η Τουρκία κατέχει το ένα τρίτο της Κύπρου, μιας χώρας που, για σχεδόν τρεις δεκαετίες, είναι μέλος της ΕΕ, υψηλού κύρους και αποδοχής. Ο Στόλτενμπεργκ και ο Σάλιβαν εμφανίζονται ουσιαστικά πρόθυμοι να ανταλλάξουν μια ζωντανή δημοκρατία με μια δράση που είναι περισσότερο συμβολική παρά ουσιαστική. Εξάλλου, το ΝΑΤΟ χάνει ελάχιστα αν η Σουηδία παραμείνει εκτός, αλλά ενεργεί σε στενό συντονισμό μέχρι την πτώση του Ερντογάν. Η Κύπρος δεν πρέπει να γίνει θύμα της πεποίθησης Ευρωπαίων και Αμερικανών αξιωματούχων ότι η ηγεσία απαιτεί θυσίες.
Αποτελεί όλο και περισσότερο έναν βασικό αμερικανικό εταίρο ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο και η σημασία της αυξάνεται συνεχώς. Μια Κύπρος σήμερα αξίζει πιθανώς πέντε Σουηδίες, ανεξάρτητα από το ακόμη μικρό μέγεθος του στρατού του νησιωτικού έθνους. Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ μπορεί να αλληλοσυγχαίρονται στο Βίλνιους, αλλά σύντομα θα μετανιώσουν για τη μέρα αυτή. Το να δοθεί στην Τουρκία οποιοσδήποτε δρόμος προς την ένταξη στην ΕΕ χωρίς τον τερματισμό της κατοχής και την αλλαγή της πολιτικής κουλτούρας δημιουργεί τόσο ένα προηγούμενο κατευνασμού όσο και μια ενδυνάμωση ενός θεμελιωδώς αντιευρωπαϊκού καθεστώτος για το οποίο η Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πληρώσουν πολύ υψηλότερο τίμημα από αυτό που φαντάζονται.
