Το χρονικό προαναγγελθέντος πολιτικού θανάτου του Βλαντιμίρ Πούτιν έχει ήδη αρχίσει να γράφεται στη Δύση.
Σύμφωνα με το ευρέως διαδεδομένο αφήγημα, ο Ρώσος πρόεδρος υπολόγιζε σε ένα περίπατο λίγων ημερών μέχρι το Κίεβο, αλλά ένα μήνα αργότερα οι ουκρανικές δυνάμεις αντεπιτίθενται στους εισβολείς, που δεν έχουν καταφέρει να καταλάβουν ούτε μία μεγάλη πόλη.
Η ανακατάληψη του Μακαρίβ, βορειοδυτικά του Κιέβου και ο βομβαρδισμός ρωσικού αποβατικού πλοίου στο κατεχόμενο από τους Ρώσους λιμάνι του Μπερντιάνσκ ενίσχυσαν αυτή την αίσθηση.
Το ενδεχόμενο ενός παλατιανού πραξικοπήματος εναντίον του Πούτιν
Οι απώλειες του ρωσικού στρατού είναι πολύ υψηλές και περιλαμβάνουν ακόμη και στρατηγούς.
Με τη Ρωσία να έχει περιπέσει σε καθεστώς διεθνούς παρία και τους πολίτες της να αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας και της απότομης πτώσης της αγοραστικής τους δύναμης, το ενδεχόμενο ενός παλατιανού πραξικοπήματος εναντίον του Πούτιν εγγράφεται στην ημερήσια διάταξη.
Από την εικόνα που περιγράψαμε δεν λείπουν ούτε στοιχεία της πραγματικότητας, αλλά ούτε ευσεβείς πόθοι. Πάντως, η ιδέα ότι ο Πούτιν είχε ποντάρει όλα του τα χαρτιά σε έναν αστραπιαίο πόλεμο δεν ακούγεται πειστική.
Στον κολοφώνα της μονοκρατορίας της, το 1991, η αμερικανική υπερδύναμη χρειάστηκε 956.000 στρατιώτες και 42 ημέρες πολέμου για να οδηγήσει σε συνθηκολόγηση μια αραβική χώρα, το Ιράκ, εξουθενωμένη από έναν τρομερό, οκτάχρονο πόλεμο με το Ιράν- και μάλιστα χωρίς να καταλάβει τη Βαγδάτη και χωρίς να ανατρέψει τον Σαντάμ Χουσείν.
Η Ουκρανία προετοιμαζόταν επί οκτώ χρόνια
Πολύ ασθενέστερη από τις ΗΠΑ, η Ρωσία έχει να αντιμετωπίσει τη δεύτερη σε έκταση ευρωπαϊκή χώρα, η οποία έχει διατηρήσει από τη σοβιετική εποχή ισχυρή πολεμική βιομηχανία και προετοιμαζόταν επί οκτώ χρόνια (από την κρίση του 2014) για τον σημερινό πόλεμο, με το στρατό της να εκπαιδεύεται και να εξοπλίζεται από τους Αμερικανούς.
Υπό αυτό το πρίσμα, μόνο ένας παράφρων θα μπορούσε να υπολογίζει σε πόλεμο λίγων ημερών.
Φαίνεται όμως ότι ο Πούτιν υποτίμησε τραγικά τη σθεναρή αντίσταση που θα συναντούσε από τον ουκρανικό στρατό, αλλά και από το λαό της γειτονικής του χώρας, ακόμη και στις περιοχές των ρωσόφωνων που θα βομβαρδίζονταν από τους υποτιθέμενους προστάτες τους.
Πιο αργός αλλά πιο φονικός ο πόλεμος
Γεγονός είναι ότι εδώ και μια εβδομάδα οι γραμμές του μετώπου έχουν σχεδόν παγιωθεί στο μεγαλύτερο μέρος τους κι ότι ο αρχικός πόλεμος κινήσεων δίνει τη θέση του σε έναν πιο αργό, ίσως και πιο φονικό πόλεμο θέσεων, με μάχες χαρακωμάτων, μακρινές βολές πυροβολικού και σποραδικές επιθέσεις και αντεπιθέσεις των εμπολέμων.
Παρόμοιο αδιέξοδο διαμορφώνεται στο διπλωματικό πεδίο. Έχοντας ήδη καταβάλει τεράστιο οικονομικό, πολιτικό και ηθικό τίμημα, ο Πούτιν δεν έχει άλλο δρόμο παρά να κλιμακώσει τις επιχειρήσεις για να πετύχει στρατηγικής σημασίας εδαφικά οφέλη προτού προσέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Από την πλευρά του, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι θα αντιμετώπιζε τεράστιες εσωτερικές αντιδράσεις αν συνθηκολογούσε έναντι των εισβολέων τη στιγμή που όλες οι μεγάλες πόλεις της χώρας του στέκονται ακόμη όρθιες, παρά τις μεγάλες πληγές τους.
Με αυτά τα δεδομένα, το σενάριο που θέλει τη Ρωσία να εγκλωβίζεται σε έναν μακρύ πόλεμο τεράστιου κόστους εμφανίζεται ισχυρό.
Δεν αποκλείεται, μάλιστα, να αποτελεί την κυνική επιλογή των πιο σκληρών κύκλων της Δύσης για τους οποίους η καταστροφή της Ουκρανίας θα αποτελούσε λογικό αντίτιμο έναντι του μείζονος στόχου που δεν είναι άλλος από την ανατροπή του Πούτιν και την πειθάρχηση της Ρωσίας.
Το μόνο ορατό μέλλον, το τέλος του καθεστώτος Πούτιν
Ο Ντέιβιντ Σάνγκερ των New York Times έγραψε ότι μερίδα της διοίκησης Μπάιντεν θεωρεί ότι μπορεί να εφαρμοστεί στην περίπτωση της Ουκρανίας η συσσωρευμένη πείρα από το Αφγανιστάν της δεκαετίας του ’80, όπου οι Αμερικανοί κατάφεραν να εγκλωβίσουν τη Ρωσία σε ένα απέραντο ναρκοπέδιο.
Ο Βρετανός ιστορικός Νάιαλ Φέργκιουσον κατέθεσε τη δική του μαρτυρία στο πρακτορείο Bloomberg:
“Ένας ανώτερος (Αμερικανός) αξιωματούχος έλεγε πρόσφατα: “Το μόνο ορατό τέλος είναι το τέλος του καθεστώτος Πούτιν. Μέχρι τότε, η Ρωσία θα παραμένει κράτος- παρίας… και η Κίνα θα υποχρεωθεί να επανεκτιμήσει την αξία του ρωσοκινεζικού άξονα”. Η εκτίμηση του ίδιου του Φέργκιουσον:
“Ο Μπάιντεν κάνει ένα τεράστιο σφάλμα αν πιστεύει ότι μπορεί να ματώσει μέχρι τελικής πτώσεως τη Ρωσία, να ανατρέψει τον Πούτιν και να διαμηνύσει στην Κίνα να μην έχει βλέψεις για την Ταϊβάν”- μια γραμμή που θα μπορούσε να μετατρέψει την Ουκρανία σε Ιφιγένεια, έτοιμη να θυσιαστεί στο βωμό της υψηλής, αμερικανικής γεωστρατηγικής.
Αν οι Ρώσοι καταλάβουν τη Μαριούπολη
Όταν μιλούν τα όπλα, οι κατηγορηματικές προβλέψεις είναι παρακινδυνευμένες. Η σημερινή εικόνα αποτελμάτωσης είναι πιθανό να ανατραπεί αύριο, καθώς, όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι ρωσικές δυνάμεις βρίσκονταν πολύ κοντά στο να αλώσουν τη μαρτυρική Μαριούπολη.
Αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρόκειται για στρατηγικής σημασίας επιτυχία, καθώς η Ουκρανία θα έχει χάσει το 80% των ακτών της, ενώ οι Ρώσοι θα εξασφαλίσουν τον έλεγχο των ουκρανικών συνόρων σε ένα τεράστιο, συνεχές τόξο, από το Χάρκοβο στα βορειοανατολικά μέχρι τη Χερσώνα στα νοτιοδυτικά.
Ταυτόχρονα, θα είναι ένα μεγάλο βήμα για τον έλεγχο ολόκληρου του Ντονιέτσκ και του Λουγκάσνκ, στα γεωγραφικά τους όρια πριν τον εμφύλιο του 2014.
Πηγή : Καθημερινή της Κυριακής ( Πέτρος Παπακωνσταντίνου )
