Το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ πιστεύει ότι ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός της Κίνας αναπτύσσει έναν νέο διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο (ICBM). Δηλαδή, έναν βαρύ, πολυβάθμιο πύραυλο που εγκαταλείπει τη γήινη ατμόσφαιρα και ταξιδεύει γύρω από τον κόσμο με τεράστιες ταχύτητες πριν επανέλθει και κατέβει προς το στόχο του με 20 φορές την ταχύτητα του ήχου.
Τέτοιοι πύραυλοι έχουν συνήθως πυρηνική κεφαλή: αλλά αυτός, κατ’ εξαίρεση, θα είναι οπλισμένος με συμβατικά εκρηκτικά. Είναι μια απίστευτα επικίνδυνη ιδέα. Μια κακή ιδέα που το Πεντάγωνο γνωρίζει καλά. Εξάλλου, προσπάθησε να αναπτύξει το ίδιο είδος “συμβατικού” ICBM πριν από χρόνια – και τελικά τα παράτησε καθώς άρχισε να εκτιμά όλα όσα θα μπορούσαν να πάνε στραβά.
Συγκεκριμένα, φαινόταν ότι υπήρχε μεγάλη πιθανότητα ότι, αν οι αμερικανικές δυνάμεις εκτόξευαν ποτέ έναν συμβατικό ICBM ως αντίποινα για κάποια ενέργεια, οι χώρες με πυρηνικό οπλισμό θα εντόπιζαν την εκτόξευση, θα αναγνώριζαν την ενέργεια και την τροχιά ενός ICBM – και θα βρίσκονταν αντιμέτωπες με ένα αδύνατο δίλημμα.
Τα εφιαλτικά ερωτήματα
Οι Αμερικανοί θα εξαπέλυαν πυρηνικό πρώτο πλήγμα; Θα έλεγαν ψέματα, αν τους ρωτούσαν; Και πόσο καιρό θα μπορούσαν οι πυρηνικοί αντίπαλοι της Αμερικής να περιμένουν διευκρινίσεις πριν εκτοξεύσουν τα δικά τους πυρηνικά; Ένας μη πυρηνικός ICBM ήταν, και εξακολουθεί να είναι, ένας πυρηνικός εφιάλτης.
Αυτή ήταν η ψυχρή αλήθεια όταν ο πύραυλος ήταν μια αμερικανική ιδέα. Και εξακολουθεί να είναι η αλήθεια τώρα που είναι μια κινεζική ιδέα. “Οι συμβατικά οπλισμένοι ICBM θα παρουσίαζαν σημαντικούς κινδύνους για τη στρατηγική σταθερότητα“, προειδοποίησε το Πεντάγωνο στην τελευταία ετήσια έκθεσή του για τις κινεζικές στρατιωτικές δυνατότητες.
Βέβαια, η Λαϊκή Απελευθερωτική Στρατιωτική Πυραυλική Δύναμη (PLARF) αποτελούσε σοβαρή απειλή για τα στρατεύματα των ΗΠΑ και των συμμάχων πριν αρχίσει να εργάζεται πάνω σε έναν μη πυρηνικό ICBM. Η PLARF διαθέτει 350 πυρηνικούς ICBM με παγκόσμιο βεληνεκές – το τρίτο μεγαλύτερο πυρηνικό πυραυλικό οπλοστάσιο μετά το αμερικανικό και το ρωσικό – καθώς και 2.500 συμβατικούς βαλλιστικούς πυραύλους μεσαίου και μικρού βεληνεκούς και 300 πυραύλους κρουζ που εκτοξεύονται από αέρος.
Αντίμετρα
Οι αναλυτές αναμένουν ότι οποιαδήποτε σημαντική στρατιωτική κίνηση από την Κίνα – ας πούμε, μια απόπειρα εισβολής στην Ταϊβάν – θα ξεκινούσε με καταστροφικά πυραυλικά πυρά. “Παραλυτικά χτυπήματα“, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Ίαν Ίστον, αναλυτής του Ινστιτούτου Project 2049 με έδρα τη Βιρτζίνια, περιέγραψε το αναμενόμενο κινεζικό άνοιγμα σε μια έκθεση του 2021.
Αλλά παρ’ όλη την καταστροφική τους δύναμη, οι βαλλιστικοί πύραυλοι μικρού και μεσαίου βεληνεκούς και οι πύραυλοι κρουζ της PLARF είναι το είδος των πυρομαχικών που οι αμερικανικές δυνάμεις γνωρίζουν πώς να νικήσουν. Η Υπηρεσία Αντιπυραυλικής Άμυνας των ΗΠΑ έχει δαπανήσει εκατοντάδες δισ. δολάρια τις τελευταίες δεκαετίες εξοπλίζοντας τον αμερικανικό στρατό, το ναυτικό και την αεροπορία με αισθητήρες για τον εντοπισμό εισερχόμενων πυραύλων και πυραύλων κρουζ καθώς και με ειδικούς πυραύλους για την κατάρριψή τους.
Καμία από αυτές τις άμυνες δεν λειτουργεί εναντίον ενός ICBM. Τουλάχιστον, καμία από αυτές δεν λειτουργεί πολύ καλά. Ένας ICBM ταξιδεύει πολύ, πολύ πιο γρήγορα από οποιονδήποτε άλλο πύραυλο. Και ενώ το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ δοκίμασε με επιτυχία αναχαιτιστικά μέσα που εκτοξεύονται από πλοία εναντίον στόχων που η Υπηρεσία Πυραυλικής Άμυνας περιέγραψε ως “απειλή αντιπροσωπευτική” ενός ICBM, οι επικριτές έχουν επισημάνει ότι ο στόχος μπορεί να ταξίδευε πιο αργά από έναν πραγματικό ICBM.
Η “λογική του τρόμου”
Το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ γνωρίζει ότι δεν μπορεί με απόλυτη βεβαιότητα να καταρρίψει τους κινεζικούς συμβατικούς ICBM. “Εάν αναπτυχθούν και εγκατασταθούν, τέτοιες δυνατότητες θα επέτρεπαν στη Κίνα να απειλήσει με συμβατικά πλήγματα εναντίον στόχων στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες, τη Χαβάη και την Αλάσκα“, προειδοποίησε το Πεντάγωνο στην πρόσφατη έκθεσή του.
Και αν οι Αμερικανοί δεν μπορούν να ξεχωρίσουν έναν πυρηνικό ICBM από έναν μη πυρηνικό και επίσης δεν μπορούν να είναι σίγουροι ότι θα μπορούσαν να καταρρίψουν έναν εισερχόμενο ICBM, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίζουν κάθε εκτόξευση ICBM ως πιθανό πυρηνικό πλήγμα και να απαντούν αναλόγως – με δικούς τους ICBM. Η εναλλακτική λύση θα μπορούσε να είναι ο μονόπλευρος ατομικός αφανισμός.
Αυτή η “λογική του τρόμου” ήταν που καθήλωσε την προηγούμενη αμερικανική προσπάθεια για την ανάπτυξη ενός μη πυρηνικού ICBM. “Εάν άλλα έθνη αιφνιδιαστούν και φοβηθούν ότι μπορεί να δεχθούν πυρηνική επίθεση, μπορεί επίσης να αποφασίσουν να απαντήσουν αμέσως, πριν οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν την ευκαιρία να τους πείσουν ότι οι πύραυλοι φέρουν συμβατικές κεφαλές“, εξήγησε το 2021 η Υπηρεσία Ερευνών του αμερικανικού Κογκρέσου.
Ο κίνδυνος είναι σαφής
Εάν το Πεκίνο όντως τοποθετήσει μια μη πυρηνική κεφαλή σε έναν ICBM, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι μεταξύ αυτών των “άλλων εθνών” που θα μπορούσαν να φοβούνται ότι δέχονται πυρηνική επίθεση κάθε φορά που ένας βαρύς πύραυλος εκτοξεύεται από μια βάση της PLARF. Ο κίνδυνος είναι σαφής. Αυτό που είναι λιγότερο ξεκάθαρο είναι τι μπορεί να κάνει κάποιος εκτός του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος γι’ αυτό.
Δεν υπάρχουν διεθνείς συμφωνίες και συμβάσεις που να διέπουν την ανάπτυξη πυραύλων της Κίνας. Υπάρχουν λίγοι ή και καθόλου διπλωματικοί ή οικονομικοί μοχλοί που μπορούν να τραβήξουν οι Ηνωμένες Πολιτείες για να αναγκάσουν την Κίνα να μην επιδιώξει να αποκτήσει μια νέα ισχυρή στρατιωτική ικανότητα.
Ένα τρομακτικό σενάριο, αν οι Κινέζοι αναπτύξουν έναν συμβατικό ICBM, είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αναπτύξουν τελικά και αυτές έναν. Ίσως υπολογίζοντας ότι σε αυτόν τον επικίνδυνο νέο κόσμο, δεν έχουν πλέον τίποτα να χάσουν διακινδυνεύοντας μια πυρηνική παρεξήγηση.
