Ο τζίρος που παράγεται στην Ελλάδα, πρέπει να φορολογείται εδώ, και να επανεπενδύεται εδώ τόνισε ο πρόεδρος της ΠΕΦ Θεόδωρος Τρύφων.
Και στο πλαίσιο της προσπάθειας για ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς, θα πρέπει να διαχυθεί μέρος του οφέλους και προς τα κάτω.
Με τα λόγια αυτά, ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ) και αντιπρόεδρος της Εlpen Θεόδωρος Τρύφων, τοποθετήθηκε χθες σε συζήτηση με θέμα “Ένα εθνικό σχέδιο για οικονομική αποκατάσταση”, στο πλαίσιο του 4ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών.
Ο κ. Τρύφων υπογράμμισε – με αφορμή τον τίτλο του Φόρουμ “The Challenge of Inclusive Growth” – ότι “οφείλουμε να επιδιώξουμε μια ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς, όπου μέρος του οφέλους θα πρέπει να διαχυθεί προς τα κάτω”.
Στη συνέχεια υπογράμμισε ότι πρέπει να πεισθούν οι επιχειρήσεις και να δοθούν κίνητρα, ώστε οι επενδύσεις που γίνονται στην Ελλάδα, να μένουν στην Ελλάδα. Εδώ σημαντικό μέρος του προβλήματος αποτελεί το transfer pricing, ένα πανευρωπαϊκό πρόβλημα μεταφοράς εσόδων των διεθνών επιχειρήσεων σε άλλες χώρες. Για το θέμα, ο κ. Τρύφων σημείωσε πως “μεγάλο μέρος του τζίρου που παράγεται εδώ, θα πρέπει να φορολογείται εδώ και να επανεπενδύεται εδώ”.
Στο σημείο αυτό, ο πρόεδρος της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα Chris Allen, παραδέχθηκε το πρόβλημα των transfer prices, λέγοντας ότι “είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα για το οποίο έχει γίνει πολλή δουλειά και έχουν περιοριστεί οι δρόμοι, όμως πρέπει να τεθεί το θέμα στην Κομισιόν”.
[more]
Νωρίτερα ο ίδιος είχε παρατηρήσει ότι δεν υπάρχει καμία αύξηση επενδύσεων τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, τη στιγμή που η χώρα χρειάζεται επενδύσεις της τάξης του 8% του ΑΕΠ της. Σημείωσε πως οι κλάδοι όπου μπορεί η χώρα να αναπτυχθεί είναι τα logistics και οι μεταφορές, η περιφερειακή ανάπτυξη, η υγεία, ο αγροτικός τομέας και ο τουρισμός. Πρέπει να δημιουργηθούν σχέδια ανάπτυξης για τον κάθε τομέα και να ξεκινήσει η εφαρμογή τους.
Ο κ. Τρύφων, έκανε λόγο για ανάγκη επενδύσεων της τάξης του 4-5% του ΑΕΠ, σημειώνοντας πως πρόκειται για στόχο μάλλον δύσκολο, που φαντάζει σαν ευσεβής πόθος, παρά κάτι άμεσα εφικτό.
Για να επιτευχθεί ανάπτυξη, είπε ότι υπάρχουν δύο μοντέλα. Το πρώτο σύμφωνα με παραδείγματα άλλων χωρών, απαιτεί συναίνεση μεταξύ κοινωνικών εταίρων, κάτι για το οποίο στη χώρα μας, δεν είναι αισιόδοξος ότι μπορεί να επιτευχθεί. Στο δεύτερο μοντέλο, η εξουσία μπορεί να πάρει την ευθύνη πάνω της και να προχωρήσει.
Όπως είπε χαρακτηριστικά, “ζούμε σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και πρέπει να δούμε ποια είναι τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.
Οι φορολογικές ελαφρύνσεις δεν θα έρθουν γιατί έχουμε περιορισμένους πόρους. Όμως με στοχευμένες πολιτικές, μπορούν να επιλεγούν οι κλάδοι που θα αποτελέσουν την ατμομηχανή της επόμενης μέρας”.
Τέτοιος κλάδος είναι η ελληνική φαρμακοβιομηχανία, με ισχυρή παραγωγική βάση, καθώς διαθέτουμε 27 μονάδες, εκ των οποίων οι 12 έχουν και εξαγωγικό προσανατολισμό. Από τις 350 μονάδες παραγωγής γενοσήμων στην Ευρώπη, οι 27 είναι ελληνικές, πιστοποιημένες, που παράγουν ποιοτικό, ευρωπαϊκό φάρμακο. Χρειάζεται όμως βελτίωση του ρυθμιστικού πλαισίου, ώστε να υπάρξει συνεργασία με τα πανεπιστήμια στον τομέα της έρευνας και ανάπτυξης και κίνητρα, ώστε να γίνουν εταιρίες φαρμακευτικής τεχνολογίας, με ένα 2ετές – 3ετές σχέδιο σταθερότητας.
Ο κ. Τρύφων τόνισε ότι πρέπει να σταματήσει η υπερφορολόγηση του 70% με τον συνυπολογισμό clawback και rebate – πρόβλημα που ελπίζουμε να λυθεί πολιτικά και όχι δικαστικά.
Από πλευράς πολιτικής, εστίασε το πρόβλημα στην έλλειψη μιας ηγετικής ομάδας που θα αντιμετωπίζει τα ζητήματα, λέγοντας ότι πρέπει να υπάρξει μια οργανωτική δομή που να παρεμβαίνει και θα λύνει προβλήματα με μια διαδικασία fast track. “Είναι πλέον απαραίτητο όμως για να δούμε τι θα γίνει με το συνταξιοδοτικό, να ξεφύγουμε από το brain drain, ο κόσμος ζει με επιδόματα. Η κοινωνία πρέπει να καταλάβει ότι δεν έχει πια να χάσει πάρα πολλά πράγματα. Κάποιος πρέπει να εξηγήσει τι θα γίνει με το συνταξιοδοτικό σε 10 χρόνια, τι θα γίνει αν συνεχίσουμε να ζητιανεύουμε και δεν παράγουμε. Να εξευρεθούν οι λύσεις και να εφαρμοστούν.
Αν είχαμε ένα σταθερό γενικό γραμματέα υγείας τα τελευταία χρόνια, σταθερά προβλήματα θα μπορούσαν να έχουν αντιμετωπιστεί . Θέλει ευελιξία, αλλά και κάποιον που να μπορεί να αποφασίζει.
Υπάρχουν διάφορα μοντέλα, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, αλλά και εδώ, πολλά έχουν ψηφιστεί όμως καθυστερεί η υλοποίησή τους.
Το πρόβλημα είναι ότι το υπουργείο Οικονομικών βλέπει το φάρμακο ως δαπάνη. Μπορούν όμως με συγκεκριμένες δράσεις το κάθε ευρώ να στοχεύει σε συγκεκριμένες πολιτικές. Γι΄ αυτό χρειάζεται συντονισμός των υπουργείων Οικονομίας, Οικονομικών μέσα από μια ομάδα που θα συνθέτει τις λύσεις και αυτό προσπαθούμε”.
Πηγή: Healthmug.gr
[/more]
