Όλα τα βλέμματα της Ευρώπης και όχι μόνο στρέφονται σιγά-σιγά προς το Βερολίνο, όπου το Σάββατο θα πραγματοποιηθεί -ψηφιακά, μάλιστα, λόγω κοροναϊού- το συνέδριο της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) για να εκλέξει (για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια) τον διάδοχο της Άνγκελα Μέρκελ στην ηγεσία του κόμματος.
Το «φιάσκο» Καρενμπάουερ
Μετά το «φιάσκο» της Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ, η οποία εξελέγη πρόεδρος του CDU το 2018 για να παραιτηθεί το 2020 μετά από μια περίοδο λαθών και σκληρής εσωκομματικής κριτικής, το κόμμα αναζητά το… αντίδοτο στην τεράστια επιρροή της Μέρκελ, η οποία, από την πλευρά της, έχει ξεκαθαρίσει ότι είκοσι χρόνια στην ηγεσία του CDU είναι αρκετά.
Το ζήτημα είναι ότι το κόμμα δεν έχει περιθώρια για καθυστερήσεις και μεσοβέζικες λύσεις, καθώς μετά από την τρίτη, δύσκολη κυβερνητική συμβίωση με τους Σοσιαλδημοκράτες του SPD μετά τις εκλογές του 2017, οι ομοσπονδιακές εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου του 2021 κρίνονται ως ιδιαίτερα κρίσιμες για το CDU και τη Γερμανία.
Ψηφιακή ψηφοφορία
Η εκλογή του νέου αρχηγού θα γίνει διαδικτυακά το Σάββατο, οπότε και θα ψηφίσουν οι 1.001 σύνεδροι -μάλιστα, άλλαξε και ο σχετικός νόμος για να είναι έγκυρες οι ψήφοι- ενώ θα στείλουν και επιστολικές ψήφους, ώστε περίπου στις 22 Ιανουαρίου να επικυρωθεί το αποτέλεσμα και να εκλεγεί ο νέος αρχηγός του CDU που θα το οδηγήσει στις εκλογές.
Για την ηγεσία του CDU ήδη συνωστίζονται κάμποσα στελέχη του κόμματος, με διαφορετικές το καθένα προσεγγίσεις σχετικά με το χαρακτήρα, τη φυσιογνωμία και την πολιτική που θα πρέπει να ακολουθηθεί τα επόμενα χρόνια, ενώ πολλοί αναρωτιούνται αν στο τελικό αποτέλεσμα θα υπάρξει και… επιρροή Μέρκελ, όπως έγινε το 2018.
Ο «μερκελικός» Λάσετ
Ο πρωθυπουργός της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας Άρμιν Λάσετ θεωρείται πιστός «μερκελικός», δέχτηκε αδιαμαρτύρητα την επιλογή της καγκελαρίου στο πρόσωπο της Καρενμπάουερ, αλλά τώρα φαίνεται έτοιμος να διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος και, φυσικά, την καγκελαρία τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.
Ο Λάσετ θεωρείται ευρωπαϊστής, υπέρμαχος της διεύρυνσης της ΕΕ και ιδιαίτερα ανοιχτός στα θέματα μετανάστευσης, ενώ είχε ταχθεί υπέρ της ενίσχυσης των ελληνοτουρκικών χερσαίων συνόρων που δέχθηκαν μεταναστευτική πίεση από την πλευρά της Τουρκίας τον προηγούμενο Μάρτιο.
Ωστόσο, η όχι και τόσο επιτυχημένη διαχείριση της πανδημίας του κοροναϊού στο κρατίδιο φαίνεται ότι του κόστισε αρκετά, αν και σύμφωνα με γερμανικά ΜΜΕ η ευθύνη ανήκει στον υποψήφιο αντιπρόεδρό του, υπουργόΥγείας Γενς Σπαν, ο οποίος και φερόταν να «ψάχνεται» κι αυτός για υποψηφιότητα για την προεδρία.
Ο «σκληρός» Μερτς
Απέναντι στον Λάσετ φαίνεται ότι θα βρεθεί ο πρώην ευρωβουλευτής και πρώην επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του CDU Φρίντριχ Μερτς, μέντορας του οποίου ήταν -και παραμένει- ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ενώ και οι δύο έχουν πέσει «θύματα» της Μέρκελ στις εσωκομματικές ισορροπίες στο παρελθόν.
Ο Μερτς -που έχει εργαστεί όταν βρέθηκε εκτός πολιτικής στον ιδιωτικό τομέα- είναι υποστηρικτής ενός ισχυρότερου ρόλου της Γερμανίας στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, πεπεισμένος Ατλαντιστής, συντηρητικός στα θέματα μετανάστευσης και οπαδός των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.
Ο «μεσαίος» Ρέτγκεν
Τρίτος πιθανός υποψήφιος είναι ο Νόρμπερτ Ρέτγκεν, πρώην υπουργός Περιβάλλοντος, νυν επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Bundestag, που φιλοξενείται συχνά στα γερμανικά ΜΜΕ και τα τελευταία χρόνια διεκδικούσε ρόλο «ειδικού» σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Ο Ρέτγκεν υποστηρίζει πιο δυναμική εμπλοκή της χώρας του στις διεθνείς εξελίξεις, ενώ έχει ζητήσει επανειλημμένα να σταματήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της ΕΕ με την Τουρκία και είχε ταχθεί υπέρ της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων, αλλά υποστηρίζει την οικονομική ενίσχυση της Άγκυρας για το προσφυγικό.
Από τους τρεις υποψηφίους είναι ο μοναδικός που στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης, ως επικεφαλής του CDU στην Βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία, είχε συνταχθεί με την κυρία Μέρκελ, τονίζοντας ότι το πρόβλημα της Ευρωζώνης είναι «πολύ μεγαλύτερο από το ελληνικό χρέος» και ζητώντας να προστατευθεί το ευρώ.
Το απίθανο σενάριο Σέντερ
Ένα σενάριο που έχει επαναληφθεί δύο φορές στο παρελθόν είναι να τεθεί υποψήφιος καγκελάριος ο ηγέτης του αδελφού βαυαρικού κόμματος, της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU). Στην παρούσα φάση, ο Μάρκους Σέντερ είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το «μεγάλο» CDU θα αποδεχθεί κάτι τέτοιο.
To 1980 o τότε ηγέτης του CSU Φραντς Γιόζεφ Στράους, με την υποστήριξη του CDU, τέθηκε αντίπαλος του Σοσιαλδημοκράτη Χέλμουτ Σμιτ, αλλά υπέστη μεγάλη ήττα και από τότε οι υποψήφιοι καγκελάριοι προέρχονται μόνο από το CDU. Επίσης, το 2002 την καγκελαρία διεκδίκησε ο Βαυαρός Έντμουντ Στόιμπερ, αλλά ηττήθηκε οριακά από τον Γκέρχαρντ Σρέντερ.
