Η απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων, το περασμένο Σάββατο ήταν μια ιστορική κίνηση: όχι μόνο απέδειξε ότι ο Μπάιντεν έχει την πολιτική βούληση να προχωρήσει σε μείζονες κινήσεις υψηλής πολιτικής σημασίας, αλλά, ταυτόχρονα, αποκάλυψε και την μπλόφα που επί δεκαετίες «έπαιζε» η Τουρκία σε βάρος των Δυτικών συμμάχων και εταίρων της.
Ο εκβιασμός
Όπως εύστοχα σημειώνει η Jerusalem Post, για δεκαετίες η Τουρκία εκβίαζε τη Δύση ώστε να μην αναγνωρίσει τα εγκλήματα κατά των Αρμενίων που διέπραξε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, λίγο πριν διαλυθεί οριστικά. Η Άγκυρα από τη μία πλευρά έπαιζε διαρκώς τον σύμμαχο των ΗΠΑ -είτε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οπότε και έπαιζε το «τείχος» προς την ΕΣΣΔ, είτε μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ, οπότε παρίστανε τη γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης-, ή δήλωνε ότι επιδιώκει να γίνει μέλος της ΕΕ. Και από την άλλη, απειλούσε ότι αν αναγνωριστεί η γενοκτονία, τότε θα συμμαχήσει με αντιπάλους της Δύσης, όπως το Ιράν, η Ρωσία ή η Κίνα.
Παίζοντας με τους φόβους
Στην ουσία, υπογραμμίζει η εφημερίδα, η Τουρκία «έπαιζε» με τους φόβους της Δύσης για πολλά χρόνια, χρησιμοποιώντας τα λόμπι της για να αποτρέψει τη Δύση από το να αναγνωρίσει ένα έγκλημα τεραστίου μεγέθους και να εκμεταλλεύεται τη γεωστρατηγική της θέση, ώστε να ενισχύεται η ίδια σε βάρος άλλων συμμάχων της Δύσης, χωρίς να κάνει βήμα πίσω στα προκλητικά και μαξιμαλιστικά της σχέδια. Μάλιστα, όταν κάποιες χώρες της Δύσης αποφάσισαν ότι δεν θα ανεχθούν άλλο τους εκβιασμούς της Άγκυρας και ότι θα αναγνωρίσουν τη γενοκτονία των Αρμενίων ή θα καταδικάσουν τον ακροδεξιό ισλαμικό εξτρεμισμό, τότε η Τουρκία άρχισε να χαρακτηρίζει τις χώρες αυτές ως «ναζί».
Η μπλόφα κατέρρευσε
Πλέον, η μπλόφα έπεσε: οι 92 λέξεις του Λευκού Οίκου, με τις οποίες αναγνώρισε την γενοκτονία των Αρμενίων, έδειξαν τη γύμνια των απειλών της Τουρκίας σε βάρος της Δύσης, αλλά και πόσο «κούφιος» ήταν ο εκβιασμός της Άγκυρας. Εξωτερικά, η Τουρκία μοιάζει τρομακτικά προσβεβλημένη από την «επίθεση» του Μπάιντεν και εμφανίζεται να ετοιμάζεται να απαντήσει στην «προσβολή». Ωστόσο, η αναγνώριση ξεγύμνωσε το επιχείρημα ότι η Δύση χρειάζεται την Τουρκία περισσότερο απ’ όσο η Τουρκία χρειάζεται τη δύση. Πλέον η Άγκυρα καλείται να «παίξει» γεωπολιτικά και οι συνθήκες κάθε άλλο παρά ευνοϊκές είναι.
Τα προνόμια
Ο αρθρογράφος υπογραμμίζει ότι πλέον η Τουρκία καλείται να αποφασίσει αν θα υλοποιήσει την απειλή της σε βάρος της Δύσης και στραφεί προς τη Ρωσία, το Ιράν ή την Κίνα, τότε αυτόματα θα χάσει τα προνόμια που η συμμαχία με τη Δύση της διασφάλιζε τόσα χρόνια: εξοπλισμούς, επενδύσεις, ισχυρό λόγο σε διεθνή φόρα, συμμετοχή σε υπερεθνικούς οργανισμούς, λόγο σε μεγάλα ζητήματα που συχνά ξέφευγαν από τα στενά όρια της περιοχής. Ακόμα χειρότερα, αν η Τουρκία στραφεί προς τον εξτρεμισμό ή χρησιμοποιήσει τους πρόσφυγες ως μοχλό πίεσης προς την Ευρώπη, τότε κινδυνεύει να χάσει περισσότερα απ’ όσα θα κερδίσει στο εσωτερικό της.
Δεν είναι υπεράνω της ιστορίας
Η κίνηση Μπάιντεν έδειξε κάτι πολύ απλό και σημαντικό: ότι η Τουρκία δεν είναι υπεράνω της ιστορίας και ότι οι απειλές της και οι εκβιασμοί της έχουν αξία μόνο όσο η Δύση και, εν προκειμένω, οι ΗΠΑ τους δίνουν σημασία. Η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων είναι μια πρώτη κίνηση αποκάλυψης της μπλόφας δεκαετιών της Άγκυρας. Τώρα η μπάλα είναι στην πλευρά της Τουρκίας και από τις επόμενες κινήσεις της θα κριθεί εν πολλοίς και το μέλλον της. Αν η Τουρκία τραβήξει το σχοινί κινδυνεύει να γίνει παρίας. Ούτως ή άλλως η πολιτική κατευνασμού τόσων χρόνων δεν απέτρεψε την Τουρκία από το να στραφεί στον αυταρχισμό και τον καθεστωτισμό. Τώρα βρίσκεται ενώπιον των ευθυνών της.
