Σε αχαρτογράφητα νερά εισέρχεται η Βόρεια Μακεδονία, μετά την παραίτηση του πρωθυπουργού Ζόραν Ζάεφ, ο οποίος, όπως είχε προκαταβολικά δεσμευτεί, ανέλαβε την ευθύνη για τη βαριά ήττα του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος στις δημοτικές εκλογές, ο δεύτερος γύρος των οποίων διεξήχθη την Κυριακή.
Όπως παρατηρούν πολιτικοί παρατηρητές, το σκηνικό το επόμενο διάστημα στη γειτονική χώρα θα είναι περίπλοκο.
Το Σύνταγμα και η πραγματικότητα
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο κυβερνητικός συνασπισμός θα μπορούσε να παραμείνει στην εξουσία για άλλα δυόμισι χρόνια καθώς διαθέτει, έστω και οριακά, την απόλυτη πλειοψηφία, διασφαλίζοντας σε μεγάλο βαθμό μια συνέχεια στην εσωτερική και – σε ό,τι αφορά την Ελλάδα – την εξωτερική πολιτική της γειτονικής χώρας.
Αν και η παρουσία του κ. Ζάεφ είχε τη δική της ιδιαίτερη σημειολογική και ουσιαστικά βαρύτητα για την εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών, την επιτυχή ολοκλήρωση ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ, και την προσδοκία για μια ομαλή ενταξιακή πορεία και προς την ΕΕ, η παραμονή του κυβερνητικού συνασπισμού στην εξουσία θα διατηρήσει ζωντανό το θετικό σκηνικό.
Βαρύ πλήγμα για την κυβέρνηση
Ωστόσο, είναι σαφές ότι η κυβέρνηση έχει υποστεί ένα βαρύ πλήγμα. Ο συνασπισμός θα υπόκειται σε τριγμούς και η αποχώρηση Ζάεφ δυσχεραίνει την όλη διαχείριση της κατάστασης, καθώς ενισχύεται η επιχειρηματολογία της αντιπολίτευσης περί δυσαρμονίας μεταξύ κυβέρνησης και λαϊκής βούλησης όπως αυτή εκφράσθηκε στις τοπικές εκλογές.
Η ενίσχυση της εθνικιστικής αντιπολίτευσης, που παραμένει πολέμια της συμφωνίας των Πρεσπών, δεν προμηνύει καλές εξελίξεις, τόσο σε διμερές όσο και σε περιφερειακό επίπεδο.
Η Αθήνα καλείται να εκπέμψει ουσιαστικά το μήνυμα ότι από την πλευρά της εφαρμόζει απαρέγκλιτα τη συμφωνία των Πρεσπών – και να το κάνει στην πράξη – επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι αν και ως αντιπολίτευση είχε αντιταχθεί στη συμφωνία, σήμερα ως κυβέρνηση ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους, που έχει συνέχεια και σέβεται τις υποχρεώσεις του, την εφαρμόζει. Είναι ένα σαφές και ηχηρό μήνυμα με τρεις διαφορετικούς αποδέκτες.
Οι τρεις αποδέκτες του μηνύματος της Αθήνας
Πρώτον, τη διεθνή κοινότητα και κυρίως την ΕΕ και τις ΗΠΑ που εκθείασαν τη Συμφωνία των Πρεσπών η οποία συνέβαλε στη σταθερότητα των Βαλκανίων, και παράλληλα έβγαλε την Ελλάδα από το «στόχαστρο» και την κατέστησε και πάλι πρωταγωνιστή των περιφερειακών εξελίξεων.
Δεύτερον, ολόκληρο το πολιτικό φάσμα της γειτονικής χώρας, προσπαθώντας να ενισχύσει τους υποστηρικτές της συμφωνίας και να «εγκλωβίσει» στην εφαρμογή της – ή να εκθέσει έναντι διεθνών θεσμών και άλλων σημαντικών χωρών – τους αρνητές της.
Τέλος, στο εσωτερικό, πέρα από το φιλελεύθερο κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας που ήταν υπέρ της συμφωνίας, η ήττα του κ. Ζάεφ προσφέρει μια «ευκαιρία» να προβληθούν σε αυτούς που αισθάνονται ότι οι Πρέσπες ήταν εις βάρος της Αθήνας και υπέρ των Σκοπίων, και οποίοι εξακολουθούν να αντιδρούν – δυσχεραίνοντας το έργο της ελληνικής κυβέρνησης στο εμπορικό και γεωπολιτικό πεδίο – οι τεράστιες συγκρούσεις που υπάρχουν στη γειτονική χώρα, και οι οποίες καταγράφονται στις κάλπες, για τις σημαντικές και δύσπεπτες αλλαγές που τους επέβαλε η Συμφωνία των Πρεσπών.
