Σε σκηνικό οικονομικής καχεξίας και με ένα ισχυρό αίσθημα αγωνίας και φόβου της κοινωνίας για το μέλλον έχει μπει η χώρα στην τελευταία ευθεία για τις εκλογές.
Το σύνολο των δημοσκοπικών στοιχείων επιτρέπουν την εκτίμηση ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός, ο οποίος θα κληθεί να διαχειριστεί ένα ναρκοθετημένο πεδίο οικονομικών, θεσμικών και κοινωνικών εκκρεμοτήτων. Και θα βρεθεί “πάνω στα κάρβουνα”.
Η χώρα βγήκε από τα μνημόνια δεσμευμένη από τις επιπτώσεις μιας δευτερογενούς κρίσης, που προκάλεσαν οι πολιτικοί τυχοδιωκτισμοί και οι ανόητες ιδεοληψίες του κ. Τσίπρα και της παρέας του.
Η νέα κυβέρνηση θα ξεκινήσει τη θητεία της σε δημοσιονομικά υπονομευμένο περιβάλλον. Αλυσοδεμένη στον στόχο για ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022. Με προφανή φοροδοτική κόπωση των πολιτών, αλλά και εν μέσω καταιγίδας νομικών διεκδικήσεων πολλών επαγγελματικών και κοινωνικών ομάδων για αποκατάσταση των απωλειών της μνημονιακής περιόδου, που καθιστούν θολό το μελλοντικό δημοσιονομικό τοπίο.
Πολλοί έγκριτοι αναλυτές θεωρούν ότι «η οικονομική οδύσσεια της Ελλάδας ίσως δεν έχει ακόμη φθάσει στο τέλος της». Όπως επισημαίνουν, «το ΑΕΠ της χώρας είναι χαμηλότερο από το 2001, όταν εντάχθηκε στο ευρώ, η παραγωγικότητα βρίσκεται ακόμη κάτω από τα προ κρίσης επίπεδα, ενώ η κατάρρευση των επενδύσεων υπονομεύει τις προοπτικές ανάπτυξης, την παραγωγικότητα, τα επίπεδα των μισθών και την πραγματική απασχόληση»
Οι πολίτες είναι εγκλωβισμένοι σε μια τεράστια παγίδα φτώχειας και η οικονομία τελματωμένη στη στασιμότητα της αναιμικής ανάπτυξης, ως αποτέλεσμα της πολιτικής επιλογής των υπερ – πλεονασμάτων της κυβέρνησης Τσίπρα, δηλαδή της καταχρηστικής φορολόγησης των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων.
Η υφιστάμενη πραγματική εθνική αποταμίευση είναι ανεπαρκής για να καλύψει τις επενδυτικές ανάγκες της οικονομίας, αφού οι επενδύσεις μειώθηκαν κατά 65% από το 2007 και δεν έχουν ακόμη ανακάμψει. Το τραπεζικό σύστημα, βαλτωμένο στα «κόκκινα δάνεια», ελάχιστα μπορεί να συνεισφέρει στο επιχειρείν. Το θεμελιώδες σχήμα που βασίζεται στην ύπαρξη καταθέσεων και τη χορήγηση δανείων που χρηματοδοτούν επενδύσεις και κατανάλωση, διασφαλίζοντας έτσι την ανάπτυξη δεν λειτουργεί.
Η ανεργία παραμένει η υψηλότερη της ευρωζώνης, ενώ το ένα τρίτο των νέων ανθρώπων είναι εκτός εργασίας, την ώρα που μορφωμένοι νέοι επαγγελματίες αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό.
Οι αναπτυξιακοί σχεδιασμοί και οι υποσχέσεις του κ. Μητσοτάκη για την «επόμενη μέρα» θα πρέπει να εφαρμοστούν σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον και με το ένα τρίτο των πολιτών στα όρια του κοινωνικού αποκλεισμού. Έχοντας επιπλέον να αντιμετωπίσουν και την υποχώρηση της δυναμικής της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά και την αύξηση των πολιτικών κινδύνων στην περιοχή μας.
Μόνη διέξοδος της νέας κυβέρνησης για τη χρηματοδότηση και ανάταξη της οικονομίας θα είναι η επαναδιαπραγμάτευση των υπερπλεονασμάτων με τους δανειστές και η εξωστρέφεια. Με δημιουργία συνθηκών αξιοπρεπούς δανεισμού από τις αγορές και προσέλκυσης ξένων επενδυτικών κεφαλαίων.
Για να κερδηθεί το στοίχημα αυτό θα χρειαστούν όμως πολλά στο εσωτερικό, τόσο σε θεσμικό επίπεδο όσο και σε καίριες παρεμβάσεις στη φορολογία, την απονομή της δικαιοσύνης και τη γραφειοκρατία. Θέματα που δεν τα λες και απλά…
Από το newsroom του economico.gr
Περισσότερα νέα, ρεπορτάζ και αναλύσεις: [home]
