Του Θήτα Ευγενικού
Δυο πρώην πρωθυπουργοί – από τους πλέον προβληματικούς (sic) μεταπολιτευτικά – βρήκαν δουλειά και αυτό μάλλον αποτελεί είδηση, καθώς και οι δύο ελάχιστα ένσημα έχουν γράψει στην πιάτσα. “Διάδοχος” ο πρώτος, επαγγελματίας κομματικός ο δεύτερος, έκαναν καριέρα ως πολιτικοί – και μας κυβέρνησαν – με μηδενική εμπειρία στην ελεύθερη αγορά εργασίας.
Ο πρόεδρος εργάζεται ως … πρόεδρος
Τώρα “στα γεράματα” ο κ. Καραμανλής αποφάσισε να κάνει χρήση του νόμου Μητσοτάκη και να εργαστεί ως συνταξιούχος. Έτσι αξιοποίησε μια χαριστική θέση προέδρου στη Συνεταιριστική Ένωση Καπνοπαραγωγών Ελλάδος – ΣΕΚΕ και σήκωσε τα μανίκια (λέμε τώρα…).
Βέβαια αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα: η έδρα της εταιρείας είναι στην Ξάνθη και η πόλη πέφτει κομμάτι μακριά για το στίλ του. Αλλά προκειμένου η ΣΕΚΕ να έχει πρόεδρο έναν Πρόεδρο, μαθαίνουμε ότι του βρήκε γραφεία στη Θεσσαλονίκη να ανεβαίνει που και που για… συσκέψεις με το επιτελείο των καπνοπαραγωγών και με την ευκαιρία να παίρνει και το τσεκ.
Ο Αλέξης θέλει να γίνει Ομπάμα, αλλά έχει πρόβλημα … γλώσσας
Από την πλευρά του ο Αλέξης το έχει ρίξει για την ώρα στα ακριβά ταξίδια, αξιοποιώντας το κομπόδεμα που, με στερήσεις, έκανε τόσα χρόνια από ην ισχνή βουλευτική του αποζημίωση.
Η εποχή που εκστασιασμένος ως πρωθυπουργός, μαζί με τη σύζυγό του Κυρία Περιστέρα, προσκηνούσαν τον τάφο του Λένιν στη Μόσχα του Πούτιν είναι μακρινή. Τώρα, μετά το Παρίσι, το ζεύγος Τσίπρα θα λιάζεται στην Καλιφόρνια (κι ας πάει και το παλιάμπελο ο ΣΥΡΙΖΑ με τις σκοτούρες του).
Όσοι γνωρίζουν, ισχυρίζονται ότι το ταξίδι αυτό, πέρα από το ότι εξυπηρετεί την ανάγκη ξεκούρασης του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, έχει να κάνει και με την προετοιμασία του για να βγεί στην πιάτσα για μεροκάματο. Και μιλάμε για τη διεθνή πιάτσα των διαλέξεων “τύπου Ομπάμα” σε ημερίδες και συνέδρια, όπου ο Έλληνας Αριστερός ηγέτης θα μεταφέρει (με το αζημίωτο) στα άντρα του καπιταλισμού τις εμπειρίες του από το πως είναι να κυβερνάς (και να ταλαιπωρείς) με Αριστερή φιλοσοφία (και φούμαρα) μια χώρα της Δύσης.
Το μόνο πρόβλημα σε σχέση με τον Μπάρακ Ομπάμα δεν είναι τόσο η διαφορά μεγέθους (αυτό δεν το σκέφτεται καν ο δικός μας) όσο η ρημάδα η γλώσσα. Οι διαλέξεις σε διεθνές κοινό γίνονται στην αγγλική και αυτό είναι κάτι (ίσως το μόνο στην πρόζα του) που δεν το έχει ο κ. Τσίπρας. Η ανάμνηση της κοινής παρουσίας του με τον Μπιλ Κλίντον σε μια τέτοιου είδους εκδήλωση τον κάνει πιο προσεκτικό και είναι το βασικό θέμα που τον προβληματίζει στο ξεκίνημα μιας νέας καριέρας.
Βέβαια στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης γίνονται θαύματα… που η απλή νοημοσύνη αδυνατεί να πετύχει.
